انتخاب افراد از میان کسانی که داوطلب شهادتند سخت است/ کار بدیعی که در مانور عملیات رمضان انجام شد

خبرگزاری دفاع مقدس: عملیات رمضان در تیر و مرداد سال 1361 در منطقه بصره در خاک عراق انجام شده است. این عملیات به عنوان اولین عملیات برون مرزی ایران در دوران دفاع مقدس شناخته می شود. در چهار مرحله قبلی این عملیات موفقیت هایی نصیب ایران شد، ولی به دلیل این که این عملیات در خاک عراق انجام می شد به موفقیت صد در صدی دست نیافت.

مرحله پنجم عملیات رمضان بزرگترین بخش این عملیات برون مرزی بود. به همین دلیل فرماندهان جنگ  تصمیم  گرفتند قبل از اجرای عملیات مانوری شبیه به آنچه در عملیات قرار بود شکل بگیرد، انجام دهند.  

در طرح مانور مرحله 5 عملیات رمضان پیش بینی شده بود، که برای حفظ مواضع متصرفه با تدبیر ویژه ای، خاکریزی در دو جناح عملیات احداث شود و خط مقدم نیز با استفاده از مواضع مثلثی و احداث خاکریز از رأس مثلث ها به یکدیگر تآمین شود. در طرح مانور پیش بینی شد که قرارگاه فتح با تیپ المهدی (عج) در شمال منطقه، ماموریت انهدام نیرو و تامین جناح راست را انجام دهد.

به دلیل شرکت نداشتن یگان های زرهی در این مرحله، مانور این چنین طراحی شده بود که نیروهای پیاده اسلام در جناحین خود به یک مانع عمده تکیه داشته باشند. که در صورت پیشروی و تصرف مناطق مورد نظر امکان پدافند از دو سمت عملیات مقدور باشد و چون منطقه عملیاتی فاقد عوارض طبیعی بود، مقرر شد که حمله در شب اجرا شود و با  زدن خاکریز در همان شب جناحین عملیات تامین گردید.

برای این منظور دو خاکریز به موازات هم طراحی شد، که 10 کیلومتر طول خاکریزها و فاصله آنها از هم در حدود 15 کیلومتر بود و نیروهای عمل کننده پس از پیشروی می بایست در داخل این محدوده محصور می شدند که از روبرو با تکیه بر مواضع مثلثی و در جناحین بر خاکریز های احداث شده پدافند نمایند. با توجه به کار عظیم مهندسی که می بایست در ناحیه ای بسیار محدود و حساس انجام می شد، توجه قرارگاه مرکزی (کربلا) و شخص محسن رضایی معطوف به توان مهندسی یگان های فتح و خصوصأ تیپ امام حسین (ع) با تکیه بر توانایی فردی "حاج رضا حبیب الهی" بود.

حاج رضا حبیب الهی بعد از اینکه به مأموریت توجیه شد برای اجرای آن در گام اول چند دسته از رزمندگان داوطلب شهادت انتخاب کرد. دستگاه های مهندسی از قبیل "لودر" و "بولدوزر" را تحویل گرفت و راننده آنها را از میان افراد داوطلب شهادت و آماده ترین آنها برگزید. نیروها سپس با آموزش و تمرین فشرده آماده کار شدند.

قرارگاه با آگاهی از سنگینی و کندی کار احداث خاکریزها در آن میدان آتش و درگیری و اینکه نمی شد منتظر پیشروی کامل نیروهای اسلام بماند، تا پیشروی آنها کار مهندسی را شروع کرد؛ زیرا خاکریز زدن وقت گیر بود و هوا روشن می شد.

در طراحی این مانور، کار بدیع و متهورانه ای در نظر گرفته شد که تعدادی از دستگاه های مهندسی مانند لودر و بولدوزر را به همراه عده ای از نیروهای پیاده که کار اصلی شان حفاظت از این دستگاه ها بود قبل از پیشروی نیروهای ایرانی از دو جناح چپ و راست به مواضع دشمن فرستاده تا نزدیکی سنگرهای مثلثی که اهداف اصلی عملیات بود پیشروی کرده و از آنجا به موازات هم بدون توجه به پیشروی نیروهای اسلام از عمق خاک دشمن به طرف خط ایران شروع به زدن خاکریز کنند.

در پایان این مانور که طرح قبل از مرحله پنجم عملیات رمضان بود، نیروهای لشکر اسلام به اجرای مرحله پنجم عملیات رمضان دست زدند که با موفقیت هایی همراه بود.