خبرگزاری دفاع مقدس، تا زمان پیروزى انقلاب، مى توان گفت که مدرسه علوى و رفاه مانند یک تشکیلات کوچک حکومتى بودند.
حضرت امام خودشان مستقیماً درمسائل دخالت نمى کردند. امور را به شوراى انقلاب داده بودند و آنها اداره مى کردند. مثلاً من(محسن رفیقدوست) و شهید محمد منتظرى قبل از رفتن امام به قم در فکر تشکیل گارد انقلاب بودیم. دولت موقت پیش دستى کرده و خدمت امام رفتند که امام در پاسخ درخواست آنها حکمى به آقاى لاهوتى دادند که پیرو درخواست دولت موقت سپاه پاسداران را تشکیل دهید.
این حکم که در مدرسه علوى صادر شد آقایان مطهرى، بهشتى، موسوى اردبیلى، هاشمى و مقام معظم رهبرى مرا صدا زدند و گفتند کارهایت را مى گذارى زمین و مىروى به محلى که سپاه را مى خواهند تأسیس کنند، ثبت نام مى کنى! محل آنها هم پادگان عباس آباد بود. من هم پریدم داخل ماشین و رفتم. دیدم که بیشتر آنها دانشجویان از خارج برگشته و کسانى چون صباغیان و تهرانچى بودند. من هم یک کاغذ برداشتم و روى آن نوشتم "سپاه پاسداران تشکیل شد: 1- محسن رفیقدوست" آن را جلوى بقیه گذاشتم تا اسم خود را بنویسند. تا آن موقع آنها داشتند با هم بحث مى کردند. سپس یک شوراى فرماندهى تشکیل شد و آقاى دانش آشتیانى که از بچه هاى مدرسه رفاه و رفقاى شهید رجایى بود فرمانده شد.
من هم مسئول تدارکات شدم. این شورا تا دو اردیبهشت 58 اعتبار داشت. تا اینکه من حرکتى کردم و همه مراکزى که هرکدام در دست کسى بود را جمع کردم تا در پادگان سلطنت آباد که دست ما بود ادغام شوند. در این مدت سفرى به اتفاق مهندس غرضى و خانم دباغ به قم داشتیم و به امام گفتم ما با دولت موقت معامله مان نمى شود. ایشان فرمودند پس چه کار کنیم؟
گفتم سپاه باید زیر نظر شوراى انقلاب برود. امام گفتند این خوب است! به ایشان عرض کردم این حرف خود را مى نویسید؟ گفتند لازم نیست. تقویمم را برداشتم و روى آن نوشتم " امام فرمودند، امر سپاه با شوراى انقلاب باشد." سپس نشانشان دادم و گفتم درست است؟ گفتند: بله. از همان جا به تهران و شوراى انقلاب آمدم و اولین شوراى فرماندهى تشکیل شد که شهید بهشتى امضا کرد و جواد منصورى فرمانده شد. من هم همچنان مسئول تدارکات ماندم. بعد از منصورى هم به ترتیب آقایان دوزدوزانى، مرتضى رضایى و محسن رضایى فرمانده سپاه شدند.
