شهید خیامی «شهادت» را سعادت می‌دانست

به گزارش دفاع‌پرس از مشهد، «محمدعلی خیامی» دانشجوی رشته پرستاری دانشکده علوم پزشکی در سال ۱۳۴۳ در روستای خواجه‌آباد از توابع شهرستان نیشابور متولد شد.

در سال ۱۳۶۰ تحصیل در مقطع متوسطه را در دبیرستان آیت‌الله کاشانی آغاز کرد. از آنجا که بی‌تفاوتی در قبال فعالیت‌های اسلامی و سیاسی را گناه می‌دانست به فکر تأسیس انجمن اسلامی در دبیرستان افتاد، لذا با کمک دوستانش مقدمات این کار را فراهم کرد و انجمن اسلامی در این دبیرستان راه‌اندازی شد.

شهید خیامی که یکی از اعضای فعال شورای مرکزی انجمن اسلامی در دبیرستان بود، نسبت به کسب علم و دانش نیز توجه داشت. او عقیده داشت که علم و دانش به تنهایی سعادت‌آفرین نیست و انسان برای نیل به کمال باید مجهز به دو سلاح علم و تقوی باشد، از این رو همچنان که از نظر درسی دانش‌آموزی ممتاز بود، تقوی و اخلاص او نیز برای مسئولین و دوستانش پندآموز بود.

این دانشجوی شهید جوانی با تقوی و پرهیزکار بود و اخلاص بسیار عجیبی داشت. در انجام کارها هیچگونه انگیزه غیر الهی نداشت و با پشتکار فعالیت می‌کرد. او فقط برای خدا کار می کرد و پر کار بود. همیشه خود را متهم به کم کاری می کرد و نسبت به انجام فرائض بسیار مقید بود. او جوانی مسئول و متعهد بود و دیگران را به پاسداری از نظام جمهوری اسلامی ترغیب و تشویق می‌کرد.

شهید خیامی در دوران تحصیل در مقطع متوسطه یک نوبت به‌عنوان امدادگر و ۲ نوبت به‌عنوان پزشک‌یار به جبهه‌ها عزیمت کرد که ۱۹ ماه به طول انجامید. او مدت هفت ماه به همراه گروه هجرت عازم کردستان شد.

او حضور در جبهه‌ها و یاری رساندن به رزمندگان اسلام را به‌عنوان یک تکلیف شرعی واجب قلمداد می‌کرد و قصور و کوتاهی در آن را تمرد از قرآن کریم و نافرمانی از دستور خداوند و حضرات معصومین می‌دانست.

این شهید دانشجو پس از پایان تحصیل در دبیرستان، ۲ نوبت در جبهه‌ها حضور یافت. مرگ و زندگی برای او حل شده بود و حضور در جبهه‌ها را احدی الحسنیین می‌دانست و شهادت فی سبیل الله را نوری عظیم و سعادتی بزرگ می‌خواند.

محمدعلی خیامی سرانجام در ششمین مرحله اعزام به جبهه به آرزوی دیرینه‌اش که شهادت فی سبیل الله بود نائل آمد و در تاریخ ۲۵ دی ۱۳۶۵ در عملیات کربلای پنج در شلمچه آسمانی شد و پیکر مطهرش در حرم مطهر رضوی به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/