گروه استان‌های دفاع‌پرس- «غلامرضا بنی‌اسدی» روزنامه‌نگار و پیشکسوت دفاع مقدس؛ روز قدس، روز حق هواهی است. روز خداست. روز ایستادن در برابر باطل است. روز غیرت است که به هر زبان ترجمه شود، تجربه‌ای شکوهمند روزی انسان می‌شود.
مردم ما، بیش از چهار دهه است که در این روز، فردوسی می‌شوند و شاهنامه حضور در میدان می‌سرایند. چهل و چند سال است که برای بیداد ۸۰ ساله در فلسطین، صدای مردمِ‌مان به دادخواهی بلند است. با این همه روز قدس برای ما- نسل دفاع مقدس و باورمندان خط شهدا- با این روز برای دیگران تفاوتی آشکار دارد. تفاوتی که در دیروزهای ما تحریر شده است.
ما فتح قدس را نه فقط به‌عنوان آرمان که به‌عنوان راهبرد هم می‌جستیم. اگر در جنگ با صدامیان پنجه‌درپنجه داشتیم. اگر کربلا را هدف‌گذاری می‌کردیم، در افقی بلندتر، قدس را و آزادی این سرزمین خدایی را در نظر داشتیم. «راه قدس از کربلا می‌گذرد» که امام روح الله فرمود، تبین نقشه راه بود برای باورمندانِ آزادی قدس. ما هم در همین مسیر برنامه‌هامان را تنظیم می‌کردیم حتی عملیات‌هایی که علیه عراقیان متجاوز طراحی می‌کردیم ذیل همین راهبرد کلان تعریف می‌شد. طریق‌القدس، الی‌بیت‌المقدس و سلسله عملیات‌هایی باعنوان «بیت‌المقدس» تبیین‌کننده راه بود. ما همچنان به آن افق بلند نظر داریم. هیچ چیز هم نمی‌تواند مانع حرکت نهایی حق‌طلبان شود.
اگر چه کرونا ۲ سالی سپر شد برای اسرائیل در برابر حضور بیداری‌بخش مردم، اگر چه فضای عادی‌سازی روابط با صهیونیست‌ها را پیش بردند، اگر چه اعراب ترسو را بر سر میز «مذاکره» و سفره «ماکله» نشاندند، اگر چه... ما اما کوتاه نیامدیم که قدم‌های بلند هم برداشتیم.
در فضای رسانه‌ای جبهه گشودیم و عملیات کردیم. فریاد زدیم و نوشتیم و چشم مردم جهان را به واقعیت‌های تراژدیک فلسطین بینا کردیم. دیگر امپراطوری رسانه‌ای صهیون هم نمی‌تواد همه چیز را پنهان کند.
امروز اما در کنار ظرفیت‌های فعال‌شده در فضای رسانه دوباره قدم به خیابان می‌گذاریم. دوباره فریادمان به حق‌طلبی بلند است. ما وارثان شهادت در میدانیم تا جلوی میان‌داری باطل را بگیریم. آن‌سو در فلسطین هم معادلات دارد دگرگونه می‌شود؛ جهادی که اگر در فلسطین از سنگ به تیر و سپس به موشک، ارتقا یافته است در حوزه جنگ نرم، در گستره جهان، نیز در شیوه‌ها و قالب‌های متنوع، چهره می‌نماید.
فضای رسانه‌ای و «فرد- رسانه» ها غبارها را کنار می‌زنند تا دنیا به دیدن جلوه‌هایی از حقیقت، توان یابد. این که پس از چند دهه، می‌بینیم که مردمان آمریکا و اروپا و... گاهی به فریاد برمی‌آیند بیداد دژخیمان را، به این دلیل است که انحصار رسانه‌ای و در حقیقت «حصر رسانه‌ای» صهیونیست‌ساخته، ترک برداشته است و وارثان شهیدان هم در حوزه رسانه‌ای، به میدان آمده‌اند و به چشم جهانیان می‌کشند جنایت‌های صهیونیست‌ها را. نشان می‌دهند که چگونه بر حلقوم زخمی کودکان فلسطینی، پای می‌کوبند. چگونه دشنه در پهلوی زنان فرو می‌کنند. چگونه از پیرمردان، سر و دست می‌شکنند و چون «جهادِ گفتن و نوشتن» جهان‌گستر شده است، نتایج آن هم دارد در دنیا نمود پیدا می‌کند. چون «مجاهدان عرصه رسانه» به میدان آمده‌اند دیگر بنگاه‌های خبرپراکنی بیدادگران نمی‌توانند سرانگشت زخمی سرباز صهیونیست را نشان دهند اما نشان ندهند که هم‌زمان با چکمه روی گونه زخمی جوان فلسطینی، ایستاده است.
مردم می‌بینند که مرگ نام دیگر صهیونیست‌هاست. می‌بینند که از این قوم متجاوز جز مرگ برنمی‌خیزد. می‌بینند لذاست که معادلات دارد به هم می‌خورد چنان که در جنگِ سخت، به‌هم خورده است. پیش‌ترها در هر نبرد، پیروز مطلق متجاوزان بودند اما بعد از جنگ ۳۳ روز که حزب‌لله، دماغ متکبران صهیونیست را به خاک مالید، هر جنگی شروع شده دربازه زمانی کمتر، شکست را به نام آنان می‌نویسد.
دور نباشد روزی که پیروزی بزرگ برای مردم رقم بخورد. باری روز قدس در پیش است. خیابان- بعد از دو سال- حضور ما را به قاعده شهدا می‌طلبد. باری، نسل «طریق‌القدس» و «بیت‌المقدس» راه را باز کردند. شهدا هر کدام جانی تازه شدند در کالبد انسانیت و مجاهدان هرکدام ضریب دادند به جریان این روح تازه در پیکره جهان اسلام. این جهادِ به شهادت غنی شده نمی‌تواند جز با نابودی اشغالگری به سرانجام برسد. این ترجمان «الیس الصبح بقریب» است از بیان رهبر فرزانه انقلاب اسلامی که ««رژیم صهیونیستی ۲۵ سال آینده را نخواهد دید.» راستی از آن ۲۵ سالِ وعده داده شده، چقدر مانده است؟ ساعت شنی را به کار بیاندازیم!
انتهای پیام/
