لاهوتی: نمی‌خواستم از خط قرمزها عبور کنم/ مقدسیان: «آبی کمرنگ» اثری واقع بینانه و غیر کلیشه‌ای است

به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع پرس، فیلم مستند «آبی کمرنگ» ساخته «آرش لاهوتی» عصر یکشنبه ۲۸ خرداد در سالن نمایش مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی به نمایش درآمد.

این فیلم که به مساله جانبازان اعصاب و روان می‌پرادزد از آثار معدودی است که توانسته واقعیت جانبازان اعصاب و روان را به تصویر بکشد.


«آرش لاهوتی» کارگردان «آبی کمرنگ» در ابتدای این نشست درباره موضوع فیلم اظهار داشت: این موضوع از دغدغه‌های من است و فیلم مشکلی بود برای همین مدتها طول کشید تا بتوانم به سمت آن بروم.

وی درباره دولتی بودن تهیه کننده توضیح داد: با تفاهم پیش رفتیم و مشکل خاصی پیش نیامد و تقریبا به همه چیزی که می‌خواستم رسیدم. مشکل به زمان تولید برمی‌گردد و اینکه به سختی اجازه می‌دادند تصویر برداری کنیم. اگر می‌خواستم در فیلم دخالت مغرضانه‌ای داشته باشم از تاثیرگذاری آن کم می‌شد یعنی همه چیز که در آبی ‌کمرنگ همان چیزی است که در فضای واقعی وجود داشت.

وی در ادامه گفت: در راش‌هایی که گرفته شده می‌توان دو فیلم با دو  نگاه متفاوت ساخت. خیلی از اتفاقات لحظات پیش بینی نشده آدم‌هایی است که در فیلم می‌بینیم. من به عنوان کارگردان نمی‌توانستم تسلطی بر سوژه‌ها داشته باشم. من وقت زیادی با سوژه‌ها گذراندم  تا بتوانم ارتباط بگیرم ساعت‌ها بدون اینکه دوربین روشن باشد با هم حرف می‌زدیم برای همین آنها به من اعتماد کردند.

لاهوتی در پایان بیان داشت: این فیلم هنوز من را رها نکردم است و بر من تاثیر زیادی گذاشته است بخصوص موقع مونتاژ که خودش را  جای مخاطب قرار دادم. خیلی برای من مهم بود که حرمت آدم‌های فیلم حفظ شود‌. به خاطر همین نمی‌خواستم از خط قرمزها عبور کنم.

محمدرضا مقدسیان منتقد و نویسنده سینمایی درباره این فیلم گفت: برخی از واژه‌ها هستند که بارها آن را به کار می‌بریم مثل جانبازان، فراموشی، جنگ و مثل این که وقتی شنیده می‌شود فیلمهای خاصی به ذهن می‌رسد. اما وقتی به آبی کمرنگ مواجه می‌شویم اولین چیزی که می‌بینیم مواجه شدن با همه این واژه‌ها است اما زوایه دیدی که در آن وجود دارد کلیشه‌ای نیست.

وی در ادامه افزود: تا کنون زندگی جانبازان به این نحو دیده نشده است‌. لاهوتی تلاش می‌کند در نقطه اعتدال بایستد. فیلمساز باید در فیلم از واقعیات بگوید. در این فیلم نیز ما واقعیات را می‌بینیم ‌ و بر اساس آن قضاوت کنیم. لاهوتی سعی می‌کند کمترین تاثیر را بر واقعیت بگذارد. ما همیشه با این مفاهیم روبه‌رو بودیم ما در آبی کمرنگ مشابه آن را ندیدیم.

این منتقد سینما در ادامه گفت: در‌باره پایان بندی فیلم باید بگویم که این فیلم بی‌طرفانه و در عین حال مهندسی شده است. اما این مهندسی شدن خللی در فیلم وارد نکرده است. ما در این فیلم چیز زائدی نمی‌بینیم. مخاطب باید قدم به قدم به سوژه همراه شود و با آن ارتباط بگیرد که در این فیلم اتفاق افتاده است. این پایان بندی که دوباره به آسایشگاه برمی‌گردیم بهترین نوع «اندینگ» است.

مقدسیان با اشاره به اینکه در این فیلم نکته منفی چشمگیری ندیده گفت: ما در طول این سال‌ها نگاه واقع‌بینانه به جنگ تحمیلی نداشتیم چون همیشه احساسی و کلیشه‌ای به آن نگاه کردیم آبی کمرنگ یک جریانی ایجاد کرده است که امیدوارم همه در آن موفق شوند.

انتهای پیام/ ۱۶۱