به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، نشست خبری مهدی چمران منتخب مردم در شورای اسلامی شهر تهران به مناسبت سالروز شهادت دکتر مصطفی چمران و پاسخ به سوالات خبرنگاران در خصوص برنامه‌های جدید شورای شهر تهران پیش از ظهر امروز (سه‌شنبه) برگزار شد.
چمران در ابتدای صحبت‌های خود با گرامیداشت یاد و خاطره شهید چمران اظهار داشت: روز گذشته سالگرد دکتر چمران به همراه ۲ شهید دیگر بود که بر روی خاکریزی در دهلاویه که در واقع سیل بند شهر دهلاویه بود به شهادت رسیدند.
وی افزود: زمانیکه شهید چمران در دهلاوه حضور داشت و رستمی شهر را فتح کرده بود وسیله‌ای برای زدن خاکریز نداشتیم و از این سیل بند به عنوان خاکریز استفاده می‌کردیم، بچه‌ها داخل شیار‌هایی از این سیل بند تمام مدت روز را سپری می‌کردند و شب‌ها می‌جنگیدند، شب قبل شهادت دکتر چمران، یک و نیمه بعد نیمه شب به ما حمله شد و تا نزدیکی سحر حمله همچنان ادامه داشت اما دشمن نتوانست جلو بیایید. رستمی از فرط خستگی زیر جیپش رفت تا استراحت کند اما خمپاره‌ای به جیپ خورد و به شهادت رسید.
وی با قرائت بخشی از دستنوشته‌های شهید افزود: نیرو‌های زیادی در جنگ شرکت داشتند برای چمران تنها جنگ ظاهری و نظامی نبود بلکه موضوعی مکتبی بود. بار‌ها این موضوع را نوشته و گفته بود.
چمران در پاسخ به سوال خبرنگار دفاع‌پرس مبنی بر برنامه شورای شهر جدید برای ترویج فرهنگ ایثار و شهادت و نامگذاری خیابان‌ها و معابر به نام شهدا بیان داشت: اولین کار شورای قبلی نامگذاری اتوبان صیاد شیرازی به نام این شهید بود و در این دوره نیز مثل گذشته کار نامگذاری خیابان‌ها به نام شهدا را پیگیری می‌کنیم.
وی افزود: بسیاری موافق نام گذاری‌ها خیابان‌ها به نام شهدا نبودند، اما ما پیشنهاداتی به شورای نام گذاری دادیم و طبق ضوابط تصویب و اجرا شد. اولین مصوبه‌ای که در شورای شهر قبلی داشتیم همین نام گذاری اتوبان صیاد شیرازی بود.
برادر و همرزم شهید چمران تصریح کرد: زندگی شهید بسیار پرفراز و نشیب بود و نکات فراوانی داشته است. دکتر چمران زمانی در جنوب لبنان حضور داشت که آنجا مقر قدرت فلسطینی‌ها محسوب می‌شد. یکبار یکی از مسئولان بلندپایه گروه‌های مبارز فلسطینی گفت این چمران کیست که این‌همه تعریفش را می‌کنید بروید و سرش را بیاورید. این حرف وقتی به گوش شهید چمران رسید یک روز به تنهایی به شهر صیدا نزد این مسئول رفت و گفت من چمران هستم خب باعث تعجب بود، او را بازرسی کردند دیدند اسلحه‌ای ندارد. چمران مقابل او رسید و گفت: شنیدم سر من را خواستید با همه وجود آمدم اگر فلسطین با بریدن سر من مسئله‌اش حل می‌شود و به پیروزی می‌رسد و آزاد می‌شود این سر من تقدیم شما، من از آمریکا آمدم که در راه فلسطین شهید شوم. آن مسئول تعجب کرده و با او صحبت می‌کند، بعد‌ها به یکی از علاقه‌مندان چمران تبدیل می‌شود.
چمران در پاسخ به پرسش یکی دیگر از خبرنگاران مبنی بر اینکه اگر دکتر چمران بود چه راهکاری را برای شورای ششم ترسیم می‌کرد و به شما رای می‌داد، گفت: آن زمان شورایی نبود، قطعا به بنده رای می‌داد، ایشان خیلی احساسی و صمیمی بود و نسبت به من علاقه زیادی داشت. در جبهه کنار هم بودیم اما گاهی که احساس خطر می‌کرد مرا به طریقی از منطقه دور می‌کرد و من هم دوست نداشتم خواسته‌اش را اجرا نکنم. همان روز شهادت تا سوسنگرد همراهش بودم و اگر به دهلاویه می‌رفتم جزو شهدا بودم ولی آن روز ایت الله اشراقی و شهید فلاحی برای بازدید به جبهه آمده بودند و دکتر من را پیش این عزیزان فرستاد. بعدا احساسم این بود که دکتر نمی‌خواست من همراهش باشم.
وی در خصوص گمانه زنی‌ها درباره انتخاب شهردار جدید تهران نیز گفت: شورا باید تصمیم بگیرد و یک فرد تصمیم نمی‌گیرد. از این به بعد باید برای این موضوع فکر کنیم پیش از این دلیلی برای فکر کردن نبود. تا به امروز نیز صحبتی نکردیم چرا که از اسامی و شخصیت‌ها نمی‌خواستیم بهره برداری کنیم.
انتهای پیام/۱۴۱
