نوسروده‌ غلامرضا غلامپور دهسرخی به مناسبت هفته دفاع مقدس؛

روحِ عشق

به مناسبت چهل و چهارمین سالگرد دفاع مقدس «غلامرضا غلامپور دهسرخی» نوسروده‌‌ خود را به حماسه‌آفرینان آن تقدیم کرد.
کد خبر: ۶۹۳۵۸۹
تاریخ انتشار: ۰۴ مهر ۱۴۰۳ - ۱۳:۰۶ - 25September 2024

روحِ عشقبه گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از استان خراسان رضوی، به مناسبت هفته دفاع مقدس، «غلامرضا غلامپور دهسرخی» از شعرای آیینی خراسان رضوی نوسروده‌‌ خود را به شهدا، جانبازان، آزادگان و پیشکسوتان دفاع مقدس تقدیم کرده است.
 
به نام نامیِ پروردگارم 
بیادِ جبهه، شعری می‌نگارم
 
مراد از چامه‌ام شوقِ قیام است 
شروع هر کلامی با سلام است
 
سلامِ من به عشق و روحِ ایمان 
به آب و خاک و مرز و بومِ ایران
 
به آنان که پُراند از شوق ایثار 
به خیلِ عاشقانِ رزم و پیکار
                     
بجوشد موجی از عمقِ وجودم 
به خاکِ گرمِ خوزستان درودم
 
به دشتِ پاکِ گل‌های شقایق 
به باغ لاله‌های سرخ و عاشق
 
به آن وادی که صدها راز دارد 
هزارانِ روح در پرواز دارد
                                                     
سلامِ من به اهواز و به بُستان 
به نخلستان ِعشق و کشورِ جان
 
حمیدیّه، که آه از دل برآرَد 
سخن از خاطراتِ جبهه دارد
 
سخن می‌گوید از گل‌های پرپر 
ز رزمِ تن‌به‌تن، سنگر به سنگر
                                                     
سلام من به اندیمشک و بر شوش 
برآن دریادلانِ خانه بردوش
 
سلامِ من به دزفول و صفایش  
به موج مردمانِ باوفایش
 
به سوسنگرد و غم‌های نهانش 
به رنج و ناله ‌های بی‌امانش
                                                     
سلامِ من به سردارِ شهیدان 
به چمران، آن دلاور مردِ ایران
 
سلامِ من به دشتِ خون و نیزه
به دهلاوّیه، بر فکّه، هویزه
 
که میهن از شکوهش وام دارد 
هزاران شاهد گُمنام دارد
 
به چزّابه، طلائیّه، سلامم 
نثار هور و عزمش، احترامم
 
به شیرانِ دلیرِ نام‌آور 
بُرُنسی، هاشمی، یارانِ دیگر
                                                    
به آبادان سلامی عاشقانه 
به آن خطُِ نَبردِ جاودانه
 
مصمّم در دلش مردانِ رزم‌اند 
همان‌هایی که راسخ وقت عزم‌اند
 
سلام من به آن مردان سنگر
به اوجِ قلّۀ «الله و اکبر»

که صدها لاله پرپر شد در آنجا 
حدیث عشق، باور شد در آنجا
                                                       
به خرّمشهر و پیکارش سلامم
به صبر و عشق و ایثارش سلامم
 
به آن شهری که آتش بود و خون بود 
خدا بود و وفا بود و جنون بود
 
سلام من به رنج خطّ جبهه 
به مرزِ «بیست و پنجِ» خطّ جبهه
 
بسی گل‌های پرپر دارد آنجا 
هزاران الله، بی ‌سر دارد آنجا
                              
سلامِ من به خیّن بر بوارین 
که از گل‌های پرپر بسته آذین
                                                      
سلامِ من به شب‌های شلمچه 
به آن اَسرارِ والای شلمچه
 
شلمچه، عشق و سوز و آه دارد 
به عالم‌های بالا راه دارد!
 
شلمچه، رهنمای عشق باشد 
کلیدِ کربلای عشق باشد
 
سلامِ من به خاکِ فاو و مجنون 
به موج لاله‌های خفته در خون
 
که سرمست از می جامِ اَلَستند 
ز دل پیمان، به شوقِ دوست بستند
                                                       
سلامی غرق در گل‌ها و احساس  
به دشتِ شادگان و دشتِ عباس

که از لطفِ حق، آنجا را نشان است 
نگهدارش دَمِ صاحب زمان (عج) است
 
سلامِ من به اَروند و به کارون 
نسیمش خون و موجش خون، دلش خون
 
اگر در سینه‌ها نورِ امید است 
یقین دارم که از خونِ شهید است
                                                        
سلامِ من به عشق و شور و مستی  
به حُسنِ مکتبِ یکتاپرستی
 
که آن آیین مردانِ خدا بود 
از آن رو جبهۀ حق باصفا بود
 
بیا تا ما و من! یکرنگ باشیم 
به یادِ لاله‌هایِ جنگ باشیم

 انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار