گروه استان‌های دفاع‌پرس - «ابوالقاسم محمدزاده» پیشکسوت دفاع مقدس؛ در احوالات ماه رمضان آمده است «شهر الله» و این کلمه جای تامل و تفکر دارد و دانستم که با سستی‌ها و تنبلی‌ها ممکن است از برکات این ماه و رحمت‌های الهی بهره‌مند نشوم و با خویشتن خویش عهد بستم که با جهد و کوشش و اجتناب از لذات دنیوی زمینه زنگارزدایی قلب خویش را فراهم کنم که به فرموده امام صادق (ع)؛ دنیا همچون آب دریاست که تشنه هر اندازه از آن بیاشامد بر تشنگی او افزوده می‌شود تا اینکه او را از پای درآورد. (۱)
خدایا؟! کویری بودم تشنه؛ که بارش باران نگاه تو سیرابم کرد. خدایا! نمی‌دانم میان «تو» و «لیله القدر»، چه سری است که هر آنچه را، تو نگاه می‌کنی، بر قيمتش می‌افزاید. راز میان شما هر چه هست، باشد!
من دلخوشم به تو، که همین حوالی نفس می‌کشی و سیاهی قلب‌هايمان، نگاهت را از ما، ساقط نمی‌کند. فقــــط....
یک درد می‌ماند، که سال‌هاست، در کنار اطمینان قلب‌هایمان، خودنمایی می‌کند. یقین دارم؛ بی تو ماندن، محال است...
به تو رسیدن، محال نیست...
بی تو نفس کشیدن، محال است...
اما من همچنان به لطف و بزرگواریت، زنده‌ام! مـــن، باید! قدم...بردارم، در این شب‌های ماه عزیزت تا به تو برسم. به نیمه شب‌های دیگرت. به شب‌های قدرات.
می‌کوشم تا تو را پیدا....کنم!
می‌کوشم تا در سحرهای باقی مانده راهی برای رسیدن بیابم که سخت محتاجم و من، این رمضان، بسویت قدم بر می‌دارم.
برای قدم‌هايم، خدایا! «امن یجیب» بخوان که راهی جز رسیدن به تو نروم و قدم‌هایم را در این مسیر محکم بردارم....
پی‌نوشت‌ها:
۱- جلد ۷۳ بحارالانواز ص ۷۹
انتهای پیام/
