هدایت خاصه چگونه نصیب ما می‌شود؟
به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، «خدایا قرار بده برایم در آن به‌سوی خوشنودی‌هایت راهنمایی و قرار مده شیطان را در آن بر من راهی و قرار بده بهشت را برایم منزل و آسایشگاه،ای برآورنده حاجت‌های جویندگان.»
«خواسته‌های روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان
مرا به خشنودی خودت راهنمائی کن.
راه نفوذ شیطان را برمن ببند.
بهشت را منزل و مأوای من قرار ده.
«اللّٰهُمَّ اجْعَلْ لِی فِیهِ إِلیٰ مَرْضاتِکَ دَلِیلاً»
هدف خداوند از فرستادن رُسُل و کُتُب آسمانی و امامان معصومین، ارائه طریق برای مردم به‌سوی خشنودی و رضایت خویش بوده است. این هدف عمومی و برای همگان است. تمام برنامه پیامبر (ص) نیز همین است که به‌سوی آنچه رضایت خدا در آن است، راهنمایی کنند.
حضرت ختمی مرتبت در این فقره هدایت، عنایت و رحمت خاص را می‌خواهند.
در هدایت، نشان دادن راه، هدایت عمومی است، ولی اینکه دست مرا بگیرد و به آنچه رضای خودش هست برساند این هدایت خاصه است.
در سوره بقره آیه ۱۰۵ می‌فرماید: و خداوند رحمتش را به هر کس بخواهد اختصاص می‌دهد.
این نوع از هدایت رسیدنی و دیدنی نیست بلکه رساندنی و چشیدنی است.
امیرالمؤمنین (ع) می‌فرمایند: از دوست داشتنی‌ترین بندگان نزد خداوند بنده‌ای است که خداوند او را علیه نفسش یاری نموده است.
در حدیث قدسی می‌فرماید: هرگاه دیدی بنده من فراوان مرا یاد می‌کند بدان که من اجازه آن را به او داده‌ام.
این کمک کردن و اجازه دادن هدایت_خاص است.
به حضرت داوود (ع) چنین فرمود: من فقط به دوستدارانم تعلق دارم.
رمز بهره بردن از این هدایت خاص الهی، قرار گرفتن در زمره محبین الهی است.
«وَلَا تَجْعَلْ لِلشَّیْطانِ فِیهِ عَلَیَّ سَبِیلاً»
در اینجا دو سؤال مطرح است:
چرا باید راه نفوذ شیطان را بست؟
خداوند در سوره فاطر آیه ۶ در مقام معرفی شیطان می‌فرماید: شیطان دشمن شما است پس او را دشمن بگیرید.
هر عاقلی باید راه دشمن را ببندد، اما چگونه؟
در سوره حجر آیه ۴۲ می‌فرماید: تو را بر بندگان من تسلطی نیست مگر گمراهانی که از تو پیروی کنند.
پس هرکسی بنده خدا باشد شیطان نمی‌تواند با او کاری داشته باشد. به این طریق است که می‌توان راه نفوذ شیطان را بست. او تنها در صورتی موفق می‌شود که بنده، خدا را فراموش کند.
در سوره زخرف آیه ۳۶ می‌فرماید: هرکس از یاد خدا روی گردان شود شیطانی را به سراغش می‌فرستیم که همواره هم‌نشین او خواهد بود.
«وَاجْعَلِ الْجَنَّةَ لِی مَنْزِلاً وَمَقِیلاً»
بدیهی است که هرکسی مشمول هدایت خاصه الهی بشود و راه نفوذ شیطان را بر خود ببندد، بهشت محل آسایش و منزل او خواهد بود.
امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: فقط کسانی جواز ورود به بهشت را دارند که با نفس خود مبارزه کنند.
یعنی با ریاضت، شیطان را از خود دور کنند و در دایره محبین الهی در آیند، آنگاه مسلماً جایگاه آنان بهشت است.
مطالبه بهشت بر اساس قرآن است.
در سوره شعراء آیه ۸۵ می‌فرماید: مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان.
حضرت امام باقر (ع) می‌فرمایند: دو موجِب را در پایان هر نماز فراموش نکنید. راوی می‌گوید عرض کردم دو موجِب چیست حضرت فرمودند: در خواست بهشت از خدا و پناه بردن به خدا از آتش.
پس برای رفتن به بهشت هم باید عمل صالح داشت و هم باید آن را از خدا خواست، زیرا که فقط او برآورنده حاجات است.
«یَا قاضِیَ حَوائِجِ الطَّالِبِینَ»ای برآورنده حاجت‌های طالبین، درخواست‌های امروز ما را به اجابت برسان.»
منبع: ایسنا
انتهای پیام/ ۹۱۱
