منظومه حماسه (۷)؛

خورَد دشمن از آن مکر و فریب

به‌منظور ارائه هر چه‌بهتر خاطرات دفاع مقدس، حجت‌الاسلام «عزیزی» از پیشکسوتان خراسانی جهاد و مقاومت خاطرات خود را از آن دوران پرافتخار به زبان شعر بیان کرده که تاکنون یک هزار و ۵۰۰ بیت سروده است.
کد خبر: ۵۴۴۴۸۱
تاریخ انتشار: ۱۹ شهريور ۱۴۰۱ - ۰۸:۵۲ - 10September 2022

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از مشهد، حجت‌الاسلام «محمدتقی عزیزی» دیده‌بان ادوات لشکر پنج نصر و پیشکسوت دفاع مقدس با توجه به فرمایش رهبر معظم انقلاب اسلامی مبنی بر اینکه برای ماندگاری یک اثر آن را با زبان هنر ارائه کنید لذا خاطرات خود را از دوران دفاع مقدس به زبان شعر بیان کرده و تاکنون یک‌هزار و ۵۰۰ بیت را سروده است.

حجت‌الاسلام عزیزی در بخش هفتم «منظومه حماسه»، حضور نیروهای دیده‌بانی جمعی ادوات لشکر پنج نصر در عملیات خیبر را به زبان شعار بیان کرده که در ادامه می‌خوانید.

اتوبوس‌ها جمعشان در پادگان                      

هم گل‌آلوده ز سر تا پایشان

پس گروهی کاروان در انتقال                        

در تمام مرزها بی‌قیل و قال

این برای مکر با دشمن بُدست                       

تا که گردد آن زمان هم خوار و پست

تا فریب ما خورد در آن زمان                        

کز کجا آغاز گردد کارمان؟

ماهواره‌ها شده گمراه و گیج                         

کز کجا آید سپاه و هم بسیج؟

از شمال یا از جنوب یا شرق، غرب؟                 

از کجا او می‌خورد پس شتم و ضرب؟

چند روزی اندر این کار عجیب                      

تا خورَد دشمن از آن مکر و فریب

بعد از آن اندر غروبی قافله                           

لنگرش انداخت در یک اسکله

در کنار ساحلی از آب‌ها                             

بوده نیزار و بسی تالاب‌ها

نام آن هورالعظیم و بی‌کران                       

بوده نی‌های فراوان در میان

لشکر پنج خراسان بزرگ                             

با ابّهت، با عظمت، هم سترگ

مستقر اندر کنار هور شد                             

شب بیامد، روز کم‌کم دور شد  

پس ادواتی‌ها همه با کرّ و فرّ                       

شد کنار اسکله‌ها مستقر

زین میان، ما دیده‌بانان هم جدا                    

مستقر در ساحل بی‌انتها

سه اکیب دیده‌بانی آن زمان                        

منتخب اندر گروه اولین

روز رفت و چون رسید از راه شب                  

سه اکیب دیده‌بان شد منتخب

سرگروه اول، افلاطونِ مَرد                           

آن دلاور مردِ میدان نبرد

هم حسینی آن مجید بُد اهل دین                 

سرگروه، بهر اکیب دومین

سومینِ آن گروه همراه من                          

بهر جنگ با خصم پست و اهرمن

هر کدام همره شده با دو عزیز                      

شد مهیّا بهر رزم و هم ستیز

بود افلاطون با آن دو ودود                          

یک، قالیبافان اهل بیرجند بود

دومین یارش ز قوچان شد ردیف                  

نام او بودش شریفی و شریف

دور هم یک حلقه‌ای را ساخته                     

سفره‌ای با چفیه‌ای انداخته

نان خشک و چند کنسروی تمام                  

شد پذیرای عزیزان، وقت شام

ناگهان آمد به گوشمان یک صدا                   

این صدا پیچید اندر آن فضا

ای برادر، آی قالیبافان، علی                        

این صدا می‌گشت آن جا منجلی

 

پس علی هم کرد فریاد این سخن                 

نزد ما آی، ای برادر جان من

ما کنار اسکله هستیم زود                          

سوی ما آ مهربانا، ای ودود

چون رسیدند آن برادرها به هم                    

رفته در آغوش هم از سوز و غم

پس علی گفتا: برادر، جان من                      

ای فدایت گشته خان و مان من

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار