31 تیر ماه 1367 یادآور جنایت در زرده و دیره/ دردهایی از سینه های خس دار
محمد باقر نیکخواه بهرامی محقق و نویسنده امور دفاع مقدس، در یادداشتی اختصاصی برای خبرگزاری دفاع مقدس به جنایات رژیم بعث عراق در 31 تیر ماه سال 1367 اینگونه پرداخت، و در این یاداشت می خوانید که؛ رژیم جنایتکار بعث عراق و صدام مقبور، در سال 1367 (سال پایانی جنگ تحمیلی) به شدت حملات شیمیایی در سراسر جبهه ها بر علیه رزمندگان اسلام افزود، و روزانه مستمرأ مواضع ایران را در سراسر جبهه ها آماج حملات خویش قرار داد. سردمداران و نظامیان سفاک رژیم بعث عراق به این امر بسنده ننموده و به موازات حملات شیمیایی در جبهه ها اکثر شهر ها و روستا های مرزی در سراسر استان های جنگ زده را با بمب ها راکت ها و گلوله های شیمیایی هدف قرار داده و با عوامل شیمیایی مرگ آور روزانه موجب شهادت 10 ها تن و مصدومیت 100 ها نفر گردید.
در سری جدید جنایات جنگی و اقدامات ضد حقوق بشر دوستانه، عراق در شهر های "بانه"، "سردشت"، "مریوان"، "پاوه"، "نودشه" ، "ریجاب"، "جوان رود"، "سر پل زهاب"، "خرمشهر"، "اهواز"، "هویزه" و تقریبا تمامی روستاهای مرزی به خصوص در استان های کردستان و غرب کشور را از فروردین تا 30 تیر 1360 مورد آماج حملات شیمیایی خویش قرار داده و 100 ها نفر از زنان و کودکان و سالخوردگان را قربانی نموده و با تحمیل رنج و آلام فراوان هزاران نفر را مصدوم ساخت، آن هم به جرم مسلمانی و حمایت از نظام و جمهوری اسلامی ایران.
31 تیر ماه، یادآور جنایت دردناکی که رژیم بعث عراق و صدام بر علیه مردم بی گناه و روستاییان مظلوم "کرد" در روستاهای"زرده ریجاب"، "دیره" و "بابایادگار" در اطراف گیلان غرب می باشد.
در این روز مردم روستای زرده و اهالی روستاهای اطراف در اطراف چشمه ی روستا در روز عید قربان مشغول مناسک مذهبی خویش بودند. که به صورت غافلگیرانه با 10 فروند هواپیما و پرتاب 30 بمب و راکت شیمیایی حاوی گاز خردل، اعصاب و سیانور مورد هجوم قرار گرفته و بلافاصله 275 نفر در دم به شهادت رسیدند. که بیشتر شهدا را زنان، کودکان و سالخوردگان شامل می شود. همچنین بیش از 1500 نفر به شدت مصدوم شدند و عید و شادی مردم تبدیل به ماتم و عزا گردید.
جنایت پیشگان همزمان روستاهای دیره و بابا یادگار را هم مورد تهاجم مشابه قرار داده و چندین نفر را به شهادت رسانده و موجب مصدومیت 650 نفر گشتند؛ علاوه بر خسارات جبران ناپذیر فوق، حملات شیمیایی عراق خسارات مادی زیادی نیز در محیط زیست و نابودی باغات، زمین ها، مزارع کشاورزی و محصولات مردم بر جای گذاشت و موجب مرگ تعداد زیادی از دام و طیور اهالی نیز گردید.
آثار خسارات انسانی دامنگیر مصدومان شیمیایی تا کنون نیز از بین نرفته است، و به صورت ژنتیکی و توارث نیز بروز نموده است و به این زودی آثار آن از بین نخواهد رفت، و مصدومان نیاز به مداومت درمان و مراقبت های ویژه دارند. از مسئولین امر انتظار می رود، با ایجاد کلینیک های تخصصی و مجرب و حضور پزشکان متخصص به این عزیزان توجه جدی بنمایند، تا از مراجعه ی آنان به شهر های دیگر که مستلزم هزینه های زیادی است؛ جلوگیری شود.
در راستای افشای این جنایت ننگین رژیم بعث عراق، سفیر دائم ایران با تحویل 3 نامه ی وزیر خارجه در تاریخ های 31 تیر ماه و اول مرداد 67 به شخص "دبیر کل سازمان ملل متحد"، ضمن اعلام جزئیات حملات فوق در خواست نمود تا سردمداران عراق را محکوم و اقدامات تنبیهی و همچنین ممانعت از ادامه ی جنایاتش را معین دارند.
طبق معمول، همچون گذشته، شورای امنیت و سازمان ملل به این خواسته ی مشروع ایران نیز توجه ننموده و آن را مسکوت گذاشت و این بی تفاوتی یعنی "چراغ سبز به عراق برای ادامه ی جنایاتش"
خوانندگان محترم، برای کسب اطلاعات بیشتر به کتاب جنایت جنگی چاپ مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس و همچنین کتاب گاه شمار حملات شیمیایی عراق بر علیه ایران چاپ بنیاد حفظ آثار و ارزش های دفاع مقدس مراجعه نمایند.
