مسجد جامع خرمشهر قلب شهر بود که می‌تپید و تا بود مظهر ماندن و استقامت بود، مسجد جامع خرمشهر، مادری بود که فرزندان خویش را زیر بال و پر گرفته بود؛ و در بی پناهی پناه داده بود و تا بود مظهر ماندن و استقامت بود و آنگاه که خرمشهر به اشغال متجاوازان درآمد ومدافعان ناگزیر شدند به آن سوی شط خرمشهر کوچ کنند، باز هم مسجد جامع مظهر همه‌ی آن آرزوی بود که جز در باز گیری شهر برآورده نمی‌شد.
