ما مردان کربلای ۵ بودیم که دستِ خدا شدیم اول برای انتقام خونِ خدا که در کربلای ۴ از پیکرِ پاک‌ترین بندگان‌اش بر خاک جاری شد و به آب هم آبرو داد. بعد برای تنبیه متجاوزی که جز زبان توپ و تفنگ نمی‌فهمید. این صاعقه فقط قدرت جنگیِ عراق را به آتش نکشید که آتش در خرمن اعتماد شرق و غرب به صدام هم زد.

ما ایستادگی را آن روز در هئیت دزفول معنا کردیم در قامت رشید مردمانش. امروز هم به همان قاعده ایستاده‌ایم. دشمن عوض شده اما دشمنی‌ها برجاست. جبهه تغییر کرده اما جنگ ادامه دارد. از ایران‌مان، از انقلاب‌مان، از هویت پر افتخارمان دفاع می‌کنیم.