یادداشت؛

باز‌شناسی واژه‌های پیروزی آفرین در دفاع مقدس – امید (۱)

امید به پیروزی جبهه حق و شکست باطل و ظرفیت انسان‌های معتقد، امید به توانمندی وابستگان به حزب خدا، برای برون‌رفت پیروزمندانه از هر چالش، انگیزه رزمندگان و مردم را برای مقاومت هوشمندانه و مستمر علیه تجاوز دشمن دوچندان می‌کرد و پیروزی‌های ناباورانه را به ارمغان می‌آورد.
کد خبر: ۷۹۶۷
تاریخ انتشار: ۲۴ آذر ۱۳۹۲ - ۱۲:۳۱ - 15December 2013

باز‌شناسی واژه‌های پیروزی آفرین در دفاع مقدس – امید (۱)

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، "فتح الله نادعلی" معاون اداره کل ایثارگران وزارت جهاد کشاورزی طی یادداشتی در تبیین یکی از عوامل پیروزیآفرین دوران دفاع مقدس، یعنی "امید" می نویسد:

در خلق حماسه هشتساله و پیروزی در دفاع مقدس، عوامل مختلفی نقشآفرینی کردهاند که بعضی را میتوان مؤلفههای اصلی و برخی را به عنوان عوامل فرعی نام برد. در میان عوامل اصلی بعضی به عنوان رمز نصرت در آن جنگ نابرابر بودند. دفاع مقدس از آغاز تا انتها یک حرکت مستمر موفقیتآمیز و سرنوشتساز برای کشور بود که در آن عواملی چون ایمان، اراده، مردم سالاری، داشتن امید به آینده و اطمینان به نصرتالهی از واژههای کلیدی موفقیت در آن سالهای پرفراز و نشیب بود.

پرداختن به واژههای پیروزیآفرین در دوران حماسه و تبیین کارایی این عوامل در ظهور و ثبوت فتوحات و انتقال یافتههای این حرکت تحقیقی به نسلهای مشتاق و تشنة آن سرچشمه زلال از جمله وظایف دستگاههای ترویجی، رسانهها و همة راویان آن سالهای به یادماندنی است.

انتقال واقعی تاریخ دفاع مقدس و ترویج زیبا، هنرمندانه و صادقانه فرهنگ مقاومت میتواند جامعه کنونی و نسل آینده و همه شیفتگان خدمت و رشد و تعالی نظام اسلامی را در عبور از تمام مقاطع و مراحل یاری کند. آموزهها، پیامها، عبرتها و تجربههای هشتساله، توانایی عبور همة مشتاقان پیشرفت و تعالی را در حرکت رو به جلو و عبور از موانع و کسب موفقیتهای بیمثال داراست، به شرطی که به خوبی بازشناسی شده و به زیبایی و متناسب با نیاز و سلیقه مخاطب منتقل شود.

مقاممعظم رهبری(مدظلهالعالی) در ارتباط با عوامل موفقیت میفرمایند: « ایمان به اسلام، عزم راسخ، تکیه به مردم و حفظ و تقویت روحیه امید، عوامل اصلی استمرار حرکت رو به جلو و رسیدن به موفقیتهای بزرگتر و عبور از موانع و سختیهای مقطعی است.

در این نوشتار سعی میشود به یکی از عوامل پیروزیآفرین دوران دفاع مقدس، یعنی «امید» به شکلی گذرا و اشارهوار پرداخته شود. مسلماً نگاه پژوهشگرانه اساتید و کارشناسان پیرامون این عامل و سایر عوامل و انعکاس نتایج آن، به مشتاقان ملی و فراملی تاریخ هشتساله، میتواند؛ دین ماندگان را به حماسهسازان ادا و راه موفقیتهای ملت بزرگوار ایران را هموار کند.

«امید» حالتی روحی، روانی و برانگیزاننده انسان به کار و فعالیت است؛ حال اگر این حالت با معرفت و شناخت از مبدأ و معاد حاصل شود؛ اساس همة تلاشهای مفید انسانی، منشأ اصلاح امور جامعه و رسیدن شخص به سعادت ابدی خواهد بود.

