بر این اعتقادم که همه فیلم‌ها به نوعی سیاسی است/تنوع آثار در این دوره از جشنواره مقاومت بی نظیر است

به گزارش سرویس فرهنگی خبرگزاری دفاع مقدس محمود گبرلو در آستانه هفته دفاع مقدس و دربرنامه هفت وِیژه سیزدهمین جشنواره فیلم مقاومت با طرح سوالاتی به بررسی وضعیت سینمای دفاع مقدس پرداخت و اذعان داشت: چرا در سالهایی که همه به ساخت فیلمهایی با موضوع مقاومت و دفاع مقدسی همت دارند کمتر میشود فیلمهای ماندگاری را در این سینما سراغ گرفت؟ چرا افرادی که همواره به تولید تعداد کم فیلم در سینمای ایران نقد دارند و از بیتوجهی و بیمهری مسئولان وقت سخن میگویند، نمیتوانند برای طراحی افقهای کیفی مطلوب در این سینما راه کارهای مناسب ارائه دهند؟ آیا در همه این سالها جز تعداد انگشت شمار فیلم جذاب و تاثیرگذار و جریان ساز به فیلم مطلوبی که میتواند مخاطب داخلی را درگیر کند برخورد کردیم. آیا ما که مدعی هستیم که فیلمهای دفاع مقدس باید بتوانند در جهان تاثیرگذار باشند، به این آرمان جامه عمل بپوشاندیم؟

وی ادامه داد: برگزاری جشنواره بین المللی فیلم مقاومت که در آستانه افتتاح دور جدید آن هستیم بهترین فرصت است برای بحث برسر این موضوع که چه موانعی بر سر راه ارتقای کیفی آثار سینمای مقاومت و دفاع مقدس وجود دارد و کدام راهکارما را سریعتر به اهداف استراتژیک میرساند. باید همه اهل تعامل و گفتگو باشیمو همدیگر را قبول داشته باشم.

در بخش دیگری از برنامه هفت پس از صحبتهای محمود گبرلو، گزارشی در معرفی جشنواره سینمای مقاومت و بخشهای مختلف آن، نحوه برگزاری، زمان و مهمانهای آن نمایش داده شد.

اما دویست و بیست و ششمین برنامه هفت وِیژه جشنواره مقاومت در بخش آغازین میزبان ابوالقاسم طالبی، کارگردان سینمای ایران بود.

ابوالقاسم طالبی از سینماگران نسل انقلاب است که در طی 20 سال فعالیت سینمایی نه فیلم سینمایی و تلویزیونی را در کارنامه کاری خود دارد.

طالبی در ابتدای صحبتهای خود از نخستین کارها و نحوه ورود خود به عرصه تصویر گفت و بیان کرد: در ابتدا فیلمساز بودم و که با سلطان جهان بخش در تئاترهم کار میکردم که از اعضای انجمن سینماگران جوان نیز بودم و مدتی نیز با لاریجانی درعالم فرهنگ همکاری میکردیم و پس از آن در شورای نظارت فعالیت داشتم.

وی به عنوان یک فیلمساز سیاسی در خصوص ویژگیهای یک فیلمساز سیاسی اظهار کرد: برمدار سیاست بودن در واقع شناخت مکائد دشمن است و تدبیر امور را سیاست گویند. در واقع فیلمساز سیاسی باید متوجه باشد که در پشت صحنه یک ماجرا چه چیزهایی در حال اتفاق است و آن را نشان دهد. البته مردم سیاست را و حتی برخی پشت صحنههای آن را خوب میشناسند.

کارگردان فیلم دستهای خالی افزود: بر این اعتقادم که همه فیلمها به نوعی سیاسی است و کسانی که از سینمای ایدئولوژیک صحبت میکنند که آن را به نوعی به سینمای کمونیست متصل میکنند که اظهار میدارند باید از آن رهایی یافت و به سراغ سینمای آمریکا و لیبرالیسم رفت نیز باید متوجه این موضوع باشند. در واقع سیاست تعیین میکند که چگونه فیلم بسازیم. همان گونه که جمله هنر برای هنر نیز خود سیاسی است چرا که نشات گرفته و تحت تاثیر موقعیت زمانی و مکانی و اینکه چه کسی حاکمیت داشته است گفته شده است.

وی ادامه داد: کسانی که می گویند، سیاسی نیستند نیز به نوعی در حال در رفتن از زیر بار مسئولیت هستند. اینکه آدمها همواره میخواهند خود را غیر از آنچه که هستند نشان دهند و در نظر گرفتن اقتضاعات زمانی و مکانی نیز در این میان خود یک نوع سیاست است. انسان مومن و متعهد دارای اعتقاد وقتی که در عرصههای مختلف به خاطر اعتقادش معرفی میشود باید به خاطر همان اعتقادش بایستد و دفاع کند.

طالبی اذعان داشت: اگر سیاست، سیاست مومنانه باشد خود راآنچه که هست نشان میدهد اما وقتی که دوگانگی ایجاد میکند، نفاق در فرد و جامعه رشد میکند و این گونه میشود که آدمها دو چهره پیدا میکنند.

کارگردان فیلم قلادههای طلا در بخش دیگری از صحبتهای خود گفت: در رابطه با فیلمسازی، دو نوع فیلمساز انقلابی و ضد انقلابی داریم. که فیلمساز انقلاب بچه انقلاب است اما انتقاد نیز دارد و برای همین فیلم میسازد و براساس سیاست داخل نظام نقد میکند، نقدی برای اصلاح نه برای تخریب و برای شاد کردن دشمن. تا بدین گونه مردم و سیاسیون چالش را متوجه شوند.

برنامه ی هفت به صورت ویژه از 29 شهریور تا 5 مهرماه به مناسبت برگزاری جشنواره بین المللی فیلم مقاومت از شبکه سه سیما پخش می شود.

انتهایپیام/