یادداشت/

شهید «محمود کاوه» ثمره خانواده‌ای خداباور

شهید کاوه در دوران نوجوانی و جوانی، خداباوری را از پدر و مادر خداباور خود در پای منبرهای موعظه و جلسات مبارزه با نظام طاغوت آموخت و با انگیزه مبارزه با ظلم وارد عرصه جهاد شد. او در این راه با توکل بر خدا از خود شخصیّتی در تراز محمود کاوه ساخت.
کد خبر: ۴۷۴۹۲۳
تاریخ انتشار: ۱۱ شهريور ۱۴۰۰ - ۰۸:۵۱ - 02September 2021

گروه‌ استان‌های دفاع‌پرس - موسی‌الرضا عبداللهی؛ صحبت از مرد بزرگی است که خدا او را پسندیده آفرید و در کمترین زمان ممکن ره صد ساله عرفان و انسانیّت را طی کرد و استادان خود را به تحیًر وداشت.

همت و تلاش والدینی که محمود کاوه را اینگونه نیک پرورش دادند و او را به قله انسانیّت رساندند قبل تحسین است.

توجه نمودن به ویژگی‌های فردی و شخصیّتی سردار شهید محمود کاوه که از فرماندهان کم‌نظیر بود انسان را به این حقیقت رهنمون می‌سازد که تربیتی خانوادگی و زندگی خداباورانه، تأثیرات ژرفی در شئون گوناگون شخصیّت و حیات انسان دارد. در سایه این پرورش است که او می‌تواند آمال و آرزوهای خود را در دوران جوانی که مملو از احساسات گوناگون است در جهتی هدایت نماید که راه مطلوبیّت انسانی را در کمترین زمان ممکن بپیماید و عارفان بزرگ‌مسلک را به تعّجب وا دارد.

ایمان و باورهای قلبی شهید محمود کاوه و سلوک رفتاری او در دوران کودکی، نوجوانی و جوانی در محیط خانوادگی که کسب روزی حلال برای آنها اولویت است، خداباوری بر پایه‌ آموزه‌های دینی و موعظه‌پذیری و دنباله‌روی از پدر و مادر که اهل دیانت هستند از او شخصیّتی ساخت که حیات وحیانیش قبل از رسیدن به سن بلوغ جسمانی به کمال رسید.

شهید کاوه اهداف آینده خود را به‌گونه‌ای ترسیم کرد تا هویّت شخصیّتی‌‌اش بر محور دین‌شناسی و تکلیف‌مداری شکل بگیرد و در عنفوان جوانی شکوفایی خود را در کمال‌خواهی دنبال کند.

این تعالی معنوی به حدی رسید که شهید کاوه تمام وقت خود را صَرفِ خداباوری و خدمت به خداباوران نمود و با انگیزه الهی وارد عرصه جهاد شد و فعل خود را به فاعلیّت تامّ و مستقل رساند. او در عرصه جهاد و مبارزه و نبرد با گروه‌های مُلحد در منطقه کردستان و در نبرد با صدامیان همتایی نداشت.

اراده قوی شهید محمود کاوه در مقابله با دشمنان اسلام و انقلاب و شجاعت بی‌نظیرش، از او چهره‌ای ساخته بود که در بین فرماندهان جنگ خاص بود. باید در کنارش قرار می‌گرفتی تا بتوان دلاوری، نبوغ نظامی و ایثار او را در میدان نبرد حس کرد.

باید پا‌به‌پای فرزند کردستان بود تا بتوان مهربانی، عطوفت و گذشت او را در مقابل دیده‌گان خداباوران و مردم مظلوم کردستان به تصویر کشید و به جهانیان نشان داد که چگونه اندیشه و عمل او توانست امنیّت را به مردم ستمدیده غرب کشور که سالیان سال طعم امنیّت پایدار را نچشیده بودند به ارمغان بیاورد. دشمنان که در دوران حیات نورانی محمود کاوه توان رویارویی با این فرمانده جوان را نداشتند بعد از شهادت او نیز از نامش هراس داشتند.

رمز موفقیّت شهید محمود کاوه، نشأت گرفته از دوران کودکی و نوجوانی اوست. شهید کاوه در آن زمان، خداباوری را از پدر و مادر خداباور خود در پای منبرهای موعظه و جلسات مبارزه با نظام طاغوت آموخت و با انگیزه مبارزه با ظلم وارد عرصه جهاد شد. او در این راه بر خدا توکل کرد و از خود شخصیّتی در تراز محمود کاوه ساخت که امام خامنه‌ای در مدح او فرمودند: «محمود زمان انقلاب شاگرد ما بود؛ اما حالا استاد ما شد.»

این فرمایش رهبر معظم انقلاب اسلامی بیانگر این واقعیّت است که مواهب شخصیّتی شهید محمود کاوه فقط متعلّق به خود او بوده و برای آن نمی‌توان همتایی یافت که در تراز شجاعت و فرماندهی او باشد.

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار