همسر شهید دستواره

"بزودی شاید بیایم ولی باز نوشتن این نامه باعث کمی آرامش خاطرم گردید چون باز گفتگو با یک رفیق است با یک رفیقی که خیلی دوستش دارم و دوستم دارد."

به دوستانم زنگ زدم و با کنایه گفتم که آقایان می‌گویند باید خانه بمانم و نمی‌توانم امروز به یادبود بیایم. ساعت 7 شب دوباره تماس گرفتند که حاضر باشید. ساعت 7 و نیم بود که حدود ده نفر از آقایان به خانه آمدند، به دلم افتاد که قرار است حضرت آقا بیاید. آقا که تشریف آوردند گفتم همسرم خیلی دوست داشت شما را ببیند، چرا دیر آمدید.