به گزارش دفاع‌پرس از مازندران، عزاداری آل الله در مازندران از آغاز ماه محرم شروع می‌شود و تا پایان ماه صفر ادامه پیدا می‌کند، مردم این دیار با پایبندی به سنت دیرینه، هر ساله در طول این مدت لباس عزا می‌پوشند و پس از پایان مراسم عزاداری برای امام رضا (ع)، رخت عزا را از تن درمی‌آورند.
شب گذشته، شهر‌ها و روستا‌های استان رنگ ماتم گرفت. از ساعات ابتدایی شب شهادت امام رضا (ع)، پرچم‌های سیاه بر فراز مساجد، تکایا و حسینیه‌ها برافراشته شد و نوای روضه و نوحه در کوچه‌ها و محله‌ها پیچید. چراغانی‌های مشکی در معابر و فضا‌های عمومی، سایه‌ای از ماتم غریب‌الغربا را در سراسر استان گسترد.
تجدید عهد با امام غریب
در ساری، خیابان‌های مختلف شاهد تجمع هیئت‌ها بود. بسیاری از عزاداران تا پاسی از شب در مساجد و تکایا ماندند. پیرغلامان با چشمانی اشکبار در کنار جوانان ایستاده بودند و گفتند: این شب فرصتی است برای تجدید عهد با امام غریب.
زنان و مردان مازندرانی همچنان لباس عزا بر تن دارند و به رسم سنت دیرینه، تا پایان آئین‌ها از آن دست نمی‌کشند. در برخی خانه‌ها، زنان مشغول پخت آش و شله و نذر‌های سنتی هستند و مردان در آماده‌سازی پرچم‌ها و سنج و طبل مشارکت می‌کنند.
نسلی پر از عشق به امام رضا (ع)
شب گذشته قائمشهر میزبان جمعیت قابل توجهی بود که بازار قدیم و مسجد جامع را پر کرده بودند. جوانان در کنار بزرگان شهر با نوای مداحان سینه می‌زدند و اشک ریختند.
یک نوجوان هیئتی گفت: نسل ما عشق به امام رضا (ع) را از پدران و مادرانمان آموخته و حالا می‌خواهیم این ارادت را ادامه دهیم.
مسیر منتهی به مساجد و تکایا با پرچم‌های یا رضا تزئین شده و صدای طبل و سنج و عزاداری در مناطق مختلف شنیده می‌شد.
امام رضا (ع) پناه همه
بابل شب پرشوری داشت. دسته‌های عزاداری در مصلای بزرگ شهر جمع آمدند و صدای مداحان با زبان فارسی و مازندرانی فضا را پر کرده بود. بانویی بابلی که در حال توزیع شربت نذری بود، گفت: امام رضا (ع) پناه همه ما است و نذری دادن در این شب، افتخاری است که باید حفظ شود.
در شب سوگواری امام هشتم، مغازه‌ها و کسب‌وکار‌ها تعطیل شدند تا صاحبانشان بتوانند در مراسم شرکت کنند و فضا یکپارچه معنوی و ماتم‌زده باشد.
با طلوع خورشید، مازندران دوباره در ماتم غرق شد. کوچه‌ها و خیابان‌ها هنوز سیاهپوش است و پرچم‌ها در باد تکان می‌خورد.
آمدم ای شاه پناهم بده
در آمل، مردم عزادار از صبح زود با پای پیاده به سمت امامزاده عبدالله و دیگر بقاع متبرکه حرکت می‌کنند. یک پیرمرد آملی که هر ساله در آئین‌های عزاداری شرکت می‌کند، می‌گوید: هر ساله این روز را با پای برهنه در عزاداری شرکت می‌کنم تا ارادتم را به امام رضا (ع) نشان دهم.
در آئین‌های عزاداری سالروز شهادت امام غریب، خانواده‌ها دسته‌جمعی با کودکان خود در مسیر دسته‌ها حاضر می‌شوند و نسل‌های جوان با نوای یا رضا و زمزمه «آمدم ای شاه پناهم بده»، شور و عشق خود را به نمایش می‌گذارند.
دل به حرم امام رضا پر می‌کشد
در نوشهر و چالوس نیز شب گذشته شاهد برپایی آئین‌های عزاداری بودیم. پرچم‌های بزرگ یا رضا (ع) در دستان جوانان قرار دارد و صدای نوحه‌های محلی و فارسی فضا را پر کرده بود. یکی از مداحان محلی گفت: این نوحه‌ها میراث پدران ماست و وقتی خوانده می‌شوند، دل مردم به حرم امام رضا (ع) پر می‌کشد.
روستا‌های مازندران حال و هوای ویژه خود را دارند. در سوادکوه، نور و بلده، زنان روستایی از شب گذشته نذری‌ها را آماده کرده‌اند و آش محلی، شله و شیر برنج را میان عزاداران پخش می‌کنند. بانویی روستایی در سوادکوه گفت: دل ما همیشه در مشهدالرضا است و اگر نتوانیم سفر کنیم، با همین نذر‌ها و اشک‌ها دل خود را به حرم می‌سپاریم.
از شب گذشته تا صبح امروز، تصاویر و ویدئو‌های زنده از هیئت‌ها در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است. مردم سراسر مازندران با زمزمه «آمدم‌ای شاه پناهم بده» در طریق الرضا مسیر کوچه‌ها و خیابان‌ها را پر کرده‌اند و اشک‌هایشان پیوندی ناگسستنی با امام رئوف برقرار می‌کند.
مازندران سیاهپوش غریب‌الغربا
امروز، مازندران با همه سبزی دشت‌ها و جنگل‌هایش، سیاهپوش غریب‌الغربا است. مردمی که شب گذشته را تا سحر در کنار هم عزاداری کرده‌اند، صبح شهادت را نیز با نوای یا رضا، زمزمه «آمدم ای شاه پناهم بده» و اشک آغاز کرده‌اند. مردم دیار علویان با حفظ سنت‌های محرم تا صفر، لباس عزا بر تن دارند و این پیوند معنوی را تا پایان آئین‌ها ادامه می‌دهند.
شهادت امام رضا (ع) برای مردم این استان تنها یک مناسبت تاریخی نیست بلکه فرصتی است برای تجدید عهد با اهل بیت و ابراز وفاداری به امام مهربانی‌ها. در همین ماتم، نوری از عشق و ایمان می‌درخشد که هیچ‌گاه خاموش نخواهد شد.
انتهای پیام/
