گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- سعید شهرابی فراهانی؛ رسانه‌های وابسته به سرویس‌های اطلاعاتی سه‌قلو و محور عربی-عبری-غربی در شرایطی گزاره دخالت تهران در امور داخلی عراق را تشدید می‌کنند که تمامی تصمیم‌گیران ارشد و بدنه کارشناسی در دستگاه مسئول جمهوری اسلامی متفق‌القول هستند که هرگونه دخالت در عراق از سوی هر طرفی به غیر از مردم این کشور محکوم بوده و جاده‌صاف‌کن برای ادامه حضور مداخله‌جویانه و شرورانه آمریکایی‌ها و تحرک نامحسوس، ولی اثرگذار رژیم صهیونیستی در گستره عراق است.
علی‌رغم آنکه تحولات ناخوشایند اخیر در عراق، موجب نگرانی مسئولین جمهوری اسلامی و بویژه زائران حضرت اباعبدالله الحسین (صلوات الله علیه) در موسم زیارت اربعین سالار شهیدان نهضت عاشورا شده است، لیکن آنچه در عراق می‌گذرد برای چشم‌های تیزبین و خبرگان حوزه سیاسی و امنیتی حاوی نکات متعددی است. از جمله آنکه تاکتیک‌های اطلاعاتی دستگاه‌های امنیتی عراق در خصوص شکل‌گیری اجتماعات هواداران جریان جناب مقتدی صدر، راهپیمایی و تسخیر اماکن حساس و مهم واجد چه ویژگی‌هایی است.
قطعاً دیتا‌های حاصل از فعالیت سلول‌های پنهان و نفوذی سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه، می‌تواند بر روی جهت‌گیری کلان آن‌ها برای هدایت ناآرامی‌های عراق به سمت دلخواه موثر باشد.
واقعیت سیاسی در بغداد این است که جریان جناب مقتدی صدر یکی از طرف‌های مهم در فرایند‌های سیاسی عراق است و حذف این جریان و علاقمندان به خاندان ریشه‌دار و مجاهد صدر؛ نه امکانپذیر است و نه معقول. همچنین رهاکردن و کنارکشیدن این جریان و زعامت آن از فرایند سیاسی عراق نیز می‌تواند به پیچیدگی اوضاع، سردرگم شدن بدنه هوادار و کاهش تسلط بر کنترل شرایط پیش‌آمده بینجامد.
در حالی که مسئولان در ایران تمام همت این روز‌های خود را صرف می‌کنند تا حدود پنج میلیون نفر از عشّاق اباعبدالله الحسین (صلوات الله علیه) در بار عام زیارت اربعین حضور پیدا کنند؛ عده‌ای در تل‌آویو در کمین نشسته‌اند تا با یک تیر، چند نشان بزنند و با آشفته‌سازی محیط امنیتی منطقه؛ خود را موقتا به ساحل امنی رسانده و انتخابات دولت‌های شکننده صهیونیستی را با تمرکز بیشتری برگزار کنند و در این رهگذر تا می‌توانند از مشغول‌سازی تهران حداکثر استفاده را ببرند.
ایرانیان به خوبی می‌دانند که در مورد عراق چه سیاستی را در پیش بگیرند. اگر کسی از حداقل هوش سیاسی برخوردار باشد، میفهمد که اگر به فرض محال تهران می‌خواست خود را درگیر مسائل سیاسی منحصر و مربوط به مردم عراق کند؛ باید در این ایام به جای ستاد اربعین، می‌باید ستاد بحران تشکیل می‌داد!
البته این به آن معنی نیست که اگر جوکر‌ها و عوامل وابسته‌ای که به دنبال «بی‌دولتی» در بغداد و نقشه‌های جنبی مانند بازخیزی جریانات تروریستی و تکفیری باشند؛ تهران از وظیفه همسایگی خود غفلت کند، همانطور که در کودتای ترکیه و یورش داعش به عراق؛ تهران از وظایف و تکالیف خود باز نماند.
«جوکرتایم» در عراق، معمولا حداقل یک پیوست عملیات روانی نیز در ایران دارد که اجرای آن برعهده جریان نفوذ و نفاق است.
به عناصر خام‌اندیش هشدار داده می‌شود که از سواری دادن به طراحان فتنه‌سازی بین‌المللی خودداری کنند پیش از آنکه به عنوان مجرم امنیتی مورد تعقیب قانونی قرار بگیرند.
انتهای پیام/ ۱۳۴
