به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دفاع مقدس، زواریان بهعنوان سخنران این مراسم اظهار کرد: آثاری که بانوان در عرصه جنگ نوشتند بسیار کم است؛ تا جایی که میتوان گفت در این زمینه کمکاری صورت گرفته و حق مطلب این حادثه عظیم بیان نشده است، که شاید علت کمکاری آن را در این دانست که نویسنده متعهدی که دغدغه و درد این موضوع را داشته باشد وجود نداشته باشد.
وی ادامه داد: داستانهای کوتاهی که بانوان در مورد جنگ تحمیلی نوشتند را میتوان تقسیمبندی کرد در سالهای اول جنگ کارهای شعاری و پر از هیجان بود و سالهای پس از جنگ تعداد داستانها کم میشود اما نگاه به جنگ عمیقتر و فردیتر میشود.
زواریان تصریح کرد: اولین داستان در این زمینه آذرماه سال 59 نوشته شد که فضای جالبی داشته و به شدت زنانه است. این در حالی است که جنگ در مجموع پدیدهای مردانه بوده و زنان در به تصویر کشیدن آن زبان زنانه بهکار میگیرند که این زبان توفیق شاعرانهای داشته و با وجود خشونت جنگ توصیفهای زیبایی را به تصویر میکشد. این تفاوت به لحاظ زبانی در مقایسه با نوشتههای مردان بهخوبی آشکار میشود.
این نویسنده دفاع مقدس تصریح کرد: زن در اول داستانها برای دیگری است؛ یعنی در زندگی او دیگری نقش دارد که باعث متمایز شدن او میشود.
وی بیان کرد: در داستانهای دفاع مقدس در سالهای اولیه تیپی ارائه میشد که با گذشت زمان تبدیل به شخصیت داستانی شده و نزدیک به ادبیات میشود.
زواریان با بیان اینکه نباید دفاع مقدس را با همه جذابیتهایی که دارد از بازگو کردن حقایق منع کنیم، ادامه داد: هنوز ایثارگران، جانبازان و خانواده شهدای بسیاری حرفهای زیادی برای گفتن دارند پتانسیل زیادی در این کار وجود دارد که باید به آسیبشناسی آن پرداخت.
وی در پایان گفت: ادبیات مانند چشمه است که خود باید بجوشد. در سالهای اخیر به دنبال تربیت نویسنده بودیم که البته خروجی خوبی نداشتهایم که این امر نهتنها در دفاع مقدس، بلکه در همه ادبیات صدق میکند؛ باید آسیبشناسی کرد که چرا در بیان دفاع مقدس تحریف صورت میگیرد که این مشکل بزرگی است.
انتهای پیام/
