گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- سیروس فتح‌اله؛ سخنان امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه درخصوص دفاع از توهین به پیامبر عظیم الشأن اسلام حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) در روز‌های اخیر خبرساز شده است و در کشور‌های اسلامی واکنش‌های متفاوتی را در پی داشته است.
غربی‌ها به شعار دروغین آزادی بیان در جوامع خود می‌بالند و بر همین اساس کشور‌های در حال توسعه را به استبداد و بی‌احترامی به آزادی بیان متهم می‌سازند! آن‌ها مدعی هستند که به‌دلیل آزادی بیان باید هرکسی هر چه خواست چه در قالب کلام و چه در قلب تصویر ارائه دهد و هیچ چیز و هیچ کس نباید مانع آن شود.
اما به‌نظر می‌رسد آزادی بیان در ادبیات غربی‌ها با آزادی بیان در سایر ادبیات‌ها فرق اساسی دارد؛ چرا که سیاست‌ها و تعاملات جوامع غربی با ادعای آن‌ها به هیچ‌وجه همخوانی ندارد. شما در آزادی بیان غربی‌ها مختار هستید تا جایی که می‌خواهید و می‌توانید به مقدسات یک دین کلامی و غیر کلامی اهانت کنید و اگر پیروان این دین هم اعتراض کردند در پشت نقاب آزادی بیان دروغین خود پنهان شده و خیلی راحت از کنار موضوعی به این مهمی که نزدیک به دو میلیارد نفر در جهان از پیروان این دین محسوب می‌شوند، عبور کنید!
ولی اگر نعوذ بالله علیه مقدسات مدعیان آزادی بیان حرف یا مطلبی ولو ناچیز بزنید، شدید‌ترین مجازات‌ها در انتظار شما خواهد بود.
برای اینکه موضوعی کمی روشن شور در ادامه به رفتار دوگانه غربی‌ها در خصوص انکار پدیده «هولوکاست» می‌پردازیم که قابل تأمل است.
پارلمان «آلمان» قانونی را تصویب کرده که به‌موجب آن قانون برای کسانی‌که هولوکاست را انکار می‌کنند یا آنرا نادرست می‌پندارند، پنج الی ده سال زندان در نظر گرفته شده است.
انکار هولوکاست در «اتریش» نیز جنایت به‌شمار می‌رود و هر کسی این پدیده را زیر سوال ببرد، طبق قوانین این کشور باید مجازات شود.
قانون اساسی «دانمارک» هرگونه تهدید یا اهانت به انسان را به‌شدت منع کرده است؛ اما با این حال اجازه می‌دهد، زیر شعار آزادی بیان با انتشار تصاویر موهن به ساحت مقدس پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) به مسلمانان اهانت شود.
«سلمان رشدی» نویسنده‌ی کتاب موهن «آیات شیطانی» در انگلیس، نه‌تنها برای اهانت به پیامبر عظیم الشان اسلام (ص) مجازات نشد، بلکه از ملکه‌ی این کشور بالاترین نشان را دریافت؛ این درحالی است که این کشور اهانت به مقدسات دین مسیحیت را ممنوع می‌داند، ولی، چون سلمان رشدی مرتد به مقدسات اسلامی توهین کرده، پس این قانون را زیر پا نگذارده و مستحق مجازاتی نیست، بلکه باید تشویق هم شود!
اما در فرانسه به‌عنوان خاستگاه آزادی بیان در غرب، کسی حق ندارد در مورد هلوکاست حرف بزند و آنرا زیر سوال ببرد؛ ولی مختار است در مورد دین اسلام و مقدسات آن حرف بزند یا کاریکاتور بکشد و مجازات هم نشود، چون در این کشور آزادی بیان وجود دارد!
موارد ذکر شده، فقط گوشه‌هایی از چگونگی تعامل غرب با حق آزادی بیان است؛ چنین استاندارد دوگانه‌ای این پرسش را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند که آیا واژه آزادی‌بیان فقط به نشریات غربی برای توهین به مقدسات اسلامی کاربرد دارد یا اینکه سایرین هم می‌توانند از آن استفاده کنند؟ چرا وقتی کارشناسان و تاریخ‌دانان غربی در مورد هلوکاست حرف می‌زنند، در پی اعلام نظراتشان ممنوع‌الخروج یا مجازات می‌شوند؟
بنابراین غربی‌ها در مواجهه با توهین علیه مقدسات اسلامی به شعار آزادی‌بیان رجوع می‌کنند و به مسلمانان این پیام را مخابره می‌کنند که آن‌ها می‌توانند در بالاترین حد به مقدسات مسلمانان توهین کنند؛ ولی هرجا که منافعشان به خطر افتاد (همانند هلوکاست) آزادی بیان را محدود کنند.
پس ما مسلمانان نیز به غربی‌ها می‌خواهیم این پیام را منتقل کنیم که کاریکاتور واقعی، سیمایی است که شما از آزادی بیان دروغین خود ساخته‌اید؛ چون هیچ عقل سلیمی قبول نمی‌کند که فقط صحبت درخصوص هولوکاست قابل پیگرد باشد؛ اما اهانت به پیامبری که معروف پیامبر صلح و مهربانی است در راستای داعیه مضحک آزادی‌بیان تفسیر شود.
انتهای پیام/ 411
