گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، فیلم استاد فیلمی بود که از شروع تا پایانش، این سه حالت خیلی خوب خیلی بد خیلی معمولی را درون خودش داشت.
بخش خوب کار آنجایی بود که یک فیلم سینمایی قصد کرده جامعه‌ای را نقد کند که از درون آن زاده شده نقد اتمسفر روشن فکری و رفتار‌هایی که در این سبک زندگی باعث بروز حوادث ناگواری مثل تجاوز میشود.
سبک زندگی‌ای که فرصت را برای افراد سوء استفاده گر بسیار فراهم میکند و خطرات بسیاری را برای انسان‌های دیگر رقم میزند و این شایسته ستایش است، اینکه از دل همین سبک زندگی به نقد آن پرداخته شده است.
دیگر بخش قابل توجه کار خاکستری جلوه دادن افراد بود اینکه بخشی از تقصیر و اشتباه را گردن خود قربانی انداخته اند و بخشی را گردن نامزد او و بخشی را گردن خطا کار اصلی کار زیبا و درستی بود.
این که همه کار را خلاصه شده در ظلم یک ظالم نبینیم بلکه این را هم ببینیم مظلوم میتوانست خودش را در معرض این ظلم با تدابیری نگذارد یک نگاه بدیع به مقوله تعرض جنسی است.
اما نقطه ضعف اصلی کار همین جا رو میشود.
فیلم حرف خود را محکم نمی‌زند یعنی با دیدن فیلم مخاطب به این نتیجه نخواهد رسید که بخشی از تقصیر گردن خود مظلوم است و بخشی گردن نامزد او و بخش اصلی گردن ظالم.
آن قدر گذرا و سریع به این مسئله پرداخته میشود (در حد چند دیالوگ) که نیاز به دقت و توجه بسیار دارد و حال فیلم از فضای اینکه این مرد خطا کار، مقصر است، کثیف است، بی اخلاق و سوء استفاده گر است را خارج نمی‌شود.
نگاه مخاطب را خیلی معطوف به آن طرف قضیه نمی‌کند. چرا که بسیار کوتاه و به دور از یک موقعیت عاطفی سنگین به آن پرداخته شده که لااقلل در ذهن مخاطب با وجود کوتاه بودن در بیان نقش ببندد و نقاشی‌ای که کارگردان در ذهن مخاطب رسم میکند در نهایت در ذهن مخاطب به این شکل که یک شخص متجاوز در حال انکار کار خودش است و زن سعی در اثبات این امر دارد و نامزدش قصد انتقام دارد شکل می‌بندد
در صورتی که اگر بر این مباحث که معمولا در روایت‌های مربوط به تجاوز کمتر به آن پرداخته میشود تاکید بیشتری میشد، بسیار فیلم بدیع تری میشد.
اما این اتفاق نمیافتد، فیلم همان چیزی است که حدس میزنید، همان داستان همیشگی تجاوزها.
البته فیلم سعی کرد با حضور یک شخصیت عصبانی مثل نامزد آن زن در برابر خاطی اصلی التهاب کار را بالا ببرد، ولی تعلیقی که داستان روی آن سوار شد یعنی امکان فهمیدن این جرم توسط همسر شخص تجاوز گر توان ایجاد تعلیق زیاد برای دقایق طولانی را نداشت و برای همین فیلم انتظار مخاطب را برای اتفاقی خاص با التهاب و هیجانی بالا را برآورده نمی‌کند.
البته فیلم با مسائلی مثل دوربین روی دست و یا درگیری‌های شخص مجرم و نامزد آن زن که به ورطه تکرار میافتد سعی در برآورده کردن این عطش در مخاطب کرده است، اما موفق نبوده
و فیلم از یک جایی به بعد خیلی معمولی جلو میرود و آن اتفاقی که مخاطب انتظارش را میکشد رخ نمیدهد.
برای همین است که از نظر من فیلم استاد یک فیلم خیلی خوب خیلی بد و خیلی معمولی بود.
انتهای پیام/ ۱۲۱
