روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی در گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری دفاع مقدس گفت: تدوین فیلم "چمران" به پایان رسیده و این فیلم مراحل فنی نهایی خود را طی می کند. با توجه به حساسیت فوق العاده زیادی که روی فیلم وجود دارد لازم است که مراحل فنی آن با دقت و وسواس صورت پذیرد تا نتیجه کارهمان شود که مطلوب تهیه کننده و کارگردان و سرمایه گذار است.
وی افزود: فیلم "چمران" با توجه به موضوع بسیار مهمی که دارد و با توجه به وجود صحنه های جنگی و پرخرجی در آن از آثارفاخر بنیاد سینمایی فارابی به شمار می آید. امیدواریم با کارگردانی خوب و مسلط آقای حاتمی کیا فیلم بسیار خوبی را روانه جشنواره کنیم و در پیشگاه مردم ایران و شهید چمران سربلند باشیم.
لازم به ذکراست؛ ابراهیم حاتمی کیا دریادداشتی کوتاه درباره فیلم چنین می گوید: این روزها آخرین پلانهای فیلم شهید چمران درشهر پاوه را فیلمبرداری می کنیم. سی و سه سال از آن واقعه گذشته و ما روزی دوباره وارد این شهر شدیم که از نظر ماه قمری مثل همان ایام، ماه مبارک رمضان است. سی و سه سال پیش شهید چمران و فلاحی با زبان روزه وارد این شهر شدند و درست در شبهای لیالی قدر این حماسه خلق شد.
حاتمی کیا می نویسد: "نزدیک چهل روزاست که درشهرپاوه هستم و در این چله با مردمی هم نفس شدم که بسیار از باورم دور بود. شهادت می دهم که مردم پاوه و خانقاه و دریسان و نسمه و … را مردمی بسیار مهربان ، صبور و به معنای واقعی مظلوم دیدم. شهادت می دهم که در طول تجربه فیلمسازی تا به این حد مردم را صبور و باوقار و والانظر ندیده بودم."
وی در ادامه افزود: "می دانم و می دانند که بهر حال حاتمی کیا کارگردان مرکزنشین است. اوآمده از واقعه ای بگوید که می تواند با درک و احساس این مردم زجر کشیده فاصله داشته باشد، ولی صبورانه تحملم کردند. روزی که استاندارمحترم کرمانشاه آقای مهندس هاشمی درنشستی گفتند که همه دستگاههای رسمی را فراخوان خواهند داد که درجلسه ای برای کمک به فیلم چمران توانایی هایشان را ارائه کنند، به باور تجربه های قبلی جدی نگرفتم و آنرا یک پروتکل نمایشی دانستم، ولی با چشم و روح خود دیدم که عملی شد و من درپشت میزی بلند با همه مسئولین بلندپایه کرمانشاه وعلی الخصوص فرمانداری پاوه روبرو شدم."
کارگردان "چ" در آخر این یادداشت نوشت: نمی دانم برای چه این حد کمک شد. این حوزه کاری من نیست، ولی خدا کند برای بقیه همکارانم این تجربه شیرین تکرار شود. این حس که به فیلمساز کشورشان احترام می گذارند بقدری غرورانگیز و شیرین بود که همچنان کامم از آن روز شیرین مانده است.
