به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، قرارگاه فرماندهی عملیات کربلا به این جمع بندی رسید که در هر سه مرحله ی قبلی عملیات به طور زمینی انجام گرفت ، که با توجه به ارزش فراوان آن حساسیت منافقین به شدت برانگیخته و در حقیقت به نقطه قوت دشمن حمله می شد، لذا به رغم صدمات فراوانی که به دشمن وارد آمد نیروهای اسلام براثر پاره ای از مشکلات از جمله صرف زمان طولانی برای احداث خاکریز، موفق به نگه داری مواضع متصرفه نمی شدند.
فرماندهی عملیات برای رفع این مشکل راه کار "شلمچه" را برگزید. در وهله اول، برای مرحله چهارم طرح ریزی شد که قرارگاه نصر 1 (تیپ 31 عاشورا با شش گردان و تیپ 1 لشکر 21 حمزه با سه گردان) در دو محور، محور شمالی در حد فاصل پل سوم کانال ماهی تا کوت سواری و در محور جنوبی نیز در حد فاصل تقاطع نهر "خین" (نهری که جزیره بوارین عراق را از شلمچة ایران جدا کرده است.) با "نهر دوئیجی" (طول 5/5 کیلومتر و عرض 3 متر و عمق 6 متر از اروند صغیر منشعب شده و به کانال ماهی متصل می شود.) تا نوک کانال ماهی عمل کند و با الحاق دو یگان عمل کننده،بدون وارد شدن به پنج ضلعی و بر خورد به مواضع پیچیده آن، انجا را به محاصره در آورند.
ولی یک روز قبل از اجرای عملیات رمضان، عراق در منطقه قرارگاه نصر 1 آب رها کرد، زیرا فرماندهان مأمور اجرای عملیات در شمال شلمچه (خاکریز نوک کانال ماهی تا ضلع جنوبی آبگرفتگی) بودند. قرارگاه نصر 3 نیز با تیپ 21 امام رضا (ع) و تیپ 3 از لشکر 21 حمزه اجرای عملیات در جنوب پنج ضلعی را بر عهده داشت.
عملیات رمضان در ساعت 22:40 با حرکت گردان های خط شکن سپاه آغاز شد. نیروهای خودی موفق به شکستن خط اول دشمن شدند، ولی محدود بودن زمین منطقه، وجود انواع مانع ها از قبل انواع سیم خاردار و میدان های مین و تمرکز انبوه آتش توپخانه و فشار رده های بعدی ارتش عراق در منطقه، مانع پیشروی یگان ها شد. تنها یکی از گروهان های تیپ امام رضا (ع) موفق به شکستن خط دشمن شد و تعدادی از نیروها در میدان های مین و سیم خاردار گرفتار شدند و بقیه نیروها به عقب بازگشتند.
