خبرگزاری دفاع مقدس - اکبر صفرزاده: قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در کنار گونه های مختلف سینمایی یک گونه سینما نیز وجود داشت که اصطلاحا با نام سینمای رویاپرداز شناخته می شود. این سینما عمدتا با بازی بازیگری چون محمدعلی فردین و بیک ایمانوردی معنا و مفهوم پیدا می کرد و یگانه نماد قابل بررسی و تحلیلی آن فیلمی است به نام گنج قارون.
سینمای رویا پرداز قبل از انقلاب بر خلاف ژانرها و دیگر گونه های سینمایی مورد تایید منتقدان و روشنفکران نبود اما در عوض مردم آن را خیلی دوست داشتند و این گونه فیلم ها همیشه و در همه حال با استقبال خوب مردم همراه می شد.
برخی از کارشناسان دلیل استقبال تماشاگران از این گونه فیلم ها را وجود صحنه های غیر اخلاقی می دانند و برخی دیگر معتقدند که عامل جذابیت فیلم های سینمای رویا پرداز وجود قصه های سطحی و عامه پسند در آنها است.
اما به اعتقاد من مهمترین عامل استقبال مردم از این گونه فیلم ها این است که این سینما با همه عیب هایش و با همه سطحی بودنش در آن روزگار بسیار جلوتر از مردم حرکت می کرد و بسیار پیشرو بود.
مردم روستا نشینی که به شهرها مهاجرت یا سفر می کردند این سینما را دوست داشتند چون هر بار که به سینما می رفتند چیز تازه ای یاد می گرفتند و صحنه تازه ای می دیدند و حرف تازه و قصه جدیدی را می شنیدند و دنیای جدیدی را تجربه می کردند.
با پیروزی جمهوری اسلامی روش و منش زندگی مردم تغییر می کند و شهرنشینی افزایش پیدا می کند و امکانات رسانه ای و تصویری به همه شهرها و روستاهای کشور می رود و همه مردم ایران از نعمت داشتن اطلاعات بهره مند می شوند، درصد هوش مردم و قدرت پیش بینی و پیش گویی آنها افزایش پیدا می کند و مردم روز به روز عالم تر و دانا ترو آگاه تر می شوند .
درست در نقطه مقابل مردم سینماگرانی هستند که با وقوع انقلاب و پیروزی جمهوری اسلامی به خواب می روند و روز به روز کم دانش تر و نا آگاه تر و بی دانش تر وتنبل تر می شوند وبه تدریج ازمردم فاصله می گیرند و تا به اینجا پیش می روند که خودشان اعلام می کنند که گردش مالی سینما از کله پزی نیز کم تر است! سینمای ما از گفتن حرف جدید برای مردم عاجز است.
در حوزه سینمای دفاع مقدس نیز این عقب ماندگی و کمبود اطلاعات و کمی همت در حوزه تحقیق و نگارش به خوبی دیده می شود. در بین دویست و اندی فیلم جنگی که در سینمای دفاع مقدس کار شده است ما فقط چند فیلم خوب در حوزه مسائل عرفانی جنگ داریم و در حوزه های دیگر تقریبا هیچ حرفی برای گفتن نیست.
ما در حوزه جهادگران و سنگر سازان بی سنگر فیلم نداریم، در مورد اینکه چرا جنگ شروع شد فیلم نداریم، در مورد نقش بنی صدر در جنگ فیلم نداریم، در مورد نقش شخصیت هایی مثل امام راحل و رهبر معظم انقلاب و آیت الله رفسنجانی و....در جنگ فیلم نداریم، در مورد نقش فرماندهان ارتش و سپاه در جنگ فیلم نداریم، هیچ کدام از عملیات های ما تبدیل به فیلم نشده است، جنگ نفت کش ها در خلیج فارس فیلم نشده و همین طور نقش نیروی دریایی در جنگ، در سینمای ما از نیروی هوایی و هوانیروز خبر چندانی نیست و عملیات هایی که این عزیزان کرده اند جز یک مورد یا دو مورد به فیلم تبدیل نشده است، ما هنوز نمی دانیم کشور ما با اینکه در زمان جنگ تحریم بود چگونه اسحله تهیه می کرد و بر سر این راه چه مشکلاتی وجود داشت، هنوز نمی دانیم دیپلماسی ایران در جنگ چگونه بود و .....
اگر این رویه همچنان ادامه پیدا کند و اطلاعات لازم در مورد واقعیت های جنگ به نسل جوان فعلی و نسل آینده نرسد به طور حتم این خلاء توسط دشمنان این مرز و بوم پر خواهد شد و جوان ما به جای دریافت اطلاعات درست اطلاعاتی را دریافت می کند که کل جنگ را زیر سوال می برد.
لازم است که تمام نیروهای نظامی ما اعم از نیروی دریایی زمینی و هوایی همت به خرج دهند و زحماتی که در طول هشت سال دفاع مقدس داشته اند را با بهترین کیفیت به تصویر بکشند، لازم است که این نیروها همان قدر که به امور نظامی و تولید موشک و هواپیما اهمیت می دهند برای انتقال مفاهیم و ارزشهای دفاع مقدس و نشان دادن پیشرفتهای نظامی و فرهنگی اهمیت ویژه ای قائل شوند و آن را اولویت کارهای خودشان قرار دهند.
