گروه فرهنگ و هنر دفاعپرس _ علی عبدالصمدی؛ میلاد مسعود حضرت عیسی ابن مریم (ع) بهترین بهانه برای تفقد و یادآوری رشادتها و دلاوریهای شهدای مسیحی کشورمان اعم از ارامنه و آشوریان است.
در دوران پرحماسهی دفاع مقدس تمامی اقشار مردم ازجمله اقلیتهای دینی دست در دست یکدیگر داده و از کیان کشور اهوراییمان پاسداری کردند.
این دلاورمردان فارغ از هر قومیت و نژادی تنها با توکل به ذات اقدس الهی و با وحدت در سنگرهای نبرد حق علیه باطل، دوشادوش یکدیگر مبارزه کردند و اهریمن بدسگال را از خاک مقدس ایران زمین خلع ید کردند. به راستی دوران حماسه آفرین هشت سالهی دفاع مقدس تجلی و مظهر همبستگی بین ادیان آسمانی در کشور عزیزمان بود.
مسلمان و مسیحی و کلیمی و زرتشتی دست در دست یکدیگر به پیکار با دشمن خارجیای رفتند که دنیا از آنها پشتیبانی کرد، اما باز هم قدرت اتحاد و انسجام ملی رزمندگان ایران زمین مکر آنها را به خودشان بازگرداند.
«زوریک مرادیان» نخستین مسیحی ارمنی تباری است که در دوران دفاع مقدس به فیض شهادت نائل شد. شهید مرادیان در تاریخ ۱۹ مهر ۱۳۵۹ در منطقهی عملیاتی پیرانشهر در حالی که ۲۰ سال بیشتر نداشت به شهادت رسید.
«ویگن کاراپتیان» دیدبان منطقهی شرهانی در سن ۲۲ سالگی در سال ۱۳۶۶ به شهادت رسید. «ژیلبرت ملک آبکاریان» از اهالی مسیحی آبادان در سال ۱۳۵۹ در حین خدمت مقدس سربازی در منطقهی سر پل ذهاب به شهادت رسید.
«رافیک رشیدزاده» از مسیحیان ارمنی تبار ارومیه بود که در منطقهی عملیاتی شوش در سال ۱۳۶۱ به شهادت رسید.
«ژوزف شاهینیان» از مسیحیان ارمنی تبار مقیم تهران در سال ۱۳۶۱ در سن ۲۳ سالگی در منطقهی عملیاتی اهواز به شهادت رسید.
«واهیکتر ماه سلطانی» جانباز شیمیایی دوران دفاع مقدس لشکر ۲۱ حمزه دهلران بود که در سال ۱۳۹۲ به شهادت رسید.
در این بین نباید از شهدای مسیحی آشوری تبار غافل شد. آشوریان نیز ازجمله مسیحیانی بودند که برای اعتلای مام میهنشان از جان خود گذشتند. «روبرت لازار» از شهداء آشوری تبار در منطقهی مهران در عملیات مرصاد در سال ۱۳۶۷ به شهادت رسید.
هرمز باباخانی نیز از شهداء آشوری بود که طی عملیات مرصاد به فیض شهادت رسید. اقلیتهای دینی به ویژه مسیحیان اعم از آشوری و ارمنی در طول تاریخ بالاخص تاریخ دفاع مقدس نشان داده اند که هرگز خود را جدا از دیگر اقشار مردم نمیدانند بلکه عضوی محترم و از جان گذشته و ایثارگر در راه اعتلای نام مقدس ایران زمین هستند.
انتهای پیام/133