به گزارش خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، حمید داوود آبادی از مهمترین نویسندگان حوزه ادبیات و تاریخ نگاری دفاع مقدس است که بعد از سال‌ها کار در این حوزه تجربیات فراوانی را کسب کرده است که بهره گیری از آن می‌تواند برای تربیت نسل آینده نویسندگان دفاع مقدس موثر و مفید باشد.
کتاب «مثل آب خوردن» چکیده‌ای از همه سال‌هایی است که داوود آبادی دست به قلم بوده و آثار ارزشمندی را خلق کرده است. در این کتاب شیوه‌های خاطره نویسی از نگاه و زبان داوودآبادی آورده شده است که بخش هشتم آن را در ادامه می‌خوانید.
بعضی چیز‌ها را برای خودت بنویس
وقتی عزمت را جزم کردی خاطراتت را بنویسی دیگر سراغ اینترنت و روزنامه نرو اذیتت می‌کند و هیچ چیز هم به تو اضافه نمی‌کند.
هنگام نوشتن، مقاله یا بیانیۀ سیاسی علیه این و آن یا فلان حزب و گروه ننویس.
چرا جوش می‌آوری؟! بله برخی اعمال و کردار‌ها خصوصی است! خب اسمش هست خصوصی کی گفته باید همه چیز‌های خصوصی را گفت؟ خب بعضی چیز‌ها جایش توی کتاب نیست فقط اگر دوست داشتی بعضی چیز‌ها را برای خودت بنویس بگذار کنار.
تا آنجایی که ممکن است تعداد را بنویس مثلا تعداد موشک‌های شلیک، کرده نارنجک‌هایی که انداختی و اگر نشد عیبی ندارد سخت نگیر؛ حدودی بنویس. تعداد مجروحین و شهدا را حتما دقیق بنویس یا مثلا تعداد نیرو‌های اطرافت در یک نبرد خاص، چون خیلی این طوری می‌شود به احوال نبرد پی برد و فهمید که با چه اوضاع مهم است؛ و احوالی روبه رو بودید.
تعداد نیرو‌ها در یگان‌های ارتش و سپاه با هم تفاوت‌های زیادی داشتند. وقتی می‌گویی یک گردان به خط زدیم بد نیست بنویسی مثلا گردان ما ۳۰۰ نفر نیرو داشت.
در برخی عملیات گردان‌هایی بودند که بیش از ۵۰۰ نفر نیرو داشتند و گاه پیش می‌آمد یک گردان کمتر از ۱۰۰ نفر نیرو داشت. ولی هر دو، گردان نامیده می‌شدند.
اولین‌های هر چیزی بسیار مهم است. باور داشته باش که فقط و فقط تو شاهد آن خاطره بوده‌ای بعد بنویس به این که دیگران هم، بودند، دیده‌اند و می‌دانند. اصلا امید نبند مطمئن باش فقط و فقط تو هستی که داری آن خاطره را یادآوری می‌کنی و می‌نویسی.
بگذار هر چه به ذهنت می‌رسد روی صفحه کاغذ نقش ببندد. تا حد ممکن نوشته‌هایت روان و ساده باشند و از به کار بردن جملات و کلمات سنگین که نوشته را نچسب می‌کنند پرهیز کن.
تعادل را از دست نده طوری ننویس که یک حادثه ساده بسیار پررنگ و غلیظ شود ولی از کنار خاطره بسیار مهمی به سادگی بگذری و کم رنگش کنی.
تو رو به خدا فقط شاعر نشو وسط خاطره نویسی نزن به شعر و عرفان و ... حتما آن قسمت‌هایی از خاطرات را که از دیگران شنیده‌ای با ذکر نام راوی اصلی مشخص کن.
خاطرات دیگران را که به خاطرات خودت مرتبط است با ذکر نامشان بنویس حتما سعی کن در هر خاطره اسامی آنهایی را که با تو بوده‌اند بیاوری.
«میگن، شنیدم و تعریف می‌کردن» نداریم هر خاطره‌ای که شنیدی حتما اسم راوی و صاحب آن را بیاور؛ اگر یادت نیست اصلا ننویسش یه روز یه جا یه نفر و ... نداریم. حتما بنویس کی کجا و کی.
انتهای پیام/ 161
