گروه اخبار داخلی دفاع‌پرس، مرداد ماه ۱۳۶۷، یگان‌های ارتش آزادی بخش منافقین با پشتیبانی و حمایت لجستیکی ارتش بعث عراق، از مرز‌های غربی ایران وارد کشور شده و با انبوه تانک‌ها و نفربر‌ها و جیپ‌ها، پس از اشغال شهر‌های قصر شیرین، سرپل ذهاب و اسلام‌آباد غرب و ارتکاب جنایت در این مناطق، راهی کرمانشاه شدند تا پس از تصرف این شهر و سپس همدان، به پایتخت حمله کنند.
سازمان مجاهدین خلق به تنهایی نمی‌توانست تا عمق ۱۴۵ کیلومتری ایران نفوذ کند؛ به دلیل حمله همزمان ارتش بعث به مناطق جنوبی، بخش عمده‌ای از توان نظامی کشور در جبهه‌های جنوب غربی مشغول دفع تهاجم عراق بودند و از همین رو ارتش آزادی‌بخش منافقین توانست بدون مشکل خاصی به سرعت تا سرپل ذهاب و اسلام آباد غرب پیشروی کند.
شورش در زندان‌ها به امید پیوستن به ارتش منافقین
همزمان با ورود سازمان مجاهدین خلق به خاک کشور، حادثه دیگری نیز در درون زندان‌های کشور در شرف وقوع بود. طبق برنامه ریزی مرکزیت سازمان، قرار بود که پس از تهاجم ارتش آزادی بخش به مرز‌های غربی و تصرف هر شهر، منافقین زندانی در شهر‌های اشغال شده نیز به مهاجمین ملحق شوند تا ارتش آزادی بخش برای تصرف دیگر شهر‌ها قدرت بیشتری داشته باشد. زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان همدان، زندان چوبین قزوین و در آخر زندان اوین تهران از جمله زندان‌هایی بودند که قرار بود مورد حمله منافقین قرار گرفته و اعضای زندانی این سازمان آزاد شوند، اما با مقابله یگان‌های ارتش و سپاه پاسداران در تنگه چهارزبر با ارتش آزادی‌بخش و شکست منافقین، این نقشه به مرحله اجرا نرسید. با این حال شبکه زندانیان این سازمان بی‌خبر از اتفاقات بیرون، به امید پیوستن به گروه، در داخل زندان‌ها دست به شورش زدند.
نامه تاریخی امام (ره)
پس از پیروزی عملیات مرصاد و آرام شدن اوضاع، امام خمینی طی نامه‌ای ضمن محارب خواندن منافقین، دستور محاکمه اعضایی که همچنان از سازمان حمایت می‌کردند و دشمنی خود با جمهوری اسلامی را علناً فریاد می‌زدند را صادر کردند.
نامه امام خمینی بدین شرح است: از آنجا که منافقین خائن به هیچ وجه به اسلام معتقد نبوده و هر چه می‌گویند از روی حیله و نفاق آنهاست و به اقرار سران آن‌ها از اسلام ارتداد پیدا کرده‌اند، با توجه به محارب بودن آن‌ها و جنگ کلاسیک آن‌ها در شمال و غرب و جنوب کشور با همکاری‌های حزب بعث عراق و نیز جاسوسی آن‌ها برای صدام علیه ملت مسلمان ما و با توجه به ارتباط آنان با استکبار جهانی و ضربات ناجوانمردانه آنان از ابتدای تشکیل نظام جمهوری اسلامی تا کنون، کسانی که در زندان‌های سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می‌کنند، محارب و محکوم به اعدام می‌باشند و تشخیص موضوع نیز در تهران با رای اکثریت آقایان حجت‌الاسلام نیری دامت افاضاته (قاضی شرع) و جناب آقای اشراقی (دادستان تهران) و نماینده‌ای از وزارت اطلاعات می‌باشد، اگر چه احتیاط در اجماع است و همین‌طور در زندان‌های مراکز استان کشور رأی اکثریت آقایان قاضی شرع، دادستان انقلاب و یا دادیار و نماینده وزارت اطلاعات لازم الاتباع می‌باشد، رحم بر محاربین ساده‌اندیشی است، قاطعیت اسلام در برابر دشمنان خدا از اصول تردیدناپذیر نظام اسلامی است، امیدوارم با خشم و کینه انقلابی خود نسبت به دشمنان اسلام رضایت خداوند متعال را جلب نمایید، آقایانی که تشخیص موضوع به عهده آنان است وسوسه و شک و تردید نکنند و سعی کنند اشداء علی الکفار باشند. تردید در مسائل قضایی اسلام انقلابی نادیده گرفتن خون پاک و مطهر شهدا می‌باشد. والسلام.
محاکمه‌ای که بنا به شرع انجام شد
پس از صدور حکم امام خمینی، هیئت‌های سه‌نفره‌ای متشکل از حاکم شرع، نماینده دادستانی و نماینده وزارت اطلاعات کار خود را برای بازجویی مجدد از منافقین داخل زندان آغاز کردند.
همانطور که در ابتدا آمد، یکی از اصلی‌ترین شبهاتی که جریان ضدانقلاب در همراهی با منافقین و در ارتباط با اعدام‌های ۶۷ مطرح می‌کنند، این است که محاکمه و اعدام اعضای زندانی سازمان، غیرقانونی بوده است.
اولاً باید گفت که هر جرمی برای خودش، محاکمه‌ای جداگانه دارد و منافقینی هم که در زمان حمله ارتش آزادی بخش به ایران، در زندان بودند، به جرم همراهی با نقشه سازمان برای شورش و اصرار بر مواضع خود مبنی بر دشمنی علیه جمهوری اسلامی محاکمه شدند.
علاوه بر این، طبق نظر مراجع که برگرفته از قرآن کریم است، کسانی که علیه نظام اسلامی دست به سلاح برده و مردم را به شهادت می‌رسانند، محارب بوده و حکم محارب نیز اعدام است.
در ثانی، اغلب زندانیانی که در تابستان سال ۶۷ به جرم محاربه علیه نظام اسلامی مجازات شدند، آنقدر علیه جمهوری اسلامی کینه داشتند که حتی از فیلتر هیئت‌های عفو مرحوم منتظری نیز نتوانستند عبور کنند و به معنای حقیقی کلمه منافق بودند.
انتهای پیام/ ۳۵۱
