«۲۱ بهمن»؛ شکست محاصره حکومت نظامی به فرمان امام خمینی (ره)

به گزارش خبرنگار اخبار داخلی دفاع‌پرس، سعید نوروزی‌پور/ در آخرین ساعات عمر رژیم پهلوی ژنرال‏‌های رژیم شاه برای به کنترل درآوردن اوضاع، تصمیم گرفتند تا مدت حکومت نظامی را در تهران افزایش دهند.

آن‌ها با این اقدام قصد داشتند ضمن جلوگیری از اجتماع مردم، در صورت امکان، حضرت امام خمینی و جمعی از افراد مؤثر در انقلاب را دستگیر کنند و یا به قتل برسانند. اما رهبر کبیر انقلاب اسلامی، با تیزبینی و موقع‏‌شناسی از مردم خواستند که مقررات حکومت نظامی را نادیده بگیرند.

مردم انقلابی نیز با آگاه شدن از فرمان حضرت امام به خیابان‏ها ریختند و دامنه درگیری‏ها گسترده‌‏تر شد و به سایر مراکز نظامی رژیم پوسیده شاه در تهران و دیگر شهر‌ها تعمیم یافت. این در حالی بود که اغلب نظامیان نیز حاضر به رودررویی با مردم نبودند و بسیاری از آن‌ها به انقلاب پیوستند.

به دنبال خروج هایزر از ایران ارتش بیش از پیش از آمریکا و بختیار فاصله گرفت. بسیاری از امیران و حتی افسران ارشد که از عاقبت کار خود بیمناک بودند به تدریج خانوادههای خود را به اروپا و امریکا می‌فرستادند. در این وضعیت طبیعی بود که روحیه ارتش روز به روز متزلزل شود و ارتشیان را وادارد تا از تیراندازی به طرف تظاهرکنندگان خودداری ورزند و فرار دسته جمعی سربازان وظیفه، ارتش را در وضعیت آشفته و سردرگمی قرار دهد که نه هایزر و نه هیچ فرد دیگری نتواند آن را سامان دهد.

رفتار و عملکرد انقلابیون در دادن شاخه‌های گل به سربازان و ارتشیان چنان آن‌ها را به لحاظ روحی منقلب و منعطف می‌ساخت که دیگر نمی‌توانستند به خشونت متوسل شوند. گذشته از این هم پیام‌های مکرر و درخواست‌های رهبر انقلاب از ارتشیان برای پیوستن به صف انقلاب و هم تلاش برخی از روحانیان از جمله آیت الله طالقانی و شورای انقلاب برای گفت‌وگو‌های پنهانی با مقامات عالی رتبه ارتش برای اعلام موضع بی‌طرفی، سرانجام موثر واقع شد.

بدین ترتیب با بازگشت هایزر به آمریکا، نیرو‌های مسلح آخرین امید خود را از دست دادند و تیمسار‌ها و امیران ارتش به پیروزی انقلاب مطمئن شدند. همچنین ضعف بختیار در برابر قدرت فزاینده امام‌ خمینی (ره) باعث شد، وحدتی را که هایزر برای حفظ آن در تهران تلاش کرده بود از میان برود و ارتش تجزیه شود، اینگونه بود که بسیاری از ارتشیان یا از ایران فرار کردند یا به انقلاب پیوستند. البته باید اشاره کرد که ارتش تا ۲۱ بهمن، شش روز پس از خروج ژنرال هایزر از ایران به پشتیبانی خود از بختیار ادامه داد.

انقلاب پدیدار شد

بعد از اینکه در ساعت ۲۱ شب ۲۰ بهمن تلویزیون دولتی ایران، فیلم بازگشت امام خمینی را به نمایش گذاشت، موج احساسات و ابراز شادی صد‌ها همافر و دانشجوی پادگان دوشان تپه مرکز آموزش هوایی ارتش، سبب شد تا پرسنل گارد که نمی‌توانستند ابراز احساسات همافران و دانشجویان را تحمل کنند، سالن اجتماعات را به محاصره درآورند و با آن‌ها درگیر شدند در همان شب یگان‌هایی از تیپ جاویدان از نقاط دیگر تهران برای سرکوب همافران عازم دوشان تپه شدند.

بامداد ۲۱ بهمن حلقه محاصره نیرو‌های گارد جاویدان در اطراف پایگاه هوایی دوشان‌تپه لحظه به لحظه تنگ‌تر می‌شد. اواخر شب نیرو‌های مردمی و گروه‌های مسلح به یاری همافران شتافته و نبرد سختی میان دو طرف آغاز شد.

در این میان عده‌ای از مردم توانستند به داخل پادگان نفوذ کنند و با غنیمت گرفتن ده‌ها قبضه اسلحه به سنگر بندی در خیابان‌ها پرداختند. مردم در کنار خوابگاه نیروی هوایی همچنان شعار می‌دادند و خود را با آتش لاستیک‌های فرسوده گرم می‌کردند در ساعت ۵:۳۰ بامداد ماموران حکومت نظامی با خودرو‌های نظامی و در حالی که از دور با شلیک رگبار مسلسل‌ها به طرف هوا درصدد ترساندن مردم بودند به اجتماع مردم حمله کردند.

در نهایت به دنبال اینکه ارتش بی‌طرفی خود را در مسایل سیاسی اعلام کرد، واحد‌های نظامی از خیابان‌ها به پادگان‌ها بازگشتند. با این حال، سقوط پادگانها در تهران شروع شد. در ۲۲ بهمن پادگان‌های باغشاه، عشرت آباد، حشمتیه، زندان قصر، عباس آباد، جی، مهرآباد و پادگان شاهپور سقوط کرد.

به دنبال سقوط پادگان‌ها و اعلام وفاداری ارتش به انقلاب، تلاش‌های گسترده‌ای برای تبدیل ارتش شاهنشاهی به ارتش جمهوری اسلامی صورت گرفت؛ تمام تیمساران چهارستاره و سه ستاره بازنشسته و تمام مستشاران خارجی اخراج و واحدهایی، چون گارد جاویدان و گارد شاهنشاهی منحل شدند. همچنین به دنبال این بیانیه آخرین امید‌های بختیار و سلطنت‌طلبان از میان رفت و بلافاصله انقلاب پدیدار شد.

انتهای پیام/341