خبرگزاری دفاع مقدس: مقام معظم رهبری در بیانات خود در دیدار هزاران نفر از کارگران سراسرکشور در تاریخ ۷ اردیبهشت ۹۰ به بیان خاطرهای از روز پیروزی انقلاب اسلامی پرداخته و میفرمایند:
اولاً کارگرها در به ثمر رسیدن مبارزات ملت ایران، نقش مهمى ایفا کردند. اگر جامعهى کارگرى (عمدتاً در نفت و در برخى از جاهاى حساس و مهم دیگر) وارد میدان نمی شدند، مشکلاتى بر سر راه پیروزى انقلاب باقى میماند. بعد مسئلهى دفاع مقدس پیش آمد.
قبل از دفاع مقدس، همین مسائلِ اوائل انقلاب پیش آمد (که خیلى از شما جوانها یا نبودید، یا یادتان نیست؛ ما از نزدیک شاهد بودیم) و کارگران و جامعهى کارگرى کشور نقش ایفا کردند.
خود من در روزهاى بیست و یک و بیست و دوم بهمن در یکى از همین کارخانجات نزدیک تهران و در بین کارگرها بودم ؛ از نزدیک شاهد بودم که چطور عوامل و عناصر تحریک شدهى چپِ آن روز (یعنى کمونیستها و دنبالههاشان) میخواهند از یک جا یک حرکتِ به اصطلاح کارگرى را شروع کنند و انقلاب اسلامى را تبدیل کنند به یک انقلاب کمونیستى و مارکسیستى. این کار داشت در تهران انجام میگرفت. آن که در مقابل اینها ایستاد، کارگرها بودند. البته آن کارخانه چند صد نفر بیشتر کارگر نداشت، اما آن را مبدأ کار قرار داده بودند.
ما هم رفتیم آنجا در بین کارگرها، کارگرها صداى دین را صداى آشنا شناختند. آنها بنده را هم نمیشناختند (من یک طلبهى معمولى بودم) اما دیدند صداى دین، صداى آشناست؛ صداى ضد دینها، صداى ناآشنا و بیگانه بود؛ برایشان منکَر بود.
اگر از کارگرهاى آن روزِ آن کارخانه کسانى باشند؛ این حرف را بشنوند و بنشینند شرح بدهند قضایاى آن سه چهار شبانهروزى که تقریباً ما آنجا میرفتیم مىآمدیم (ساعتها من آنجا میماندم) یک تجربهى عجیب و مهمى در کشور است. کارگرها اینجورى نقش ایفا کردند. یعنى آن کسانى که میخواستند جامعهى کارگرى را در مقابل اسلام و جمهورى اسلامى عَلم کنند، به دست خود کارگرها سیلى و تودهنى خوردند.
در طول این سالها همیشه همین جور بوده تا امروز هم همین جور است. بعد هم قضیهى دفاع مقدس و آن هشت سال و حضور وسیع و عظیم کارگران در این عرصه پیش آمد. بعد هم حضور در میدان کار بوده است.
