نگاهی به زندگی شهید «علیرضا فتحی دخت»
به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از رشت، دفاع مقدس روایت‌گر حماسه و ایثار فرزندان ناب حضرت روح‌الله و انقلاب اسلامی است؛ پیران و جوانان نابی که با عشق به الله و سربازی اسلام، پا به معرکه جنگ و جهاد گذاشتند و حماسه‌هایی از جنس نور و ایثار و شهادت آفریدند که بی‌شک آشنایی با سبک زندگی، راه، مرام و شخصیت الهی این شهیدان والامقام، درس زندگی و راه و روش متعالی است برای ما جاماندگان و گرفتار در این دنیای خاکی.
«علیرضا فتحی دخت» یکی از این شهدای والامقام از استان گیلان است که ۹ مرداد سال ۱۳۶۰ مقارن با روز قدس درحالی‌که جهت نصب پرده شعار و پوستر با چهار تن از دوستانش در پایگاه مقاومت لفمجان لاهیجان همکاری می‌کرد به دست منافقین کوردل به اتفاق هم به شهادت می‌رسند.
زندگی‌نامه شهید «علیرضا فتحی دخت»
«علیرضا فتحی دخت» سوم تیر سال ۱۳۴۳ در خانواده‌ای مؤمن و مذهبی در روستای «لفمجان» از توابع شهرستان «لاهیجان» دیده به جهان گشود. وی دوران تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در روستای خود به پایان رساند و برای ادامه تحصیل وارد هنرستان صنعتی لاهیجان شد.
«علیرضا» از آغاز کودکی علاقه زیادی به دین اسلام داشت و در سن ۱۰ تا ۱۲ سالگی برای تعلیم قرآن به کلاس می‌رفت و علاقه زیاد او به فراگیری قرائت، به‌قدری بود که در مسابقه قرائت قرآن در روستای «لفمجان» مقام اول را کسب کرد؛ وی بعد از مدتی به جوانان محل درس قرآن می‌داد و آنان را ارشاد می‌کرد.
«علیرضا فتحی دخت» مبارزات خود علیه رژیم شاهنشاهی را از سال ۱۳۵۶ آغاز کرد و در کلاس ایدئولوژی که توسط برادران «قانع» و «مرتضوی» تشکیل شده بود، شرکت فعالانه داشت؛ وی از سال ۱۳۵۷ مبارزات خود را آشکارا شروع کرد و در راهپیمایی‌ها و مساجد جهت فراگیری احکام اسلام حضور فعال داشت.
او سال ۱۳۵۸ در انجمن اسلامی محل حضور پیدا کرد و سعی داشت که در تقسیم نفت و ارزاق عمومی، حق روستائیان ضایع نشود. وی همچنین سال ۱۳۵۹ به علت شوق فراوان که برای دیدار امام داشت، با کاروانی از لاهیجان، به دیدار ایشان رفت و در سال ۱۳۶۰ نیز با کمک برادران دیگر در روستا، هسته مقاومت تشکیل داد و به عضویت آن درآمد.
«علیرضا فتحی دخت» بار‌ها در روستا با گروه منافقین درگیری پیدا کرد و منافقین نیز چندین‌بار او را تهدید کرده بودند که دست از انجمن اسلامی بردارد؛ اما او همچون کوه بر عقیده‌اش استوار و باایمان و قوی بود و با این‌که امکان حمله منافقین به او وجود داشت، شب‌ها که نگهبان بود، تنها می‌رفت و برمی‌گشت و می‌گفت که «سلاح وسیله است و ما چیزی بزرگ‌تر از سلاح داریم و آن ایمان است» و از شهادت نمی‌ترسید.
«علیرضا فتحی دخت» سرانجام در سحرگاه ۹ مرداد سال ۱۳۶۰ مصادف با بیست و نهمین روز مبارک رمضان که مقارن با روز قدس بود، درحالی‌که جهت نصب پرده شعار و پوستر با چهار تن از دوستانش به نام‌های «محمد شاداب»، «اسماعیل صادقی»، «محمد بختیاری» و «عزیز غلامی» در پایگاه مقاومت لفمجان لاهیجان همکاری می‌کرد، به‌دست منافقین کوردل به اتفاق هم به شهادت می‌رسند و این جوانان مؤمن و پاک میهن اسلامی، سندی دیگر بر جنایات منافقین کوردل و ایادی استکبار جهانی می‌شودند.
انتهای پیام/
