گروه بین‌الملل دفاع‌پرس - اشکان پیرزاده؛ سفارت استرالیا در تهران در اقدامی موهن توسط حساب رسمی کاربری خود در یکی از شبکه‌های اجتماعی با حضور عالی‌ترین نماینده سیاسی یعنی سفیر آن کشور «مک کانویل» به حمایت از دگرباشان در محل آن نمایندگی پرداخته است. البته سفارت استرالیا در تهران در دوران سفارت خانم «ساکس» هم موارد متعدد در زیرپا گذاشتن قوانین دولت ایران در کارنامه داشته است که گویا سفیر جدید نیز اهتمام جدی در پیمودن همان راه را دارد.
این در حقیقت یک اصل بدیهی است که کلیه نمایندگی‌های خارجی در کشور میزبان موظف به رعایت قوانین و حاکمیت دولت پذیرنده هستند و این از حقوق ذاتی دولت پذیرنده است که از فعالیت‌های دیپلماتیک سفارتخانه‌ها و دیپلمات‌های خارجی که در آن کشور حضور دارند آسیبی نبیند. بنابراین طبیعی خواهد بود وقتی رفتار‌های خارج از عرف دیپلماتیک، توسط کشور میزبان تحمل نشود. در روابط بین‌المللی باهدف برخورد با رفتار‌های غیردیپلماتیک چاره اندیشی شده است بطور مثال در ماده (۹) کنوانسیون ۱۹۶۱ روابط سیاسی وین، در مواجهه با نقض رفتار دیپلماتیک آمده است که:
۱ - کشور پذیرنده می‌تواند هر آن و بی‌آنکه الزامی به توجیه تصمیم خود داشته باشد به کشور فرستنده اطلاع دهد که رییس یا هر یک از اعضاء سیاسی مأموریت (شخص نامطلوب) است و یا آنکه هر کارمند دیگر مأموریت قابل قبول نیست در این صورت کشور فرستنده آن شخص را بر‌حسب مورد فرا خواهد خواند و یا به خدمت وی در مأموریت پایان خواهد داد شخصی را می‌توان قبل از ورود به خاک کشور پذیرنده (نامطلوب) یا (غیر‌قابل قبول) اعلام نمود.
۲ - اگر کشور فرستنده از انجام تعهدات ناشی از بند اول این ماده امتناع ورزد و یا این تعهدات را در ظرف مهلتی معقول انجام ندهد کشور پذیرنده می‌تواند از شناختن شخص مورد بحث به سمت عضو مأموریت خودداری کند. البته درست است که دیپلمات‌ها و سفارتخانه‌ها طبق قوانین روابط سیاسی و حتی کنسولی، از مصونیت‌هایی برخوردار باشند که از آنها در برابر دستگیری یا تعقیب قضایی در کشور میزبان محافظت می‌کند. با این حال، این مصونیت‌ها به معنای چراغ سبز نشان دادن برای زیرپا گذاشتن و آزادی عمل برای نقض قوانین دولت و حقوق ملت میزبان نیست بلکه فلسفه این مصونیت‌ها صرفا برای آزادی عمل در فعالیت‌های مشروع سیاسی و دیپلماتیک است که متأسفانه برخی نمایندگی‌ها با سوء استفاده از قوانین مصونیت و تفسیر به رأی این قوانین سعی دارند که نشان دهند رفتارشان برابر موازین قانونی مجاز صورت گرفته است و از سوی دیگر افکار عمومی را در مورد رفتار غیردوستانه خود توجیه نمایند که البته این هم فرار رو به جلو تلقی می‌شود، چون اگر قرار است رفتاری مطابق قانون صورت بگیرد بهتر است آن کنش مسئولانه باشد و به حاکمیت، فرهنگ و حقوق ملت پذیرنده احترام گذاشته شود تا آن فعالیت منشاء صلح، دوستی و گسترش روابط باشد نه مخل و مسبب کاهش روابط دو کشور؛ بنابراین شایسته و مرسوم است کلیه دیپلمات‌های خارجی به قوانین کشور میزبان احترام بگذارند و چنانچه با کنش‌های خود منجر به نقض جدی قوانین کشور میزبان بشوند، دولت میزبان می‌تواند مأمور سیاسی خاطی را مستند به ماده (۹) کنوانسیون روابط سیاسی از کشور خود اخراج کند و یا از دولت متبوع آن دیپلمات درخواست کند که مصونیت او را لغو نماید و این ابزاری است که دولت میزبان در صورت لزوم برای اعاده عزت ملی خود در برخورد با مأمورین خاطیِ خارجی از آن استفاده خواهد نمود.
لازم است نمایندگی‌های خارجی در کنش‌های خود از دخالت در امور داخلی کشور میزبان هم جدا خودداری کنند و به تعهدات بین‌المللی خود در این خصوص متعهد باشند. البته دخالت در امور داخلی کشورمان چیزی است که بار‌ها از سوی سفارتخانه‌های عمدتا غربی در تهران، شاهدش بودیم که در نهایت با احضار سفیر و یا کاردار آن کشور از سوی وزارت‌خارجه و اعلان مراتب اعتراض از سوی دولت ایران، موضوع خاتمه پیدا کرده است، اما آیا واقعا به صرف احضار و ارسال یادداشت اعتراضی می‌توان مانع رفتار‌های خزنده‌ی نقض حاکمیت و قانون آنها شد (؟) به نظر وقت آن رسیده است که این کشور‌ها در محاسبات خود درخصوص رفتار با جمهوری اسلامی ایران به عنوان قدرت منطقه‌ای و میراث‌دار کهن‌ترین تاریخ و تمدن بشر، تجدید نظر نمایند و این انتظار از سوی وزارت‌خارجه، می‌رود که با اقدامات مقتدرانه و حساب شده به نمایندگی‌های خارجی خاطر نشان نماید که فعالیت‌های دیپلماتیک مأمورانشان در «تهران» یعنی پایتخت ایران اسلامی، باید توأم با رعایت قوانین، احترام به فرهنگ و اعتقادات و نهایتا حاکمیت جمهوری اسلامی ایران باشد در غیراینصورت باید پذیرای هزینه آنچه که برای دولت خود به واسطه رفتار‌های غیردیپلماتیک و دوستانه به بار می‌آورند، باشند.
انتهای پیام/ ۱۳۴
