گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: پنج دور از مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا برگزار شده است؛ مذاکراتی که غنی‌سازی در آن یکی از مهم‌ترین موضوعات مورد بحث طرفین مذاکره شمرده می‌شود. در این مذاکرات، جمهوری اسلامی ایران خواهان غنی‌سازی بومی در داخل کشور است، چون غنی‌سازی را نشانه اقتدار ملی و بخشی از فرآیند چرخه سوخت می‌داند و از نظر ایران موضوع غنی‌سازی، یک امر ملی و عامل بازدارنده و توقف یا تعلیق آن خط قرمز است و به‌هیچ عنوان توقف کامل یا موقت در غنی‌سازی را قابل مذاکره نمی‌داند؛ اما طرف آمریکایی تاکید می‌کند که ایران نباید غنی‌سازی داشته باشد.
درهمین خصوص، «اسماعیل بقایی» سخنگوی وزارت خارجه تاکید می‌کند که غنی‌سازی به‌عنوان بخش لاینفک انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای ایران است و این صنعت باید حفظ شود و در این زمینه کوچک‌ترین نرمشی صورت نخواهد گرفت.
اما چرا غنی‌سازی صفر برای جمهوری اسلامی ایران خط قرمز است؟
براساس نظر کارشناسان هسته‌ای، «چرخه تولید سوخت اتمی» رکن کلیدی در فناوری هسته‌ای است و کشوری به معنای واقعی در دسته کشور‌های هسته‌ای قرار می‌گیرد که صفر تا صد این فرآیند را به‌طور کامل در اختیار داشته باشد؛ در واقع هسته‌ای بودن، در گرو داشتن «چرخه کامل سوخت هسته‌ای» و داشتن «چرخه کامل سوخت هسته‌ای» منوط به توان «غنی‌سازی صنعتی» است.
طبق گفته کارشناسان هسته‌ای غنی‌سازی در سطوح و در درصد‌های مختلفی انجام می‌گیرد که محصول هر کدام از این سطوح در بخش‌های گوناگونی به کار گرفته می‌شود؛ غنای پایین عمدتا در تولید برق اتمی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد و غنای متوسط نیز در حوزه پزشکی و کشاورزی قابل استفاده است.
غنای بالاتر نیز کاربری‌های نظامی دارد که جمهوری اسلامی ایران طبق فتوای رهبر معظم انقلاب اسلامی و مبانی دینی خود، کاربرد غنی‌سازی در تسلیحات کشتار جمعی و سلاح هسته‌ای را ممنوع می‌داند و بار‌ها اعلام کرده که حاضر به راستی‌آزمایی در این زمینه است.
اما اصلی‌ترین دلیلی که جمهوری اسلامی ایران به هیچ عنوان حاضر به توقف یا تعلیق صنعت هسته‌ای خود نیست، زنجیره گسترده تولید سوخت است؛ چون ممکن است، نظام سلطه ایران را به هر دلیلی از دریافت سوخت اتمی آماده مصرف محروم کند. در این صورت حتی ساخت نیروگاه‌های متعدد اتمی هم کمکی به کشور نخواهد کرد و حتی ممکن است به دلیل خلف وعده تأمین‌کنندگان خارجی سوخت، کل فرایند‌های هسته‌ای کشور حتی در زمینه‌هایی، چون پزشکی هسته‌ای و کشاورزی بلااستفاده بماند.
به‌عنوان مثال غربی‌ها در برجام متعهد شده بودند که سوخت ۲۰ درصد رآکتور تهران را بدهند، اما از آن سر باز زدند؛ اما دانشمندان هسته‌ای با کار جهادی این سوخت را براساس معیار‌ها و استاندارد‌ها تولید و از آن بهره‌برداری کردند.
از آنجایی هم که نظام سلطه، علوم و فنون هسته‌ای را در زمره مؤلفه‌های قدرت‌ساز تلقی می‌کند و از اینکه کشوری خارج از چارچوب آنها به این علوم دست پیدا کند، احساس خطر و به هر طریقی تلاش می‌کند که از هسته‌ای شدن آن کشور جلوگیری کند.
بر همین اساس، آمریکایی‌ها برای توقف صنعت هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران که به این صنعت در نوع صلح‌آمیز آن دست پیدا کرده، به‌دنبال انعقاد توافقی هستند که هر وقت لازم باشد، بدون هزینه از آن عبور کنند، همانطور که در رابطه با برجام شاهد آن بودیم.
بنابراین تاکید می‌شود که غنی‌سازی حق طبیعی هر کشور مستقلی مثل ایران است که از فاز تحقیقاتی علوم هسته‌ای به فاز صنعتی این فناوری ارتقاء یافته است و اگر فرضا توافقی بین ما و آمریکا شکل بگیرد، حتما باید حق غنی‌سازی برای ایران محفوظ باشد، چراکه با توجه به خلف وعده سابق از جانب طرف غربی، بدون غنی‌سازی موازنه‌ای شکل نخواهد گرفت که ضامن بقای تفاهم و توافق باشد.
انتهای پیام/ 411
