رزمندگان اسلام در جبهه‌ها وقتی حسابی حال کسی را می‌گرفتند، از اصطلاح «از زاغه مهمات دود بلند شدن» استفاده می‌کردند. آن‌ها همچنین به نیروهایی که در فاصله دو عملیات و در اوقات‌فراغت بی‌کار بودند نیز می‌گفتند «اصحاب کهف!».