گروه بین‌الملل دفاع‌پرس- سیروس فتح‌اله؛ امنیت عراق برای جمهوری اسلامی ایران از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است؛ شاید هیچ کشوری در منطقه بویژه از ناحیه غربی به اندازه این کشور برای ایران مهم نباشد، چون این کشور تنها نقطه اتصال سرزمینی جمهوری اسلامی ایران به حوزه عربی است.
لذا با توجه به تاثیر امنیت عراق بر امنیت ایران، تقریبا نزدیک به ۵۰۰ سال است که تلاش می‌شود، این سرزمین همیشه نقطه تهدید امنیتی برای ایران باقی بماند؛ هرچند در دوره‌هایی موفق شدند و در دروه‌هایی نیز با شکست مواجه شدند، اما این نقطه تنش، از ۱۳۸۲ که رژیم بعث در عراق سرنگون شد، تا حدودی به پایان رسید.
البته آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها در سال ۱۳۸۲ در جریان اشغال عراق که منجر به سرنگونی صدام شد، به‌دنبال ناامن‌سازی مرز‌های غربی ایران بودند و تلاش می‌کردند از رویداد‌های سیاسی و نظامی عراق در راستای ناامن‌سازی و به هم زدن روابط این دو کشور سوءاستفاده کنند، اما هر دفعه نقشه و توطئه آن‌ها توسط مقامات و ملت طرفین خنثی می‌شد.
اگر آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها بعد از سرنگونی صدام می‌توانستند بساط نظامی خود در عراق را به‌طور کامل پهن کنند، جمهوری اسلامی ایران با تهدیدات فراوان و طولانی‌مدت مواجه می‌شد؛ اما چه عاملی باعث شد که نقشه آن‌ها در به هم زدن امنیت این دو کشور عملیاتی نشد؟
به نظر می‌رسد، آنچه مانع شکست نقشه آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها در به هم زدن امنیت و روابط ایران و عراق شد، قدرت عملیاتی جمهوری اسلامی ایران، محبوبیت این کشور در میان شیعیان، کُرد‌ها و اهل سنت عراق و روابط تاریخی و فرهنگی این دو کشور بود.
البته نقش جمهوری اسلامی ایران در خنثی کردن این توطئه نیز چشمگیر بوده است؛ جمهوری اسلامی ایران با هوشمندی تمام روی روابط تاریخی و فرهنگی میان مردم عراق با مردم ایران کار کرد و با یک برنامه کاملا هوشمند و پیچیده، بر روی اخراج آمریکا و انگلیس از عراق تمرکز کرد.
بر همین اساس شاهد بودیم که عراقی‌ها در مدت کوتاهی نظامیان آمریکایی و انگلیسی را که برای تسلط ده‌ها به این کشور آمده بودند و می‌خواستند دولتی که در این کشور رأس کار می‌آید سرسپرده آن‌ها باشد را مجبور به عقب‌نشینی کردند و در ۷ تیر ۱۳۸۳ اولین دولتی که در عراق روی کار آمد، اکثریت اعضای آن رابطه دوستانه با ایران داشتند و پس از آن تا به امروز و به‌طور پیاپی دولت‌های منتخب مردم عراق و مورد توافق اقوام و گروه‌های آن، با جمهوری اسلامی رابطه‌ای «بسیار خوب» و نزدیک به سطح راهبردی داشته‌اند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با «محمد شیاع السودانی» نخست‌وزیر جدید عراق فرمودند: «البته دیدگاه ما درباره امنیت عراق این است که اگر هر طرفی قصد برهم‌زدن امنیت عراق را داشته باشد، ما سینه خود را در مقابل او و برای حفاظت از عراق سپر خواهیم کرد.»
این بخش از فرمایشات رهبری در راستای امتداد مذهبی و قومی این دو کشور در ایجاد روابط راهبردی همه‌جانبه است که مصداق بارز آن را در جمع کردن بساط تروریسم تکفیری- که بزرگ‌ترین توطئه جهانی علیه امنیت منطقه بود- شاهد بودیم؛ مصداقی که منجر به هم‌آمیختگی خونی بین دو ملت شد.
امیداواریم این هم‌آمیختگی خونی و روابط فرهنگی و تاریخی بتواند روابط اقتصادی و سیاسی دو کشور را به موقعیت ممتاز و مثال‌زدنی برساند.
انتهای پیام/ 411
