جامه سیاه بر تن شهر محبان ابالفضل‌العباس علیه‌السلام

گروه استان‌های دفاع‌پرس- سمانه کمالی باغستانی؛ دوباره شهر بوی فراق می‌گیرد. خیابان‌ها سیاه‌پوش بزرگ مرد تاریخ می‌شوند، محرم می‌رسد با یک دنیا اشک و غم، ناله و فغان.

محرم یادآور سرزمین تفتیده کربلاست؛ سرزمینی که در روز عاشورا شاهد مظلومیت سالارشهیدان عالم بود. کربلا با حسین (ع) معنا و مفهوم پیدا می کند. حسین (ع) یک مکتب است.مکتب آزادگی و شهادت. حسین یعنی مظلومیت؛ یعنی شهادت، یعنی بزرگمردی و مردانگی؛ یعنی ایثار و گذشت….

نوای کربلایی اش همه جا پیچیده است: «اگر دین ندارید لااقل آزادمرد باشید».کربلا یعنی  جلوه ی حضور  ابوالفضل العباس (ع)، سقای تشنه لب است. همان عباس (ع) علمدار کربلا که بر قله افتخار ایستاد و دستان بریده اش بلندترین قصیده ایثار و مردانگی را سرود و آزادگی را فریاد زد. کربلا یعنی ایثارگری علی اکبر که شهادتش، قلب سیدالشهدا را به درد آورد.

کربلا یعنی مردانگی قاسم که امانت دار برادر بود و شهادت را «احلی من العسل» فریادزد.کربلا یعنی صبر و ایستادگی زینب…امان از دل زینب …امان از دل پردرد زینب …امان از صبر زینب… اینجا بندرعباس است شهر محبان عباس (ع)، نوای عزای امام حسین (ع) از هر کوی و برزن از بامداد تا شامگاه به گوش می رسد. شهر سوگوار است. چشم ها اشکبار و دل ها داغدارحسین (ع) است.

 باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

زمین و آسمان به سوگ نشسته اند به سوگ انسان آزاده ای که مظهر ایثار، شهادت و گذشت بود.اکنون پس گذشت بیش از 1400 سال از واقعه تلخ روز عاشورا زمین کربلا هنوز فریاد «هل من ناصر ینصرنی» حسین را زمزمه می کند و دل های مشتاقان را به یاری می خواند. حسین زنده است تا تاریخ زنده است.

انتهای پیام/