تحریم سپاه در سایه نبود حامیان رسانه‌ای

روه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ بعد از تسخیر لانه جاسوسی در ۱۳ آبان ۱۳۵۸ به دست دانشجویان پیرو خط امام، خصومت آمریکا با انقلاب اسلامی علنی شد.

امروز با گذشت ۴۰ سال از این واقعه، این رابطه نه تنها بهبود نیافته بلکه تیره‌تر از گذشته شده است و همواره این دولت آمریکا بوده که بر آتش دشمنی دمیده و آن را شعله‌ورتر کرده است. از طرفی ایران نیز به دلیل موضع طلب‌کارانه آمریکا هیچ‌گاه حاضر به پذیرش شروط آمریکا نشده است.

مذاکره با این کشور زیاده‌خواه نه تنها رابطه ۲ کشور را در مسیر درستی قرار نمی‌دهد بلکه آمریکا را گستاخ‌تر از چیزی که هست می‌کند. تاریخ نشان داده آمریکا بعد از واقعه تسخیر لانه جاسوسی در دشمنی و کینه‌ورزی پیش‌قدم بوده و در همه وقایعی که علیه ایران صورت گرفته، گام اول را برداشته است. ایران اسلامی نیز همیشه در مقام دفاع از آرمان‌ها و تمامیت ارضی خود، آمریکا را در وضعیت منفعلانه‌ای قرار داده است و در مقابل این کشور مستکبر، حقانیت خود را به جهانیان ثابت کرده است. هر چند که امپراتوری رسانه‌ای غرب این پیروزی‌ها را وارونه جلوه داده و می‌دهد.

با وجود اثبات این حقیقت که آمریکا منشاء اغلب ناامنی‌ها در جهان است و علیرغم حمایت‌هایش از گروهک‌های تروریستی نظیر «مجاهدین خلق» و «داعش» و انقلاب‌های مخملی و کودتا‌های مختلف که در کشور‌های جهان سوم صورت می‌گیرد، سعی دارد خود را ناجی جهان قلمداد کند. دولت آمریکا همیشه سعی کرده خود را آقای جهان بنامد و کدخدای دهکده جهانی باشد. برای همین وجود کشوری مقتدر، چون ایران اسلامی را نمی‌تواند تحمل کند. چرا که ایران بزرگترین مانع برای رسیدن به این هدف نامشروع است.

آمریکا به پشتوانه تصمیم‌گیری‌های سیاستمداران، قدرت رسانه‌ای و مهم‌تر از همه اسلحه مخرب فرهنگی‌اش می‌کوشد تا اگر نمی‌تواند ایران را از میان بردارد لااقل از اقتدار روزافزون آن بکاهد. یکی از این اقدامات آمریکا تروریست نامیدن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران از سوی «دونالد ترامپ» ریاست جمهوری این کشور بود.

هر چند که این موضع‌گیری احمقانه دولت آمریکا مثل دیگر اقداماتش راه به جایی نخواهد برد، اما یک نکته‌ای را روشن می‌کند که دشمن ایران اسلامی چندان هم احمق نیست. آمریکا به درستی دریافت کرده است که سپاه پاسداران قبل از آنکه یک نهاد نظامی باشد یک پایگاه مستحکم مردمی است. تروریست خطاب کردن سپاه در واقع تروریست نامیدن همه مردم ایران است.

تشکیل سپاه پاسداران به فرمان امام خمینی (ره) در واقع تشکیل یک نهاد مردمی برای صیانت از انقلابی بود که مردم آن را به پیروزی رساندند. در واقع حمله روانی به این نیروی مجاهد مردمی حمله به آرمان‌های انقلاب اسلامی ایران است.

آمریکا به خوبی دریافته است که کجا را نشانه بگیرد تا کمی داغ کینه خود را التیام دهد. تروریست نامیدن سپاه پاسداران اتفاق تازه‌ای در سیاست‌های خصمانه آمریکا علیه ایران نیست. بار‌ها در آثار سینمایی آمریکا شاهد بودیم که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران یک گروه شبه نظامی مرتجع است و به عنوان بازوی سرکوب در رژیم جمهوری اسلامی ایران معرفی شده است.

هر جا که قرار است چهره ایران دیکتاتورگونه نشان داده شود مردانی را به تصویر می‌کشد که یا سپاهی هستند و یا پرسوناژی تعریف شده از مردان سپاهی را به مخاطب ارائه می‌کند. جالب این که در این آثار هر وقت چهره یک رزمنده ایرانی - سپاهی روی پرده نقره‌ای ظاهر می‌شود در زیرمتن خود تحلیل‌هایی غیر مستقیم درباره وجود آن‌ها ارائه می‌شود.

متاسفانه در آثار سینمایی ایران تا کنون اثری درباره سپاه پاسداران ساخته نشده که نگاهی تحلیلی درباره این نیروی مردمی ارائه کند. معرفی سپاه پاسداران در آثار سینمایی از اقدامات استراتژیک در بعد فرهنگی است که هیچ وقت به سمت آن حرکت نکردیم. تا کنون اثری در حمایت از سپاه پاسداران روی پرده نرفته تا پاسخی باشد برای این گونه موضع‌گیری‌های دولت آمریکا علیه ایران.

آنچه که در فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی روی پرده رفته است اغلب نگاه‌های کلی به سپاه بوده و تصویرسازی‌هایی از سلحشور‌های آن در جبهه‌ها که طبعا نگاه آگاهی‌بخشی ندارد. کتاب‌های متعددی در حوزه تاریخ شفاهی سپاه در قالب‌های متنوعی به نگارش درآمده که می‌تواند برای اقتباس‌های سینمایی و مجموعه‌های تلویزیونی مورد استفاده قرار گیرد. جای خالی سردارانی، چون «حاج حسین همدانی»، «احمد کاظمی»، «نورعلی شوشتری» و... بر پرده نقره‌ای سینما به شدت احساس می‌شود. تا وقتی چنته رسانه‌های جمهوری اسلامی ایران از ظرفیت‌های فرماندهان شهید سپاه پاسداران تهی باشند، مسلما دشمنان نظام به شکل‌های مختلف به آن حمله خواهند کرد. هنرمندان متعهد ما باید به این نکته توجه داشته باشند که پرداختن به جنگ تحمیلی هر چند مهم و ضروری است، اما باید دوربین خود را به سمت امروز سپاه نیز بگیرند و راوی ایثارگری‌های آن باشند. نباید فراموش کنیم که هر چقدر ما در این فضا کمتر حضور فعال داشته باشیم دشمن حضور پررنگ‌تری خواهد داشت.

انتهای پیام/ 161