«همین که انسان به آیندة روشن امید داشته باشد، احساس نیکو و پرنشاط به وی دست داده، در او انگیزة کار و تلاش ایجاد شده و او را به فعالیتهای صحیح زندگی وادار میکند»

هشت سال جنگ نابرابر ما با استکبار جهانی و قدرتهای غربی و شرقی و عوامل منطقهای آنها، داستان غرورانگیز مردانی است، که با امید به آینده و اطمینان به نصرت الهی، پا در رکاب عشق نهادند و با نگاهی بلند به افق روشن پیروزی مردان خدا، هم مزد این امیدواری را گرفتند، و هم هدیهای بزرگ و زیبا را به ما و نسلهای آینده تقدیم کردند.

امید به پیروزی جبهه حق و شکست باطل، امید به ظرفیت انسانهای معتقد، امید به توانمندی وابستگان به حزب خدا، برای برونرفت پیروزمندانه و عزتمدار از هر مشکل و چالش و در یک کلام «امید به آینده» انگیزة رزمندگان و مردم خداجوی این سرزمین را در راستای مقاومت هوشمندانه و مستمر علیه حربههای متنوع و زیرکانة دشمن دوچندان میکرد و پیروزیهای ناباورانه را یکی پس از دیگری به ارمغان میآورد؛ و دقیقاً به همین جهت بود که خط امیدبخشی به جامعه و شیر بچههای میدان نبرد، از سوی امام امت(ره) لحظهای قطع نمیشد.

حوزههای علمیه، روحانیت حاضر در میدان، دستگاههای ترویجی و رسانههای خودی و مسئولان دلسوز نظام اسلامی نیز، با الهام از استراتژی امام، حرکت مستمر امیدسازی در جامعه و جبهه را، لحظهای قطع نکردند. حضرت امام با بیان اینکه «اگر این جنگ بیست سال طول بکشد؛ ما ایستادهایم» ضمن تزریق خون امید به جبهه خودی، یأس و شکست دشمن را طراحی میکردند، و با بیان «جنگ تا رفع فتنه از عالم» افق زیبای جهاد فی سبیلالله و نورانی بودن آینده جنگ در راه خدا و ارزشی بودن دفاع را ترسیم می کردند.

نقطه مقابل امید، ناامیدی است، اگر کسی به دلایل گوناگون مانند تبلیغات دشمن، فقدان آیندهنگری، عجول بودن، ناتوانی، خودکمبینی و … به آینده خویش امید نداشته باشد؛ نمیتواند منشأ حرکت، تلاش و سازندگی باشد. در مقام بندگی خداوند نیز اگر به فضل و کرم خالق و وعدههای پروردگار امید نداشته باشیم، نمیتوانیم بندهای شایسته برای حضرت حق گردیم.

حضرت علی(ع) میفرمایند: «اگر نومیدی بر دل چیره شود، تأسف خوردن آن را از پای درآورد.»
ما در هشت سال نبرد سخت و نفسگیرمان با ماشین نظامی جهان، لحظهای در نگاهمان به جهاد فیسبیلالله و بشارت نصرت الهی تردید نکردیم، حتی در هنگام عدم موفقیتها و دست نیافتن به اهداف عملیاتها، ذرهای نسبت به آیندهای که خداوند به مجاهدان و صابران وعده داده بود، شک نکردیم و این امیدواری واقعی و یقین داشتن به آیندهای روشن، رمز موفقیت در برابر تمام حربههای شیطانی دنیا بود و اکنون که در استمرار دفاع مقدسمان، به شدت محتاج تجارب و آموزههای هشتسالهایم، مؤلفه اصلی و معجزهآسای «امیدواری» میتواند، به عنوان نقشه راهی مطمئن، ما را در گذر از فراز و نشیبها و استمرار حرکت رو به جلو موفق کند.

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار