گروه فرهنگ دفاع‌پرس ـ رسول حسنی: فیلم مستند «طنطوره» به کشتار روستای طنطوره در شب ۲۲ مه سال ۱۹۴۸ توسط تیپ ۳ الکساندرونی وابسته به ارتش اسرائیل می‌پردازد. این کشتار در پایان‌نامه تئودور کاتس پژوهشگر اسرائیلی مورد بررسی قرار گرفته است. این فیلم اثری تکان دهنده و قابل تامل است که باید بار‌ها و بار‌ها مورد مطالعه قرار گیرد.
روایت شاهدان مرتبط با این واقعه بیش از آنکه پرده از ظلمی که بر فلسطینیان رفته است بردارد به شناخت جهان رژیم نسل کش اسرائیل غاصب کمک می‌کند.
مستند طنطوره که به کارگردانی آلون شوارز ساخته شده است، کشتار مردم فلسطین در سال ۱۹۴۸ میلادی توسط ارتش اسرائیل را به تصویر کشیده است. در این میان، با افراد زیادی مصاحبه شده است تا اطلاعات کامل و جامعی در اختیار بینندگان قرار گیرد. در حمله ارتش اسرائیل به روستای طنطوره، ۲۵۰ فلسطینی، قتل عام شدند.
متن زیر اظهارات روایان اسرائیلی در این مستند است که در ادامه می‌خوانید:
انسان‌ها را نکشتیم
«در جنگ استقلال ما فقط یک مسئله ساده را می‌دانستیم؛ یا ما یا آنها، اصلا نمی‌دانستیم زنده برمی‌گردیم یا نه. اعراب دشمنان بدجنس، بی‌رحم و انتقام جویی بودند که باید با آنها می‌جنگیدیم. اما ما بهتر می‌جنگیدیم، ما همیشه بهتر بودیم. بیشتر افراد ما بچه‌های ۱۷ یا ۱۸ ساله بودند، احساسی داشتیم که در دنیا وجود نداشت. می‌دانستیم با جنگیدن در این نبرد، کشور خود را تشکیل می‌دهیم.
معتقد هستیم که کشور را با شمشیر می‌گیرند. حرفی بود که پدران ما گفته بودند. کشور را به زور می‌گیرند. برای همین معلوم است که ما عرب‌ها را کشتیم. ما کشتیم؛ بدون عذاب وجدان هم کشتیم. چرا که اگر می‌کشتیم کار خیر می‌کردیم. وقتی به خودمان فکر می‌کنیم، تمایل به کشتن داریم. برای اینکه این‌طور تربیت شده بودیم که دشمن خودمان را نابود کنیم.
درباره اتفاقاتی که در طنطوره افتاده شایعات زیادی وجود دارد؛ زندانی‌ها رو کشتند یا نکشتند. در کل همه فکر می‌کنند به خاطر مرگ بسیاری از افراد خودمان انتقام گرفته شده است. اما اینکه خیلی از اعراب قتل عام شدند شایعات هستند. بدون شک مجموعه‌ای بسیاری از مسائل عنوان شده که شامل انتقام و بی‌رحمی در قبال مردمی می‌شود که از اردوگاه مرگ خارج شدند. سوال این است که آنجا چه اتفاقی افتاد که سربازان دچار چنان بهت و حیرتی شدند که طبق شهادت بسیار خشم خودشان را بر سر هر کسی که دیدند خالی کردند؟
این داستانی که سعی کردیم این است که چطور بعد از این قضایا کسی می‌تواند یک انسان عادی بماند؟ چطور با وجدان خودش کنار می‌آید؟ اگر دوست شما کشته بشود. شما هم کنترل خودتان را از دست می‌دهید. می‌خواهم مسئله‌ای را اضافه کنم که چطور می‌توانم بگویم این رفتار انسانی بوده و رفتار مشتی قاتل نبوده است؟
وقتی دولت اسرائیل تشکیل شد بن گوریون آن را اعلام کرد و همان موقع جنگ شروع شد. شش هزار سرباز در جنگ استقلال کشته شدند. حتی یک نبرد هم بدون تلفات نبود. طنطوره هم نبرد سختی بود. کشتار نبود فقط یک مقدار بیشتر آدم کشته شدند. همه جا هم این اتفاق نیفتاد.
کشتن اعراب افسانه بوده است. ما فقط زندانی‌هایی را در بشکه می‌کردیم و شلیک می‌کردیم برای اینکه انسان نبودند. این قتل عام نبوده کشتار دسته جمعی نبوده همه این‌ها شایعات است. اعرابی که سلاح خودشان را تسلیم نکرده بود کشته می‌شدند. ما هیچ گاه ب سر کسی شلیک نکردیم، شلیک به سر فقط کار نازی‌ها است.
