گروه اخبار داخلی دفاع‌پرس- نیما رساپور؛ با روی کار آمدن دولت سیزدهم، فصلی جدید در حوزه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایجاد شده است که با نگاهی دقیق می‌توان به نتایج کوتاه مدت و عمدتا بلند مدت آن پی برد.
دولت سیزدهم برخلاف دولت‌های پیشین که برای رهایی کشور از چالش‌های موجود و رفع تحریم‌های ظالمانه تمام پتانسیل عظیم کشور را صرف مذاکره و چانه زنی با غرب مصروف کرده بودند و تمام منافع ملی را فقط در یک سبد آن هم ارتباط با غرب جستجو می‌کردند. با ارزیابی از مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی و با درک وضعیت موجود در عرصه جهانی و تغییر موازنه قدرت با بازنگری و تغییر در سیاست خارجی با رویکرد ایجاد ثبات و امنیت و جلوگیری از تنش و حفظ صلح در منطقه، اقدام ابتکار جدیدی همچون احیای روابط با عربستان و امارات متحده و تقویت روابط با سایر کشور‌های منطقه و همسایگان زد و عملا با حفظ ارتباط با غرب، برای حفظ منافع ملی، اهداف مورد نظر کشور را در سبد‌های دیگر قرار داد.
دولت سیزدهم پتانسیل عظیم کشور را با نگاه به شرق نه از نقطه نظر ایدئولوژیکی بلکه از منظر جغرافیا یا اقتصادی و سیاسی آن هم با عضویت در سازمان‌های اقتصادی تاثیرگذار همچون سازمان اقتصادی شانگهای، سازمان اقتصادی اکو، کاندیدای عضویت در سازمان اقتصاد‌های نوظهور جهان بریکس، اتحاد‌های دو و چندجانبه سیاسی امنیتی، قرارداد‌های بلند مدت با روسیه و چین با توجه به ظرفیت‌های کشور‌های آمریکای لاتین با دیپلماسی فعال اقتصادی و ورود به بازار‌های آفریقا، آسیای میانه، شرق آسیا و شبه قاره هند، چشم انداز روشنی را برای آینده سیاسی و اقتصادی کشور متصور کرده است، که نتایج مثبت آن در آینده باعث امیدواری و تحرک در موتور اقتصادی تولید و تجارت کشور خواهد شد.
دیپلماسی دولت سیزدهم با هدف بی اثر کردن تحریم‌ها و تجدید نظر غرب در مواضع خصمانه اش با جمهوری اسلامی و پذیرش جمهوری اسلامی به عنوان یکی از مولفه‌های تاثیر گذار در عرصه بین المللی است.
انتهای پیام/341
