به گزارش خبرنگار بین‌الملل
دفاع پرس، برخلاف ادعای مقامات رژیم و خاندان سعودی و سخن‌سراهایی‌های پی‌درپی آنان مبنی بر اهمیت خدمت به زائران خانه خدا و حرم مطهر پیامبر اسلام(ص)، که به همین دلیل شاهان خود را «خادم الحرمین الشریفین» توصیف می‌کنند، تاریخ نشان می‌دهد که این ادعا نه‌تنها حقیقت ندارد، بلکه بارها موارد متعددی از سرکوب و رفتارهای خشونت‌آمیز علیه حجاج بیت‌الله الحرام و زائران مدینه منوره از سوی این حکومت ریاکار و منافق صورت گرفته است.
آل سعود از زمان آغاز حکمرانی خود در منطقه «نجد»، که ناحیه‌ای در «جزیره العرب» حد فاصل سرزمین‌های حجاز و احساء است، همواره به دنبال اجرای توهمات خود از احکام شرع مبین اسلام بود که توسط «شیخ محمد بن عبدالوهاب» مطرح و با قدرت سلاح و لشکرکشی «محمد بن سعود» به دیگر مسلمانان تحمیل می‌شد. این دودمان بوسیله مأموران اطلاعاتی رژیم استبدادی بریتانیا، نظیر «تامس ادوارد لارنس»، پشتیبانی می‌شد.
در همین راستا بود که وهابیون در نخستین سال‌های تأسیس حکومت نامشروع خود، شهر مقدس کربلا را هدف حمله قرار دادند و نه‌تنها چند هزار نفر از مسلمانان و پیروان مذهب اهل‌بیت(ع) را به شهادت رساندند، بلکه به حرم مطهر امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) نیز هتک‌حرمت و جسارت کردند. با این حال حمله آنان به نجف اشرف با دفاع سرسختانه مردم این شهر تحت فرماندهی آیت‌الله کاشف الغطاء(ره) پس از دریافت تلفات سنگین، ناکام ماند.
حکام آل سعود از نخستین سال‌های تثبیت حکومت خود در زمان «ملک عبدالعزیز بن عبدالرحمن» پدر پادشاهان معاصر رژیم سعودی، که با اکتشاف نفت در جزیره‌العرب و به دنبال آن افزایش روزافزون توان اقتصادی حکومت سعودی همزمان بود، اندیشه‌های گمراهانه خود را به تمام مسلمانان، بویژه زوار بیت‌الله الحرام و مدینه منوره، تحمیل کردند.
در همان سال‌های نخست پس از تثبیت حاکمیت آل سعود، یک جوان ایرانی درحالیکه در مسجدالحرام مشغول حرام بود، دچار حالت تهوغ و متهم به تلاش برای نجس کردن خانه خدا شد و به همین اتهام واهی او را در مقابل چشم حجاج دیگر کشورها در حرم امن الهی اعدام کردند.
هتک حرمت مقدسات اسلامی، همانطور که به آن اشاره شد، بخش مهمی از رفتار خاندان سعودی در قبال میراث کهن اسلامی را شکل می‌داد. آل‌سعود اقدام به تخریب گسترده تمام بناهای اسلامی، خصوصا مقام‌های اهل‌بیت(ع)، همسران، اصحاب پیامبر(ص) و قبور دیگر بزرگان در مکه، مدینه و سایر شهرهای حجاز کردند.
بارزترین نمونه در این میان، تخریب قبور مطهر ائمه بقیع(ع) در قبرستان بقیع در مدینه منوره است. با این وجود، تلاش سعودی‌ها و وهابی‌های متحد آنان برای تخریب حرم مطهر پیامبر اسلام(ص) به جایی نرسید.