برای تسخیر طنطوره از شمال جنوب و شرق حمله کردیم. دو قایق با مسلسل به روی طنطوره باران آتش ریختند. اعراب که خود را در محاصره دیدند سخت‌تر جنگیدند. چاره‌ای نداشتند تا صبح روستا تسخیر شد. تمام مردان را جمع کردیم مقادیر فراوانی سلاح بدست آوردیم. به زنان و بچه‌ها و افراد مسن اجازه رفتن دادیم. در نبرد طنطوره تنها ۱۰ نفر کشته شدند.
بن گوریون خیلی زود پی می‌برد که کشتار ۷۵۰ تا ۸۰۰ هزار فلسطینی که در سال ۱۹۴۸ افتاد مشکلی برای دولت اسرائیل ایجاد می‌کند. برای همین در اوخر دهه ۵۰ می‌گوید باید یک سند کتبی بیاورید که اعراب با رضایت و طیب خاطر زمین‌های خود را ترک کردند و نیروهای اسرائیلی کسی را بیرون نکردند. در واقع بن گوریون دستور داده تاریخ را بنویسند. یعنی برای رفتن فلسطینی‌ها، خلق روایت شده است.
همچنین تصویب شد که مواردی، چون اخراج اعراب، تخلیه منازل مسکونی، رفتار خشونت آمیز نسبت با زندنیان که مغایر با توافق‌نامه ژنو باشد، رفتار خشن نسبت به جوامع عرب و اقدامات بی‌رحمانه، کشتار، قتل که در رابطه با شرایط جنگی نباشد، تجاوز، سرقت، غارت و هر موردی که ناقض معیار‌های اخلاقی باشد نباید طرح شود. به بیان دیگر اسناد سانسور شده دسته بندی می‌شود تا ثابت کند اخراج از سرزمین وجود ندارد حتی برای اسرائیلی‌ها.
اینجا ـ فلسطین ـ پاکسازی قومی اتفاق افتاده بود. در جایی که به اصطلاح یک کشور یهودی خوانده می‌شود هر چه عرب کمتر بهتر. به شما کتابچه راهنما در مورد پاکسازی قومیتی نمی‌دهند. اگر بتوانید با پخش اخبار ترسناک از دو روز قبل مردم را بترسانید موفق می‌شوید. به دو سه نفر هم شلیک می‌کنید تا محل را ترک کنند. اگر به خاطر مردم جواب نداد و مجبور به کشتار دسته جمعی کنید، خب می‌کنید.
ما این کار‌ها را انجام دادیم، چون به ما تحمیل شده بود، نه اینکه از روی میل و رغبت کاری کرده باشیم. جنگ همه چیز دارد مثلا آمریکایی‌ها را در نظر بگیرید چه بر سر ویتنامی‌ها آوردند. مردم را از بالگرد پایین انداختند. نمی‌توانید این چیز‌ها را به آمریکایی‌ها بگویید. اصلا آمریکایی‌ها نمی‌توانند تحمل کنند. به نظرم ما ملت طیب و طاهری هستیم. باور کنید ما طاهر هستیم. ما خیلی خوب بودیم. خیلی انسانیت داشتیم. اخلاقیات عالی داشتیم. چرا باید درباره اتفاقاتی که افتاده حرف بزنیم؟ لزومی ندارد. اتفاق افتاده است دیگر.
تصویر اسرائیل از خودش به عنوان جامعه‌ای اخلاق‌مدار این است که ما مردمی برگزیده هستیم. این هویت شخصی اسرائیل شده که مردمی با اخلاقیات بسیار برتر هستیم. ما با این تفکر که با اخلاق‌ترین ارتش دنیا هستیم بزرگ شدیم. برای ما سخت است اعتراف کنیم جنایت جنگی انجام دادیم. ما جنایتی نکردیم، یهودی‌ها باید از اروپا فرار می‌کردند تا بهشت امن خودشان را پیدا کنند. حالا هرکس اخلاقیات و تفسیر خودش را از این کار دارد.
منبع: روایت‌های «ایلان پیپ» استاد بخش خاورمیانه دانشگاه حیفا، «موشه موسی پلد»، فرمانده دسته جوخه گولانی، «آمیتزور کوهن»، «شیمون کونتر»، «هانوخ آمیت»، «یاکوب ارز» و «هنیو تزوی موشه» سربازان تیپ الکساندرونی در فیلم مستند «طنطوره»
انتهای پیام/ 161
