«هیهات من الذله» تلبیه زائر حسینی در اربعین

گروه استان‌های دفاع‌پرس‌ ـ «ملیحه غیور» مسئول نشر آثار و ارزش‌های مشارکت زنان در دفاع مقدس استان خراسان رضوی؛ حدود ۱۴۰۰ سال از واقعه کربلا می‌گذرد چه فلسفه‌ای در زیارت اباعبدالله علیه‌السلام و اربعین وجود دارد؟ کشش اربعین چگونه حرکتی است که همه اقشار از وزیر، وکیل، کارمند و کارگر تا زن و مرد و کودک را در مسیری معین و در روزهای معین قرار می‌دهد؟

در این مسیر هرکه هستی باید در صف غذا بایستی، در موکب‌ها کنار دیگران استراحت کنی، بخوابی، بیدار شوی و زندگی کنی. گویی همه لباس احرام به تن کرده‌اند و مُحرِم شده‌اند، هیچکس بر دیگری برتری ندارد و شأنیت همه فقط در حسینی بودن است.

گویی اربعین بازگشت انسان به فطرت است. در این راه باید پرده‌های جهل و هواپرستی را کنار زد تا موانع ضدفطرت برداشته شود. خستگی، تاول پا و گرما با روح و روانت بازی می‌کند اما تو اصلا به فکر خودت نیستی مدام به رقیه (س) فکر می‌کنی به زینب (س) و رباب فکر می‌کنی. چه گذشت بر آل‌‌الله، و فکر می‌کنی که چقدر ظالم و ظلم ناپایدار است و عزت و ذلت دست خداست.

به جمعیت و سیل روان زائرین نگاه می‌کنی و می‌گویی جاالحق و محکم‌تر قدم برمی‌داری.

فلسفه اربعین جز با انفاق و اخلاص و معرفت معنا پیدا نمی‌کند. اگر دنیا می‌گوید در عصر حاضر باید طوری زندگی کنی تا دیده شوی اربعین می‌گوید ریا نکن انفاق کن و ببخش. اگر دنیا می‌گوید لهو و لعب و لذت داشته باش اربعین می‌گوید دین‌مان مبتنی بر عشق و لذت است اصلاً به خاطر همین عشق است که سعی می‌کنیم بین صفای قبور مولی الموحدین علی ابن ابیطالب علیه‌السلام و حسین ابن علی علیه‌السلام.

در حج زائر به دور کعبه می‌گردد و پشت رد پای پیامبر (ص) نماز می‌خواند از یک نقطه به نقطه‌ای سعی می‌کند زائر حج یاد می‌گیرد که دور خدا بگردد به دستورات او لبیک گوید پشت سر نبی مکرم اسلام (ص) و صالحین را بگیرد تا مسیر را گم نکند. یاد می‌گیرد سعی کند در مسیر مستقیم حرکت کند به سمت عقب یا چپ یا راست نرود تا عاقبت بخیر شود.

زائر اباعبدالله علیه‌السلام هم سر سفره سعی خودش نشسته است. در این سعی پیش رو زائر پشت سر امام همام حسین ابن علی علیه‌السلام قرار می‌گیرد به دورش می‌گردد به آنچه از عاشورا و بعد از آن آموخته لبیک می‌گوید و در اربعین سعی می‌کند با محبت مسیر را طی نماید که جز زیبایی هیچ چیز نبیند.

و اما در مسیر اربعین چه کنیم؟ باید معرف دینمان باشیم دینی که سراسر محبت است دینی فراتر از قانون و اخلاق، دینی مبتنی بر ایثار و دینی که تاکید می‌کند زندگیمان بر اساس محبت و عدالت باشد. در مسیر نجف به کربلا، زائر محبت می‌بیند ایثار می‌بیند و عشق و اربعین سراسر الگویی می‌شود برای زندگی.

زائر اربعین با درس گرفتن از عاشورا و کنار گذاشتن امیال نفسانی آزاده می‌شود سراسر وجودش را آزادگی پر می‌کند و فریاد «هیهات منا الذله» می‌شود تلبیه زائر. مقاومت می‌کند صبر می‌کند و استوار می‌ایستد.

انتهای پیام/