به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، روزنامه «گاردین» در گزارشی که ترکیبی از انتقاد و تحسین است، ضمن پرداختن به ابعاد مختلف سی و دومین جشنواره فیلم فجر، «شیار ۱۴۳» را بهترین فیلم جشنواره امسال توصیف کرده است.
گاردین نوشت: آنچه جشنواره فیلم فجر را از بسیاری جشنوارههای دیگر در سراسر جهان متمایز میکند، شلوغی و حضور تماشاگران زیاد در آن است. در ماه فوریه جوانان ایرانی با پیشینههای متفاوت اجتماعی و اقتصادی که دارند از نقاط مختلف تهران خود را به صفهای طولانی جشنواره فیلم فجر میرسانند و به عنوان تماشاگر از فیلمهای جشنواره دیدن میکنند. جشنواره فیلم فجر، رویدادی نیست که روح اصلی آن از هنرمندان خاص، ثروتمند یا مشهور نشأت گرفته باشد. این جشنواره اعتبارش را مدیون هزاران تماشاگر فیلمدوستی است که در سختترین شرایط، سینماهای تهران را پُر میکنند.
گاردین در ادامه افزود: امسال ۳۱ فیلم در بخش مسابقه جشنواره فجر با هم رقابت داشتند که این تعداد بسیار بیشتر از ۲۰ اثری است که معمولا در جشنوارههای سینمایی نمایش داده میشوند. اینها همه به خاطر لابی و رایزنی است. تهیهکنندگان تماس میگیرند و میگویند که میخواهند فیلمشان وارد جشنواره شود، کارگردانان تاثیرگذار میخواهند لوگوی فجر را روی پوستر فیلمهایشان ببینند. نمایش فیلم در جشنواره فیلم فجر موجب فروش بالا و شهرت میشود، به همین دلیل فیلمسازان به دنبال نهادهایی هستند که فیلمشان را در جشنواره شرکت دهند و امسال تمام نامهای بزرگ در پی چنین هدفی بودند».
این موضوع در مورد برخی آثار به وضوح قابل مشاهده بود. برای نمونه اکران فیلم مسعود کیمیایی با بیش از ۴۰ سال فعالیت سینمایی به گونهای برگزار شد جا برای نشستن نبود. فیلم مملو از صحنههای توهین، ناسزا، جیغوداد و کتک کاری بود؛ تماشاگرانی که با ذوق و اشتیاق برای دیدن فیلم کیمیایی به سالن آمده بودند در اواسط فیلم با نارضایتی سالن سینما را ترک کردند.
خبرنگار گاردین با ذکر نقل قولی از «محسن آزرم» - منتقد فیلم - مینویسد: جشنواره فیلم فجر ایران محلی برای کشف استعدادهای نو نیست؛ بلکه رویدادی برای خودنمایی قدیمیهاست. این روشی است که برگزارکنندگان جشنواره همیشه با آن بلیتفروشی کرده و مردم را دور خود جمع کردهاند.
در ادامه گزارش میخوانیم: امسال بسیاری از کارگردانهایی که سالها فیلمی نداشتند فیلمشان را به جشنواره فرستادند و تقریبا تمام فیلمسازان مشهور ایرانی در فستیوال فجر شرکت کردند. «داریوش مهرجویی» یکی از این کارگردانان با سابقه است که تاکنون فیلمهای بیادماندنی بسیاری ساخته اما در یک دهه گذشته بسیاری از آثار نمایش داده شده از او حرف جدیدی برای گفتن نداشتهاند. اما مهرجویی همچنان برای تماشاگران ایرانی جذاب است و او و همنسلانش میتوانند جمعیت را به سمت خود جذب کنند. در چهار روز اول جشنواره، با وجود برف شدیدی که میبارید، مردم ساعتها در صفهای طولانی به انتظار ایستادند تا فیلم کارگردانان مطرح را به امید تماشای آخرین شاهکاروی نظاره کنند. زمان اکران «اشباح» مهرجویی، سالنها مملو از جمعیت بود؛ اما مخاطبان پیش از پایان فیلم، آن را هو کرده و از سالن خارج شدند.
گاردین در ادامه افزود: رخشان بنیاعتماد به عنوان یک فیلمساز زن موفق در دو دهه گذشته تقریبا پای ثابت جشنوارههای فجر بوده، اما برترین فیلم این دوره از جشنواره متعلق به او نبود؛ بلکه متعلق به یک کارگردان زن به نام «نرگس آبیار» بود که «شیار ۱۴۳» را روی پرده برد. «شیار ۱۴۳» که در یکی از روستاهای کوچک ایران به تصویر کشیده شده، داستان مادری است که در انتظار شنیدن خبری از پسر مفقودالاثرش است، فرزندی که ۱۵ سال پیش در جریان جنگ ناپدید شده است. این فیلم علاوه براشک، نوعی حس تسکین را به تماشاچی القا میکند. نسل جدید فیلمسازان ایرانی داستانهایی را روایت میکنند که پدرانشان قادر نبودند به تصویر بکشند. در حالی که به فیلمهای بیشتری همچون این فیلم نیاز است.
