31 سال پیش دقیقا یک روز پس از خروج شاه از ایران، در 27 دی ماه 1357 جمعی از نظامیان طرفدار شاه با همراهی عده ای غیر نظامی مشکوک که چماق به دست داشتند، در حالی که به نفع شاه شعار می‌دادند با تانک ها و نفربرها به دزفول هجوم آوردند و مردم دزفول را به رگبار بستند و ده ها خودرو را با تانک له کردند یا به آتش کشیدند. حتی خانه ها و مغازه ها و مطب پزشکان نیز از این هجوم در امان نماند.
در این یورش افزون بر ده ها تن به شهادت رسیدند و بیش از 30 تن مجروح شدند. این واقعه در اندیمشک و بعضی شهرک‌های اطراف دزفول نیز روی داد.
* گروه شهید سبحانی
گروه شهید سبحانی گروهی آرمانگرا و متشکل از جمعی از جوانان مومن دزفول و به رهبری شیخ عبدالحسین سبحانی دزفولی بود. انگیزه ی اصلی شکل گیری این گروه ،جهاد سیاسی – نظامی و مبارزه با حکومت شاه بود. تاریخ تشکیل این گروه در دزفول به سال 1348 برمی‌گردد. رهبر این گروه شهید سبحانی، روحانی جوان ، شجاع و پرشوری بود که درک سیاسی بسیار بالایی داشت و در حوزه ی علمیه مرحوم آیت الله معزی مستقر شده بود. وی با تشکیل انجمن اسلامی” انجمن دانشوران” در سال 1342 به تبلیغ و اشاعه دین مبین اسلام و مذهب تشیع پرداخته بود و در اواخر دهه 40 وارد میدان سیاست شد.
نامی که شهید سبحانی برای گروه خود برگزید ، “جبهه اسلامی دفاع” بود که کلمات این عبارت و نام هرکدام دلیل و فلسفه ای داشت. از جمله افرادی که به دعوت این انجمن در سال 1349 در مسجد جامع دزفول سخنرانی کرد شهید باهنر بود.
شهید عزیز صفری در میان گروه شهید سبحانی درخشش بسیار زیادی داشت. وی مبارزی شجاع ، جوانی بسیار مودب و بسیار اهل مطالعه بود. وی با مبارزات خستگی ناپذیر خود ساواک را به ستوه آورده بود . هنگامی که در یزد به محاصره نیروهای ساواک در آمد، در یک درگیری مسلحانه پس از به قتل رساندن معاون اداره ساواک یزد، خود نیز زخمی شد و پس از دستگیری در شهر نایین اصفهان، زیر شکنجه دژخیمان شاه به درجه رفیع شهادت نائل شد.
* با نماینده امام در ارتباط بودیم
ابراهیم دانش در خصوص وضعیت دزفول و کشور در سال 1357 چنین می‌گوید: در دی ماه 1357 با معرفی برادر شهیدم ” سید محمد کاظم دانش ” به نماینده ی امام خمینی در ایران معرفی و از آن پس اخبار دزفول و خوزستان را به ایشان اطلاع و نماینده ی امام خمینی (ره ) وقایع را به امام ارجاع می دادند .
در 26 دی ماه 1357 محمد رضا شاه فرار کرد و امام خمینی فرمان راهیمایی مردم ایران را در اربعین 28 دی ماه داده و شرکت در راهپیمایی را واجب اعلام کردند . در 27 دی ماه که مردم برای راهپیمایی آماده می شدند ارتش شاهنشاهی برای نشاندادن نامنی شهرها و کشورها بعد از فرار شاه ابتدا به اهواز و در عصر همان روز به شهرستان دزفول یورش برده و با ورود تانک ها و نفر برها به شهر و خیابانهای اصلی و فرعی ، خانه ، مغازه ها و ماشین ها را ویران و بسیاری از مغازه ها را غارت کردند .
در آن روز با اطلاع از اخبار دزفول توسط” شهید دانش” و دیگر برادران مذهبی که از دست اندرکاران راهپیمایی بودند آمار دقیق شهیدان و مجروح ها و ویرانی ها را به نماینده ی امام خمینی اطلاع داده و با توجه به وضعیت شهر برای حضور مردم دزفول در راهپیمایی روز بعد از ایشان کسب تکلیف کردم….
لازم به ذکر است که به نماینده ی امام خمینی گفتم که مردم دزفول مصداق آیه ی “ فَیَقْتُلُونَ وَ یُقْتَلُونَ” بوده ” می کشند و کشته می شوند. نماینده ی امام با توجه به نظر امام که حداقل آسیب به مردم وارد شود بعد از گرفتن جواب از امام خمینی (ره) ، پاسخ ایشان را چنین عنوان کردند :” مردم دزفول برای راهپیمایی روز اربعین صلاح با خودشان است .”
موضوع را به برادران دزفولی از جمله ” شهید عبدالکریم اخشم ” که اخبار را به من منتقل می نمودند ؛ گفته و به آنها خاطر نشان کردم که جمله ی امام را ضبط کنند که به دلیل امکانات محدود میسر نشد ولی در اسناد تاریخی موجود است .
* مجد دز
