به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، محمد بروجردی نسب از پدری برده بود که پنجه در چهرة خان ها و فئودال ها کشید و جوانمرگ شد و آفتاب چهل سالگی را ندید. مادری داشت که در عنفوان جوانی برای خانواده اش هم پدری می کرد و هم مادری. محمد با چنین خاستگاهی افقی را پیش روی خود دیده بود که فقط مجاهدت می طلبید و تلاش و مبارزه. انگار او می دانست که خود نیز زودتر از سن مشابه پدرش رخت سفر خواهد بست و طلوع سی سالگی اش را در بهشت برین جشن خواهد گرفت.
بروجردی درس و مشق و سینما رفتن و کار کردن در کارگاه را - همه و همه - بهانه ای برای مبارزه ساخت. و ساختن ایرانی اسلامی که هم ایرانش سر جا بود و هم اسلامش اما بدسگالان نمی خواستند که این دو با هم جمع شود.
او "هل من ناصر ینصرنی" حسین زمان ـ خمینی ـ را شنید و لبیکی جاودانه به آن گفت. لبیکی از ته دل که تا کربلای غرب ایران بدان وفادار ماند. بروجردی چه در قامت یک مبارز مسلح در تهران قبل از انقلاب و چه در قوارة یک فرمانده سپاه در خطة پرفتنة غرب و چه در لباس یک پاسدار ساده که به پوشیدن آن افتخار می ورزید همواره برای امامش سربازی بی بدیل بود. او هماره در جایی قرار می گرفت که اگر چه کوچکتر و کم اهمیت تر از جاهای دیگر می نمود اما هیچ کسی را توانایی قرار گرفتن در آن جای ویژه نبود. او برای رهبر و مقتدایش سربازی بود که وصف سیدالشهدا(ع) را در شب آخر در عاشورای حسینی درباره سربازانش به خاطر می آورد:
"به خدا سوگند که سربازان و یارانی وفادار چون شما را ندیده ام و نه وصف شان را شنیده ام..."
***
خاک ایران خشکیده بود. به کویری می مانست که انگار دیگر نخواهد رویید و نخواهد رویاند. اما این خاک گُرگرفته به یکباره در خروش آمد. فریاد مردی از تبار باران نه تنها این خاک که خاورمیانه ای را به جوش آورد. بروجردی در کسوت سربازی ساده ـ با سادگی مسیح وارش ـ اما سرداری بزرگ بود برای امام امت. او خمینیِ امامش را حسین وار دوست می داشت و "مسلم" و "عباس" و "علی اکبر"ی بود برای مولایش. مسیح کردستان زن و فرزند و مادر و خانواده را رها کرد و سر در پی جاودانگی به غرب ایران اسلامی رهسپار شد. مردمان آن جا را با خود همراه ساخت و پوزة بداندیشان و بدکرداران را به خاک مالید و شد: "مسیح کردستان". سر آخر نیز خون سرخش را در خاک سرد کردستان به یادگار نهاد تا در رویاندن لاله هایی برای فردا و برای نسل ها ارزنده ترین دارایی خود را نثار کرده باشد. مسیح کردستان جوانمردی عیّار باقی ماند و جوانانه پر کشید به بهشت تا سیمای جوانش در تاریخ معاصر مانا بر جای بماند و نامش در ذهن ها و مساعی اش در کتاب ها و اوراق مکّرراً روایت گردد.
سلام بر تو ای محمد
ای مسیح مصفای کردستان
ای خوب روی بهشتی
ای مرد جهاد و مبارزه
راهت مستدام
و
نامت تا همیشه جاوید بادا
منبع:شاهد یاران
