از مدینه تربیت تا کربلای شهادت

گروه استان‌های دفاع‌پرس - «غلامرضا بنی‌اسدی» پیشکسوت دفاع مقدس و روزنامه‌نگار؛ عباس، سلام‌الله‌علیه اگرچه معصوم نبود اما چنان پرورش یافت و زیست که به حوالیِ «مقامِ عصمت» رسید. او به شهادتی ممتاز گشت که به فرموده امام سجاد (ع)، همه شهدا به مقامش غبطه می‌خورند. او در سایه آفتابِ بلند علوی و در دامن مادری پرورش یافت که به ادب و تکریم مقام عصمت نامدار بود. مادری به نام فاطمه که به احترام فاطمه زهرا (س) و برای تعظیم فرزندان او، از نامِ خود گذشت تا هم تکرار نامش در خانه دل فرزندان زهرا را آشوب نکند و هم خود را «ام‌البنین» بخواند و مادر همه پسران علی (ع) باشد؛ از حسن (ع) و حسین (ع) و عباس گرفته تا عبدالله و جعفر و عثمان؛ پسرانی که در رکاب پدر و سپس در کنار نام امام مجتبی (ع) تا آخرین لحظه ایستادند و در کربلا قیامتی به پا کردند که تاریخ انسانی تا همیشه به آنان افتخار می‌کند.

«مادر پسران» در مدینه هم خط عاشورا را بازخوانی می‌کرد. بانوی فصیح و شاعر، در بقیع چنان می‌سرود و می‌گریست که چشم مردمان را به باران کشید حتی دیده به خشکسالی دچار شده مروانِ حکمِ، خلیفه جبار و جائر اموی را. رسمِ او ادامه عاشورا بود در «جهادِ تبیین» و در بیان سوزناک و مادرانه ظلمی که بر حسین (ع) رفت، اگرچه پیکرِ ارباً اربای پسرانش را بنی‌اسد در کربلا به خاکِ غریبی سپرده بودند اما او در بقیع روضه عاشورا می‌خواند. او نه فقط مادرِ چهار پسر خویش که مادر سیدالشهدا (ع) هم بود. ام‌البنین مادر همه شهدا بود.

خوانشِ سالگرد درگذشت این بزرگ بانوی عارفه و باتقوا به نام «روزِ تکریمِ مادران و همسرانِ شهدا» گرامی انتخابی است تا در کنار تعظیمِ این نامِ پرشکوه، به تکریم از مادران و همسرانی بپردازیم که تربیتِ شهید و حمایت از او را چون تکلیفی الهی بر دوش داشتند و امروز به نگهداشتِ شهادت و حریم بانی حرمت شهیدان مشغول‌اند؛ آن هم در روزگاری که اهلِ باطل می‌خواهند راه را بر نورافشانی حقیقت شهادت ببندند.

عباس سلام‌الله‌علیه اگرچه معصوم نبود اما در دامن مادری چون ام‌البنین تا حوالی عصمت رفت. شهدای ما هم معصوم نبودند اما در بسیط انفاس قدسی حضرت روح‌الله به شأنی رسیدند که از هرچه غیرخدایی دست و دل شستند و خود را به آستانه‌ای رساندند که عطر عصمت از آن به مشام می‌رسید. اینان پرورش‌یافته دامن مادرانی بودند که فرزندان خود را به «کربلای شهادت» می‌فرستادند اما خود در «مدینه تربیت» در کنار حضرت ام‌البنین (س) تکلیف الهی خود را به انجام می‌رساندند، پس از شهادت همسر و فرزند خود به پرچمداری برمی‌خواستند و خواسته‌های خداییِ شهدا را در ساحتِ زندگی پی می‌گرفتند.

امروز هم بر همین قرارِ مؤمنانه، خانه این مادران به کانونِ نشرِ معارف شهادت تبدیل شده و هرکدامشان در تمدن‌سازی نوین اسلامی، نقشی به غایت سازنده دارند. اگر چنان که امام روح‌الله (ره) فرمود، تربت پاک شهیدان تا قیامت مزار عاشقان و عارفان و دلسوختگان و دارالشفای آزادگان است، می‌توان گفت که خانه مادران شهدا نیز تا قیامت، نورافزا و امیدآفرین است و مادر و همسر شهید با روشنگری و دعا، پشتوانه راهبردی ملت در صراط مستقیم سعادت و سرفرازی هستند.

انتهای پیام/