دفاع مقدس در آیینه ی مطبوعات (1)

رزمندگان در جبهه چگونه به استقبال سال نو می‌رفتند؟

صدای شلیک توپ کاتیوشا و گلوله‌های کلاشینکف در کنار رویش غنچه‌های شاد حال و هوای جبهه‌ها را در واپسین روزهای زمستان به کلی تغییر می‌داد.
کد خبر: ۴۳۶۴۶
تاریخ انتشار: ۲۸ اسفند ۱۳۹۳ - ۱۲:۴۱ - 19March 2015

رزمندگان در جبهه چگونه به استقبال سال نو می‌رفتند؟

به گزارش دفاع پرس، سبزی درختان و طبیعت با حالِ خوب رزمندگان گره میخورد و تصویری ماندگار به جا میگذاشت. فضای مناطق عملیاتی مانند شهرها و پشت جبههها با تغییر مناسبتها رنگ و بوی دیگری به خود میگرفت و حال و هوای خاصی به رزمندگان میداد. آمدن نوروز هم یکی از مناسبتهایی بود که رزمندگان با انداختن سفره هفتسین آن را جشن میگرفتند. اما سنت برپایی مراسم نوروز در جبهه با جشنی که در نقاط دیگر برگزار میشد، تفاوتهای عمدهای داشت.

خاطره سفره هفتسینی که به جای سکه، سماق و سرکه، سرنیزه، سیم خاردار و ساچمه در خود داشت، در ذهن رزمندگان بسیاری ماندگار شده است. هر «سین» که روی سفره گذاشته میشد نشانی از جنگ را با خود به همراه داشت. برخی گردانها برای تکمیل هفتسینشان مین سوسکی، مین سبدی و سیم تله انفجاری میگذاشتند، آنها هر روز با تمام این «سین»ها زندگی میکردند. «سین»هایی که پلی بود برای رسیدن به «شین» شهادت. سفرهای هم وجود نداشت و رزمندگان با انداختن چفیه و تکه پارچهای تمام وسایل را روی آن میگذاشتند و تلاش میکردند به هر نحو ممکن مراسم نوروز را در جبهه اجرا کنند. سفرههای ساده و بدون ادعای نوروز رزمندگان، مملو از عشق، اخلاص و ایثار بود و همگی از این سفره سیراب میشدند.

رزمندهای روایت میکند:«پیش از تحویل سال نو دستی به سر و روی سنگرهایمان میکشیدیم و در اصطلاح آن روزها «سنگر تکانی» میکردیم. رزمندههای خوش ذوق سنگرها را با گل و گیاههای اطراف و شقایقهایی که در دشتها روییده بود تزئین میکردند تا نشانی بهار به درستی داده شود. هنگام تحویل سال و زمانی که دعای «یا مقلب القلوب و الابصار» روی لبان رزمندها جاری میشد، بچهها در یک سنگر جمع میشدند و با هم دعای تحویل سال را میخواندند. اگر لحظه تحویل سال بعد از عملیات بود عکس شهدای عملیات سر سفره چیده میشد، به سر لوله تفنگها پرچم سرخ میزدند، وصیتنامهها یا نوار صدای دوستان در لحظات قبل از شهادت را سر سفره میگذاشتند و جای شهدا و مفقودالاثرها را خالی میکردند. لحظهای ناب و خدایی برای شروع سالی جدید، تا بلکه تمام روزهای سال خدایی شود.»

این رزمنده در ادامه میگوید: «در مراسم تحویل سال، بعد از گوش سپردن به نوای همرزمان و جانبازانی که جراحت سطحیتری داشتند و میتوانستند روی پای خود بایستند، در حضور فرمانده، روحانی و طلبه گردان، همه رزمندهها شروع به نوحهخوانی و راه انداختن سینه زنی و تلاوت دعای توسل میکردند.»

از شایعترین رسوم جبههها این بود که با حلول سال جدید نیروهای حاضر در خط مقدم با شلیک گلوله به سمت دشمن ابراز احساسات میکردند. سکههایی که به دست امام متبرک شده بود دست به دست بین رزمندگان میچرخید و همچنین نیروهای تبلیغات پیامهای رئیسجمهور و نخستوزیر را در جبههها پخش میکردند.

دید و بازدید عید و رفتن به سنگرهای یکدیگر رسم دیگری بود که رزمندگان حاضر در مناطق عملیاتی خاطرات شیرینی از آن به یاد دارند. سر زدن به گردانهای همجوار و گرفتن سراغ فرماندهان و روبوسی با آنها از جمله سنتهای حسنهای بود که در روزهای سال نو به ندرت ترک میشد. در روایت یکی از رزمندگان آمده است:«نیروهایی که چهار پنج سال سابقه حضور در منطقه را داشتند جبهه و سنگرها را مثل خانه خود میدانستند و نمیتوانستند نسبت به آغاز بهار و جشن نوروز بیتوجه باشند. گاهی هم مسابقات قرآنی و دینی برگزار میشد و فرد برنده به رسم یادگاری جایزهای میگرفت.»

رزمندگان حتی سنت دیرینه عیدی دادن را فراموش نمیکردند و به هر طریقی که ممکن بود به همرزمانشان عیدی و یادگاری میدادند. عیدیها معمولا اسکناس 10 تومانی بود که بعضاً روی آن جملاتی هم نوشته شده بود. البته عیدی دادنها همیشه به رد و بدل شدن پول خلاصه نمیشد. بعضیها از هم دستخط و چفیه میخواستند و برای هم عبارت «کتب علیکم القتال» را مینوشتند و در پاکتی اهدا میکردند تا در سال جدید شهادت نصیبشان شود. پخش میوه و شیرینی رواج میگرفت و هر کس به طریقی سعی میکرد لحظه تحویل سال را برای همرزمانش شیرینتر کند.

 

منبع:روزنامه جوان

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار