علی الله سلیمی - مضامین مورد استفاده در آثار ادبی همیشه نشانی از روزگار خود دارند و آنهایی که در هر عصر و دوره‌ای فعالیت‌های مستمر ادبی دارند، به این نکته واقفند که چه بخواهند و چه نخواهند، نمی توانند ردپای زمانه خود را از آثارشان حذف کنند.
در اغلب آثار ادبی شاخص، نشانه ها می‌آیند در لابه‌لای سطرها می‌نشینند، بدون آن که خالق آن آثار تعمدی در این کار داشته باشد. این وضعیت برای ادبیات مطلوب است، چرا که یکی از اهداف اصلی آثار ادبی و نویسندگان آنها همین ثبت رد پای زمان در آثار ادبی است، اما گاه اتفاق می افتد که آثار ادبی در یک دوره‌ای از زمانه خود عقب می ماند و این وظیفه به نویسندگان و آثار آنها در دوره بعدی موکول می شود. مانند داستان انقلاب که وقفه طولانی در خلق نمونه آثار شاخص آن ایجاد شد و هنوز که هنوز است، اثری در شأن و عظمت انقلاب اسلامی ایران خلق نشده است.
حال آن که این اتفاق خیلی زودتر از این می توانست بیفتد و متاسفانه نیفتاد و حالا افراد دل سوز ادبیات انقلاب همه تلاش خود را به این نکته معطوف کرده اند که جریان پویایی در این زمینه ایجاد کنند تا شاید جان تازه‌ای در پیکره ادبیات انقلاب دمیده شود و آرزوهای بزرگ و دوستی داشتنی مردان و زنان انقلابی، که با اهداف بزرگی چون ظلم ستیزی، دفاع از مظلوم و در مجموع حمایت و پشتیبانی از آرمانی های دینی و انسانی در سال‌های سیاه حکومت طاغوت قیام کرده بود برآورده شود.
اما این که چرا چنین شد و اهالی ادبیات به ویژه در بخش داستان نتوانستند اثر در مقیاس عظمت و بزرگی انقلاب اسلامی خلق کنند و هنوز افراد دل سوز به آرمان‌های انقلاب اسلامی چشم انتظار خلق چنین اثری هستند، به علل و عوامل بستگی دارد که در این مجال کوتاه فرصت پرداختن به همه آنها نیست. اما از یک نکته اساسی در این زمینه نمی توان غافل شد و آن این که ادبیات داستانی انقلاب تا به امروز فرصت بروز همه استعدادهای موجود در این زمینه، آن هم به شکل حرفه ای را نیافته و تا زمانی که این فرصت فراهم نشود، امیدی به خلق آثار ماندگار در این حوزه نیست.
به بیان دیگر، تا زمانی که برای یک نویسنده، نوشتن داستان به عنوان یک شغل اصلی تبدیل نشود، انتظار خلق یک اثر ادبی جامع و فراگیر کمی دور از انتظار است. هر چند در طول سال‌های گذشته نویسندگان متعددی در این راه تلاش کرده و آثار قابل تاملی را خلق و به جامعه ادبی عرضه کرده‌اند. با این حال، به نظر می رسد اقدامات انجام شده تا به امروز، حکم زمینه‌سازی برای یک خیزش بلند جهت برداشتن گام‌های به مراتب بلندتر را داشته و در این زمینه تلاش های افراد دلسوزی مانند استاد امیرحسین فردی را به هیچ عنوان نمی توان نادیده گرفت، چرا که وی علاوه بر نوشتن و انتشار رمان ماندگار «اسماعیل» که اکنون جلد دوم آن هم در آستانه انتشار است، باعث و بانی شکل گیری حلقه بزرگ داستان نویسان انقلاب است که بی گمان با حضور موثر این نویسندگان، داستان انقلاب گام‌های بلندی را در آینده نزدیک بر خواهد داشت و این همان آرزوی بزرگ دوستداران آرمان های انقلاب اسلامی است که باید برای تحقق آن لحظه شماری کرد.