آنان نه‌تنها این اماکن مقدس در میان مسلمانان شیعه و سنی را تخریب و هتک حرمت کردند، بلکه هر نوع خواندن دعا، زیارت و اعمال دینی در کنار این قبور را شرک و مجازات‌هایی همچون اجرای حد یا اعدام برای چنین کاری در نظر گرفتند. از آنجا که شیوخ و مفتیان بسیاری در مکه از پیروان مکتب احمد بن حنبل و ابن تیمیه بودند، طبیعی بود که چنین احکام سختگیرانه و تندی با تأیید آن‌ها مواجه شود.
از سوی دیگر نظارت شدید بر اعمال حاجیان و ارجاع هر نوع حرکت مغایر با شؤون مورد نظر رژیم سعودی به سازمان امنیت این رژیم، یکی دیگر از بخش‌های مهم در رفتارهای مقامات حکومت آل سعود با زوار خانه خدا است. با این حال، رفتارهای تند آنان از این هم فراتر می‌رود.
دستگاه به اصطلاح «امر به معروف و نهی از منکر» رژیم سعودی از زمان تأسیس خود، به طور دائم در مراسم‌های حج از الفاظی همچون مشرک برای بدنام کردن حجاج پیرو مذاهب مخالف وهابیت، بویژه شیعیان 12 امامی، و توهین علنی به مقدسات آنان در میان حجاج دیگر کشورها استفاده می‌کند. این روند پس از پیروزی انقلاب اسلامی نسبت به شیعیان بویژه مردم ایران اسلامی به شدت افزایش پیدا کرد.
اوج این تقابل در راهپیمایی «برائت از مشرکین» در مکه مکرمه در سال 1366 رخ داد. طی سرکوب گسترده تظاهرکنندگان مسلمان از کشورهایی همچون ایران، لبنان، عربستان، پاکستان، افغانستان و... بیش از 1000 تن از حاجیان مسلمان شهید و زخمی شدند. مزدوران پلیس رژیم سعودی طی این عملیات سرکوب، از فشنگ‌های جهانی، گاز اشک‌آور و باتوم علیه جمعیتی که نیمی از آنان را زنان تشکیل می‌دادند، استفاده کردند.
در سال‌های پس از این جنایت نیز بارها مقامات سعودی با اقدامات خود باعث فوت و شهادت صدها تن از حاجیان از کشورهای مختلف شدند. در حج سال 1369 پس از بسته شدن انتهای یکی از تونل‌ها به بهانه تردد وزیر کشور سعودی و هیأت همراه و به دنبال آن گرفتار شدن تعداد زیادی از حاجیان در شرایط نامناسب تهویه تونل، 3 هزار تن از آنان جان خود را از دست دادند. بیشتر این حاجیان اهل کشورهای اندونزی، مالزی و پاکستان بودند.
طی سال‌های 1373 تا 1384، بیش از 3 هزار و 800 حاجی از کشورهای مختلف اسلام در حوادث مختلف (اعم از آتش‌سوزی، ازدحام در مسیرها و...) در مکه و منا جان خود را از دست دادند.
دردناک‌ترین حوادث حج در سال 1394 رخ داد. سقوط جرثقیل بر روی حاجیانی که مشغول طواف دور خانه خدا بودند، باعث کشته و زخمی شدن بیش از 340 حاجی از کشورهای مختلف شد. چند روز بعد طی حادثه ازدحام حاجیان در مسیر تردد در منا، بیش از 2 هزار و 400 تن از حجاج فوت کردند که 464 نفر از آنان ایرانی بودند.
با وجود اعتراضات گسترده در جهان اسلام، تا امروز رژیم سعودی هیچ مسؤولیتی در قبال این فاجعه برعهده نگرفته است. همزمانی این سکوت با حمایت جانبدارانه رژیم سعودی از گروهک‌های تروریستی تکفیری در خاورمیانه، بار دیگر اهمیت پیشنهاد بزرگان جهان اسلام همچون رهبر معظم انقلاب مبنی بر اداره مناسک حج توسط کمیته‌ای متشکل از کشورهای اسلامی را بیش از گذشته نشان می‌دهد.
انتهای پیام/ 421
