به گزارش خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، طبق تعریف سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، اقتصاد دانش بنیان اقتصادی است که بر اساس تولید و توزیع و کاربرد دانش و اطلاعات شکل گرفته و سرمایه گذاری در دانش و صنایع دانش پایه مورد توجه خاص قرار می‌گیرد.
به عبارت دیگر اقتصاد دانش بنیان به معنی کاربردی کردن دانش و استفاده مؤثرتر از آن در گسترش ظرفیت‌ها و ارتقای درجه بهره برداری از منابع تولیدی جهت ارتقاء تولید ملی است که میتواند تحقق بخش شعار حمایت از کالای ایرانی باشد.
در این مسیر، موانعی همچون نبود نهاد‌های لازم پشتیبان، تعداد کم شرکت‌های دانش‌بنیان، عدم آمادگی سیستم بانکی برای حمایت از شرکت‌های دانش‌بنیان و افقی بودن سیاست‌گذاری قوانین بالادستی و ... از جمله ضعف‌های موجود برای حمایت از بنگاه‌های فناوری محور است به گون‌های که درکشور فاصله زیادی با بهره‌وری مبتنی با فناوری داریم و سهم اقتصاد دانش‌بنیان از کل اقتصاد کشور هم زیر نیم درصد است.
برای تحقق اقتصاد دانش بنیان در فضای کسب و کار لازم است در درجه اول نسبت به شناخت مسائل، توانمندسازی و توسعه آن‌ها پرداخته و به رفع چالش‌های حاکم پرداخت. وجود نیروی انسانی غیرمتخصص در پیکره دولت، ضعف در حکمرانی سیستمی و دانش بنیان در اقتصاد، ناتوانی در دانش نوین مدیریت اقتصادی کلان در کشور، وجود فساد در حوزه‌های اقتصادی، عدم بخش خصوصی حقیقی توانمند، وجود فرایند‌های معیوب و حاکمیت بوروکراسی عقیم از جمله مسائلی‌اند که بایستی در راستای رفع آنان کوشید.
راهکار‌های تحقق اقتصاد دانش بنیان
با عنایت به ابلاغ شعار سال ۱۴۰۱ و اولویت راهبرد و رویکرد‌های برنامه‌ای کشور، از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی، در چارچوب اقتصاد مقاومتی با محوریت تولید؛ به منظور تسریع در این حرکت هوشمندانه و حکیمانه، ضمن بررسی مشکلات ساختاری و زیرساختی و کارگزاری داخلی و خارجی، کشف و ساماندهی راهبرد‌های و راهکار‌های بهینه سازی ساختار، توانمندسازی کارگزاران مرتبط و رفع موانع خارجی و تحریم‌ها راهگشا بوده و با تمرکز جدی بر مسائل و چالش ها، همراه با نگاه انقلابی و تحولی میتواند موجب سرعت بخشی و ایجاد جهش لازم برای حل مشکلات اقتصادی کشور شود.
در حالی که تخمین زده می‌شود در کشور‌های توسعه یافته بیش از ۵۰ درصد تولید ناخالص ملی سهم صنایع دانش بنیان است، این عدد در ایران، کمتر از دو درصد می‌باشد. بخش اصلی عدم توفیق شرکت‌های دانش بنیان در خلق ارزش افزوده برای کشور مربوط به مشکلات و چالش‌های بیرونی آنهاست.
در حال حاضر از ۲۳/۵۸ میلیون نفر شاغلین ایرانی ۱۱/۵۷ میلیون نفر در خدمات، ۴/۲۸ میلیون نفر در کشاورزی، ۴/۱۴ میلیون نفر در صنعت، ۳/۳۳ میلیون نفر در ساختمان، ۰/۱۴ میلیون نفر در معدن و ۰/۱۳ میلیون نفر در حوزه نفت می‌باشد؛ بنابراین اقتصاد دانش بنیان در این فضای کسب و کار لازم است در درجه اول نسبت به شناخت مسائل، توانمند سازی و توسعه آن‌ها بپردازد و حوزه‌های دارای مزیت همچون کشاورزی، معدن و نفت را مورد توجه ویژه قرار دهد.
وجود نیروی انسانی غیر متخصص، مصرف کننده و بعضا ناکارآمد در پیکره دولت، ضعف در حکمرانی سیستمی و دانش بنیان در اقتصاد کشور، ضعف در دانش نوین مدیریت اقتصادی کلان در کشور، ضعف در نحوه مدیریت اقتصادی و بهره گیری از منابع متعدد انسانی و طبیعی در کشور، وجود فساد در حوزه‌های اقتصادی کشور مهمترین موانع کارگزاری داخلی و فقدان سامانه اطلاعات پایه کشوری منسجم جهت ترسیم وضعیت موجود و برنامه ریزی در تحقق وضعیت مطلوب، ضعف در وجود بخش خصوصی حقیقی توانمند و غیر دولتی، وجود فرایند‌های معیوب و حاکمیت بوروکراسی عقیم و دست و پاگیر مهمترین موانع ساختاری داخلی می‌باشند. تحریم‌های بین‌المللی در حوزه تعاملات دانشی و نیز توسعه تجارت بین‌المللی نیز مهمترین موانع خارجی محسوب می‌شوند.
گزارش از امیر قشقایی
انتهای پیام/ 341
