شهید «مصطفی رضایی» یازدهمین روز از شهریور سال 1340 در شهرستان خمین، سرزمین روحالله کبیر قدم به جهان هستی گذاشت و با شروع جنگ تحمیلی به عنوان معاون گردان به جبههها اعزام شد.
مصطفی در نهایت در عملیات «بیت المقدس» در سیزدهمین روز از سومین ماه بهار به دیدار پروردگار خود شتافت و برای همیشه آسمانی شد که امروز سالگرد عروج ملکوتی وی است.
فرازی از وصیتنامه شهید رضایی:
خدمت پدر و مادر عزیزم
پس از تقدیم عرض سلام، از درگاه ایزد متعال برایتان آرزوی موفقیت در زندگی دارم و امیدوارم که حال همگی شما خوب باشد.
پدر جان، دلم برایتان خیلی تنگ شده و امیدوارم هر چه زودتر پس از پیروزی نهایی یکدیگر را ملاقات کنیم.
پدرجان، من حالم خوب است و ما درحال حاضر در یکی از شهرهای مرزی پاوه میباشیم، این شهر در نزدیک «نوسود» که در اشغال ارتش بعث عراق است و با اولین شهر عراق در حدود یک ساعت پیاده روی فاصله دارد. آب و هوای اینجا بسیار خوب و خشک است و تمام کوه و دشت مملو از درخت و سبزه میباشد و کوههای اینجا شبیه کوههای شمال هستند.
به هیچ وجه نگران حال من نباشید، چرا که هموراه جایمان بسیار خوب است. عمو و زن عمو را سلام میرسانم، بی بی و بابا را سلام میرسانم، روح الله و نیز خانوادهاش را سلام میرسانم، خلاصه تمام اقوام را از قول من سلام برسانید و هرکسی که جویای حالم شد بگوید که حالم خوب است و به دعاگویی مشغولم. تمام بچهها، محمد، مسعود، بهزاد، مهرداد، علی و مهرناز را دیده بوسم و به محمد و مسعود سفارش کنید که درسهایشان را بخوانند و از خواندن درس کوتاهی نکنند.
پدر و مادر عزیزم! امیدوارم از اینکه من در اینجا هستم ناراحت نباشید، زیرا تمام اینها برای خداست و باید افتخار کنید که چنین فرزندی را تربیت کردهاید که در این لحظات حساس اسلام و کشورمان، برای دفاع از میهن مرز و بوم و این مکتب خانواده را ترک کرده و به جبهه آمده است. بیش از این مزاحمتان نمیشوم.
انتهای پیام/