خبرگزاری دفاع مقدس: مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنهای، ۲۴ دی ماه ۱۳۶۲ در مصاحبه مطبوعاتی درباره دهه فجر در پاسخ به خبرنگار نشریه اطلاعات هفتگی به بیان خاطراتی از روزهای پیروزی انقلاب پرداختند.
متن زیر گزیدهای از پاسخ ایشان به خبرنگار این نشریه است که در پایگاه اطلاعرسانی مقام معظم رهبری منتشر شده است:
آن روزها ما در یک حالت بُهت بودیم. در حالى که در همه فعالیتهاى آن روزها ما طبعاً داخل بودیم. همانطور که مىدانید ما عضو شوراى انقلاب بودیم و یک حضور دائمى تقریباً وجود داشت. لکن یک حالت ناباورى و بهت بر همه ما حاکم بود. من یک چیزى بگویم که شاید شما تعجب بکنید.
من تا مدتى بعد از ۲۲ بهمن هم که گذشته بود بارها به این فکر مىافتادم که ما خوابیم یا بیدار و تلاش مىکردم که از خواب بیدار شوم. یعنى اگر خواب هستم، این رؤیاى طلائى که بعدش لابد اگر آدم بیدار شود هر چه قدر خواهد بود خیلى ادامه پیدا نکند، اینقدر براى ما شگفتآور بود مسأله.
سجده شکر
آن ساعتى که رادیو براى اول بار گفت صداى انقلاب اسلامى، یک همچى تعبیرى. من تو ماشین داشتم از یک کارخانهاى مىآمدم طرف مقرّ امام. یک کارخانهاى بود که عوامل اخلالگرِ فرصتطلب آنجا جمع شده بودند و شلوغى راه انداخته بودند و در بحبوحه انقلاب که هنوز شاید بختیار هم بود، آن روزهاى مثلاً شاید هفدهم، هجدهم و مشکلات هنوز در نهایت شدت وجود داشت و هنوز هیچ کار انجام نشده بود اینها به فکر باجخواهى و باجگیرى بودند.
توى یک کارخانهاى راه افتاده بودند، تحریکات درست کرده بودند و اینها، ما رفتیم آنجا که یک مقدارى سروسامان بدهیم. در مراجعت بود که رادیو اعلان کرد که صداى انقلاب اسلامى. من ماشین را نگه داشتم آمدم پائین روى زمین افتادم و سجده کردم. یعنى اینقدر براى ما غیر قابل تصور و غیر قابل باور بود.
هر لحظهاى از آن لحظات یک مسأله داشت، به طورى که اگر من بخواهم خاطرات ذهنى خودم را در آن مثلاً بیست روز حول و حوش انقلاب بیان کنم یقیناً نمىتوانم همه آنچه را که در ذهن و زندگى آن روز ما مىگذشت را بیان کنم.
